– Μανώλης Μελινός: Γέροντα, δεν πρέπει να σας κουράσω άλλο, μολονότι ο άλατι ηρτυμένος λόγος σας, από την ασκητική αγιορειτική πείρα σας, με ωθεί να σας ρωτώ και να σας ξαναρωτώ… Για το τέλος της επικοινωνίας μας αυτής, δεχθείτε την παράκλησή μου να πείτε ό,τι εσείς κρίνετε, δίχως συγκεκριμένο ερώτημα. Ο,τι επιθυμείτε, πάτερ Μάξιμε.
– Ιερομ. Μ.: Κάθε στιγμή οφείλουμε να δοξάζουμε τον πάνσοφο Θεό, τον παντοδύναμο Πατέρα μας. Ο χριστιανός, όταν μετανοήσει ειλικρινά και πιστέψει με όλη την καρδιά του, νιώθει ότι ξυπνάει μέσα σ’ έναν «κόσμο» κυριολεκτικά· δηλαδή μέσα σ’ ένα κόσμημα, σ’ ένα στολίδι, μέσα σ’ ένα τέλειο σύμπαν, όπου «τρέχει» από εδώ και από εκεί, μη ξέροντας τι να πρωτοεκτιμήσει και τι να πρωτοθαυμάσει! Αλλά βρίσκει πως είναι πολύ μικρός για να βάλει την παγκόσμια σοφία μέσα στο φτωχό μυαλουδάκι του. Ετσι αναγκάσθηκε εκ των πραγμάτων να μοιράσει τη σοφία σ’ επιμέρους επιστήμες. Κάποιοι ασχολούνται με την αστρονομία και τον ουρανό, άλλοι με τη Γη μας και ό,τι έχει πάνω της. Οι επιστήμονες μελετούν κι ερευνούν το ζωικό και το φυτικό βασίλειον, άλλοι ασχολούνται με τον ορυκτό πλούτο. Οι επιστήμες που πιο πολύ ασχολούνται με τον άνθρωπο είναι η φυσιολογία, η ανατομία, η ιατρική με τις πολλές ειδικότητές της, η ψυχολογία, η φιλοσοφία, η θεολογία -η ιερά επιστήμη-, η ιστορία, η οικονομία, η νομική, η μαθηματική επιστήμη, οι πρακτικές εφαρμογές κ.λπ. κ.λπ. Τόσο είναι το πλήθος των επιστημών και των τεχνών, που τα χάνει κανείς, σε σημείο ν’ αναγκασθούμε να δημιουργήσουμε την επιστήμη της πληροφορικής και ειδικό μάθημα περί επαγγελματικού προσανατολισμού, για να βρούμε τι μας ταιριάζει καλύτερα· με τι ν’ ασχοληθούμε στη ζωή μας, απ’ όλ’ αυτά που έχει φτιάξει ο Θεός κι ο άνθρωπος. Αλλά, ενώ ο καθένας είναι ειδικός σ’ έναν μικρό τομέα της παγκοσμίου σοφίας, όμως για να ζήσει χρειάζεται τη γνώση όλων των άλλων ή πολλών πάντως επιστημόνων. Ωστε δεν μπορεί κανείς λογικός να δεχθεί μόνον όσους θεωρεί πιο χρήσιμους και ν’ απορρίψει όλους τους άλλους. Ολοι αποτελούμε μία κοινωνία, όπου ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου. Είμαστε εν αρμονικό σύνολο μέσα στο οποίο καθένας συνεισφέρει τη γνώση και την τέχνη του, το χάρισμα και το τάλαντο ή το ταλέντο του, όπως το μεταφράζουν οι ξένοι. Μία πολύ ωραία εικόνα της αρμονίας του σύμπαντος και της κοινωνίας είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, όπως με πολλή ενάργεια μας την παρουσιάζει ο Απόστολος των εθνών. Μας λέγει ο θείος Παύλος: Ο άνθρωπος δεν αποτελείται από ένα μόνο μέλος, αλλ’ από πολλά, το καθένα από τα οποία έχει την ανάγκη του άλλου. Αν έλεγε το πόδι «δεν ανήκω στο σώμα επειδή δεν είμαι χέρι», παύει ν’ ανήκει στο σώμα; Αν έλεγε το αυτί «δεν ανήκω στο σώμα γιατί δεν είμαι μάτι», παύει ν’ ανήκει στο σώμα; Αν όλο το σώμα ήταν ένα… μάτι, πώς θα μπορούσε ν’ ακούσει; Αν ήταν μόνον εν αυτί, πού θα ήταν η όσφρηση; Ο Θεός όμως με σοφία τοποθέτησε το κάθε μέλος στο σώμα μας, όπως ηθέλησε ο Ιδιος. Αν ήσαν όλα ένα μόνο μέλος, θα υπήρχε το σώμα πουθενά; Ενώ τώρα υπάρχουν μέλη πολλά, αλλά μόνο ένα σώμα και δεν μπορεί να πει στο χέρι το μάτι «δεν σ’ έχω ανάγκη» ούτε το κεφάλι στα πόδια «δεν σας χρειάζομαι». Το αντίθετο συμβαίνει. Ακόμη κι αυτά που φαίνονται πιο αδύναμα μέλη είναι τα πιο αναγκαία. Ο Θεός συναρμολόγησε το σώμα δίνοντας μεγαλύτερη τιμή στα μέλη που υστερούν, έτσι ώστε να μην υπάρχει πόλεμος στο σώμα, αλλά κάθε μέλος να φροντίζει και για το άλλο. Πράγματι, όταν ένα μέλος υποφέρει, συμπάσχουν και όλα τ’ άλλα μέλη και, όταν τιμάται ένα μέλος, χαίρονται μαζί του και όλα τ’ άλλα μέλη.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά και όλοι εμείς -Ελληνες και ξένοι, ελεύθεροι και δούλοι, άνδρες και γυναίκες- αποτελούμε το πνευματικό Σώμα του Χριστού. Είμαστε μέλη του Χριστού και συμμετέχουμε στη ζωή του συνόλου, ανάλογα με τα διάφορα χαρίσματα που μας έχει δώσει ο Θεός. Είμαστε μέλη του ενός Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας Του, διότι με το βάπτισμα γίναμε όλοι ένα σώμα διά του Αγίου Πνεύματος και όλοι ποτισθήκαμε με το Αγιον Πνεύμα. Είμαστε οι πολλοί ένα σώμα, διότι «οι πάντες εκ του ενός Αρτου μετέχομεν».
Εχοντας λοιπόν συνεχώς κατά νουν ότι όλοι είμαστε μέλη του σώματος αυτού και άρα με σχετικές «υποχρεώσεις» αγάπης αδελφικής και συμπαραστάσεως, υπομονής, ανοχής, διακρίσεως προς τους αδελφούς μας, μπορούμε να πορευόμαστε τον ανάντη δρόμο της ζωής μας. Μόνον έτσι θα παίρνουμε πάντοτε την εξ ύψους δύναμη, αυτήν που υποσχέθηκε ο Χριστός στους αποστόλους Του. Δεν θα σβήνει μέσα μας η λάμψη και η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, όπως έγραψε ο άγιος Παύλος στην Α΄ Προς Θεσσαλονικείς επιστολή του. Θα αισθανόμαστε, επαναλαμβάνω, μέσα μας την άκτιστη χάρη του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να ζούμε από τώρα μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών, στην αιωνιότητα. Είναι δε γνωστόν ότι Βασιλεία του Θεού πάνω στη Γη είναι η χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα στο πλαίσιο της Ορθοδόξου κατ’ Ανατολάς Εκκλησίας και η λέξη αιωνιότητα δεν έχει μόνο τοπική, αλλά και ποιοτική έννοια. Είναι καλά τα ωραία πνευματικά βιβλία· όμως είναι θεωρία που εισάγει στην πράξη. Χωρίς άσκηση πρακτική και χωρίς καθημερινή επιμελημένη προσευχή, δεν θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη θεία «θεωρία», δηλαδή στη βίωση των αληθειών της ορθοδόξου πίστεώς μας, στη χαρά τ’ Ουρανού, στην ανιδιοτελή αγάπη των συνανθρώπων και την ακατάπαυστη θέα και δοξολογία του Θεού.
Αυτά έχω να ευχηθώ σε όλους και ασφαλώς στον εαυτό μου, για τον οποίο παρακαλώ αδελφικά να προσεύχεσθε στον Αγιο Θεό, να γίνει ίλεως στην αμαρτωλότητά μου. Ευχαριστώ πολύ για την καλοσύνη σας να έλθετε εδώ στο ασήμαντο κελλί μου, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να διαπιστώσω γι’ άλλη μία φορά την ευτέλεια των λόγων μου και την απουσία βιώματος…
– Μ.Μ.: Γέροντα, οι λόγοι της ταπεινοφροσύνης σας μας διδάσκουν τα μέγιστα. Ευχαριστώ κι εκ μέρους των αγαπητών αναγνωστών μου, οι οποίοι νοερώς ασπάζονται τη δεξιά σας, ζητώντας -είμαι βέβαιος- να τους θυμάσθε στις προσευχές σας. Να μας θυμάσθε όλους, π. Μάξιμε. Πολύ σας παρακαλώ.
– Ιερομ. Μ.: Σας διαβεβαιώ, αγαπητέ μου κ. Μελινέ. Ο Θεός να σας ευλογεί.
– Μ.Μ.: Ολοκληρώνοντας, αγαπητοί αναγνώσται, την επικοινωνία με τον Αγιορείτη Ιερομόναχο Μάξιμο, κατάλαβα καθαρά ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ζουν μόνο μέσα στον κόσμο του υπεραισθητού, που περιβάλλει όμως κάθε αισθητή μορφή, αλλά και στο παρελθόν και στο παρόν και στο μέλλον συγχρόνως! Το ρολόι που δείχνει τη ροή του χρόνου και ό,τι αυτός παρασύρει δεν έχει νόημα εδώ στο Αγιον Ορος. Το τότε και το τώρα εφάπτονται, το εδώ και το εκεί…
Κείμενο – φωτογραφίες: Μανώλης Μελινός
Θεολόγος συγγραφέας,
διευθυντής Βιβλιοθήκης της Ι. Συνόδου
Tηλ.: 6932 210 716, 210 600 44 21, Fax: 210 677 97 40
http://www.manolismelinos.com
e-mail: [email protected]
Μ.Η.Τ. 232120