ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ Η «ΕΞΟΔΟΣ»!

Σήμερα τυπικά αρχίζει μια νέα περίοδος για τη χώρα και την κοινωνία μας. Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα που η Ελλάδα δεν βρίσκεται, πρώτη φορά από τον Μάιο του 2010, υπό το καθεστώς μνημονιακού προγράμματος. Αυτή, όμως, η τομή είναι αυστηρά ημερολογιακή. Η μετάβαση στη μεταμνημονιακή περίοδο έχει καθαρά τυπικό χαρακτήρα. Oσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, να καλλιεργήσει μια διαφορετική εικόνα, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

Το τέλος του τρίτου προγράμματος, που ψηφιζόταν υπό τις γνωστές συνθήκες από τη Βουλή προ τριετίας με ευρύτατη πλειοψηφία, ήρθε, δυστυχώς, μόνο στα χαρτιά. Καταρχάς, δεν συνοδεύεται ούτε καν από εκείνα τα χαρακτηριστικά που υπήρξαν σε ανάλογες περιπτώσεις άλλων χωρών. Πώς νοείται, επί παραδείγματι, να «βγαίνουμε» από τα Μνημόνια, αλλά να παραμένουν τα capital controls; Πέραν αυτού, η «επόμενη ημέρα» συνδυάζεται με καθεστώς αυξημένης εποπτείας για τη χώρα μας, που αποτελεί, επίσης, μια διεθνή πρωτοτυπία όσον αφορά τη μετάβαση στη μεταμνημονιακή εποχή. Οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί για τις επόμενες δεκαετίες και τις επόμενες (και μεθεπόμενες) γενιές είναι τέτοιες, που συνθέτουν μια απολύτως μελαγχολική και οδυνηρή πραγματικότητα, έστω κι αν καλλιεργούνται μικρές, προεκλογικού τύπου ψευδαισθήσεις χαλάρωσης.

Στη διάρκεια των τελευταίων ετών η «δημοκρατία» είχε επανειλημμένως τονίσει -και μέσω των τεκμηριωμένων ρεπορτάζ της είχε αποκαλύψει- ότι τα περί «εξόδου» από τα Μνημόνια συνιστούν ένα μύθευμα και τίποτε άλλο. Με διαφορετικές εκδοχές και αποχρώσεις, υιοθέτησαν και προέβαλαν το μύθευμα όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα, για λόγους, όμως, καθαρά πολιτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς, αυτό επιβεβαιώνεται σήμερα με τον πιο σαφή τρόπο. Και η ανάγκη ενός αφηγήματος, από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, περί δήθεν τέλους της μνημονιακής κρίσης μπορεί να είναι εμφανής εν όψει των επόμενων εκλογών, αλλά παραπέμπει περισσότερο στη γνωστή τακτική της στρουθοκαμήλου.

Οι Eλληνες σήμερα δεν έχουν κανέναν λόγο να νιώθουν διαφορετικά από χθες, όπως θα συνέβαινε εάν πράγματι η ολοκλήρωση του Μνημονίου σηματοδοτούσε μια αισιόδοξη προοπτική για τον τόπο. Δεν υποστηρίζει κανείς ότι θα έπρεπε, από τη μια ημέρα στην άλλη, να φανούν θετικές αλλαγές. Εν προκειμένω, όμως, το μακρύ μεταμνημονιακό τούνελ θα συνεχίσει να έχει πολύ σκοτάδι…