Η επίδειξη αυταρχισμού στους διαδηλωτές δηλώνει την «ολική επαναφορά» των αριστερών πρακτικώνΑπό τον
Γιάννη Κουριαννίδη*
Το συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στη Βίγλα Πισοδερίου από τοπικούς φορείς της Φλώρινας, με μπροστάρηδες την Εκκλησία, δημοτικούς άρχοντες και πλήθος πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής, ήταν εξαρχής δεδομένο ότι δεν επρόκειτο να αποτρέψει την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών. Ετσι κι αλλιώς, ο τόπος διοργάνωσής του απείχε πάνω από 30 χιλιόμετρα από το χωριό Ψαράδες, όπου είχε ήδη συντελεστεί η μεγαλύτερη ντροπή της Ιστορίας του ελληνικού έθνους, της παραχωρήσεως δηλαδή του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας μας στους σφετεριστές του Σλάβους γείτονές μας.
Το συλλαλητήριο είχε ως στόχο να δώσει για άλλη μία φορά το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός δεν θα συγχωρήσει ποτέ αυτήν την προδοτική πράξη της κυβέρνησης της Αριστεράς, που δείχνει ότι υλοποιεί σε καιρό ειρήνης ό,τι δεν κατάφερε με τα όπλα πριν από περίπου 70 χρόνια. Και πράγματι, οι πολίτες κατά δεκάδες χιλιάδες πήραν τους δρόμους και τα βουνά, προκειμένου να παρευρεθούν και σε αυτό το πατριωτικό κάλεσμα. Η περιοχή του χιονοδρομικού κέντρου της Βίγλας κατακλύστηκε από κόσμο, που με ιδιαίτερο παλμό και με κεντρικό σύνθημα «Στη Βίγλα οι πατριώτες, στην Πρέσπα οι προδότες» πάνω από δυόμισι ώρες βροντοφώναξε την αντίθεσή του στην εγκληματική αυτή πράξη.
Πιθανόν από παρεξήγηση ή κακή συνεννόηση, όμως, μερικές χιλιάδες από τους συγκεντρωθέντες κατευθύνθηκαν πεζή, έχοντας ήδη αφήσει τα Ι.Χ. τους ή κατεβαίνοντας από τα λεωφορεία, προς το παρακείμενο χωριό Πισοδέρι, που απέχει περί τα δυόμισι χιλιόμετρα. Εκεί, όμως, τους περίμενε μια οδυνηρή έκπληξη. Πάνοπλοι αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ. τούς υποδέχθηκαν με ροπαλιές, καπνογόνα, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, εμποδίζοντας την πρόσβαση στο χωριό! Η μανία των αστυνομικών ήταν τέτοια, που δεν δίστασαν να ρίξουν χημικά ακόμη και μέσα στην κατοικημένη περιοχή, ακόμη και μέσα σε καφετέρια όπου είχαν βρει καταφύγιο μητέρες με τα παιδιά τους, ενώ στην κυριολεξία γκρεμοτσάκιζαν από την παρακείμενη πλαγιά όσους επεδίωξαν να βρουν καταφύγιο εκεί.
Τους περίμεναν κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα και τους θάμνους και τους έσπρωχναν προς την πλαγιά πετώντας τους πέτρες και ξύλα! Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες πολίτες να τραυματιστούν σοβαρότατα και να μεταφερθούν σε νοσοκομεία. Υπήρξαν καταγγελίες από πολλούς ανθρώπους που είπαν ότι ακόμη και από το ελικόπτερο, που υπερίπτατο σε χαμηλό ύψος, πετούσαν δακρυγόνα!
Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και είναι πραγματικά θαύμα που δεν θρηνήσαμε κάποιο θύμα από την εγκληματική συμπεριφορά της ΕΛ.ΑΣ., η οποία θύμισε αυτή των λεγόμενων αντιεξουσιαστικών συμμοριών. Οι πρακτικές της ήταν καθαρά δολοφονικές. Σε νοσοκομεία της περιοχής νοσηλεύονται ακόμη κάποιοι από τους τραυματίες. Εκ πρώτης όψεως δείχνει εντελώς αδικαιολόγητο όλο αυτό το σκηνικό. Είναι πραγματικά γελοίο να πιστεύει κανείς ότι πεζοί άνθρωποι θα μπορούσαν να φτάσουν στους Ψαράδες περπατώντας 30 χλμ. σε ορεινή περιοχή. Εξάλλου, όπως προαναφέραμε, η τελετή της υπογραφής της συμφωνίας τους είχε τελειώσει προ πολλού και εκεί δεν βρισκόταν πια κανείς. Επιπλέον στα επόμενα χιλιόμετρα υπήρχαν και άλλα μπλόκα της Αστυνομίας. Αρα, προς τι όλο αυτό;
Η απάντηση προκύπτει αβίαστα, αν αναλογιστεί κανείς τη διαχρονική συμπεριφορά της Αριστεράς σε όποιον τόπο αυτή έχει γίνει καθεστώς. Εχοντας εφαρμόσει επί σειράν ετών το πρόγραμμά της, ερχόμενη σε ευθεία αντίθεση με τη βούληση του λαού, γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι οι πολίτες βρίσκονται απέναντί της στη συντριπτική πλειονότητά τους. Και κατά τη συνήθη πρακτική της αρνείται να αποδεχθεί αυτή την κατάσταση και μετέρχεται κάθε αυταρχικό μέσο προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Αυτό κάνει και τώρα.
Ο φόβος που προκύπτει από τη λαϊκή οργή φέρνει πανικό, και είναι βέβαιο ότι οι αυταρχικές συμπεριφορές και οι κατασταλτικές ενέργειές της θα ενταθούν και θα αποκτούν όλο και βιαιότερο χαρακτήρα και μορφή. Παράλληλα η προσπάθεια απαξίωσης των λαϊκών κινητοποιήσεων μέσω προκλητικών δηλώσεων, όπως αυτές του Κοτζιά και του Φίλη, που είδαν μόνο λίγες εκατοντάδες (!) συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, καταδεικνύει επίσης τον πανικό και φέρνει στον νου ανάλογες δηλώσεις του παρελθόντος ότι «σε 10 χρόνια το θέμα θα έχει ξεχαστεί».
Ισως ο αλήστου μνήμης Κωνσταντίνος Μητσοτάκης να πίστευε ότι πράγματι θα μπορούσε να ξεχαστεί σε λίγα χρόνια το εθνικό μας αυτό θέμα, διότι οι φιλελεύθερες απόψεις του δεν του επέτρεπαν να διανοηθεί ότι υπάρχουν και κάποια πράγματα υπεράνω του χρήματος και των οικονομικών δεικτών. Η Αριστερά, όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι στη λαϊκή ψυχή έχει βρει και θα βρίσκει πάντοτε τον σθεναρότερο αντίπαλο της αντιανθρώπινης και ισοπεδωτικής ιδεολογίας της.
Γι’ αυτό και είναι αποφασισμένη να τον πολεμήσει ανελέητα με ολική επαναφορά στις γνωστές πρακτικές της, τις οποίες έχει μετέλθει ως σήμερα όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και διεθνώς. Ας είμαστε έτοιμοι για όλα…
* Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
[email protected]
