Η υπόθεση του Πάνου Ρούτσι δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη τραγωδία, αλλά το πιο ξεκάθαρο αποτύπωμα του κυνισμού μιας κυβέρνησης που νομίζει ότι μπορεί να εμπαίζει μια ολόκληρη κοινωνία με επικοινωνιακά τρικ και προσχηματικούς “σεβασμούς” στη Δικαιοσύνη.
Τρεις εβδομάδες ένας χαροκαμένος πατέρας λιμοκτονούσε έξω από τα δικαστήρια για το αυτονόητο: να μάθει όλη την αλήθεια για το τι συνέβη στο παιδί του. Και η κυβέρνηση, απαθής, έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα -να σιωπά, να κρύβεται και μετά να «συγκινείται» εκ των υστέρων.
Μετά τη Ντόρα Μπακογιάννη, που…ήταν στο εξωτερικό και «δεν ήθελε να επηρεάσει τη δικαιοσύνη», ήρθε και ο Νίκος Ρωμανός να συνεχίσει το ίδιο παραμύθι. Με ύφος απολογητή του Μεγάρου Μαξίμου, δήλωσε: «Η όποια ερώτηση έχει να κάνει με την απόφαση της δικαιοσύνης δεν αφορά την κυβέρνηση. Ήταν μια απόφαση της δικαιοσύνης… Εμείς από την πρώτη στιγμή αυτό λέγαμε. Και διαχωρίζαμε κιόλας τις όσες δηλώσεις έγιναν και τον απόλυτο σεβασμό σε προσωπικό και ανθρώπινο επίπεδο στα αιτήματα του συγκεκριμένου γονέα και κάθε γονέα ο οποίος δίνει τον αγώνα του με τον δικό του τρόπο. Αυτό είναι το ένα σκέλος. Και το άλλο σκέλος είναι το νομικό σκέλος. Στο νομικό σκέλος, προφανώς, η μόνη αρμόδια να απαντήσει είναι η δικαιοσύνη. Απάντησε. Εμείς σε πολιτικό επίπεδο είχαμε πει ότι θεωρούμε προτεραιότητα και θεωρούμε σημαντικό να μην μπαίνουν εμπόδια διαρκώς στη δίκη».
Η ίδια κασέτα: «εμείς δεν παρεμβαίνουμε». Μόνο που ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Βλέπει μια κυβέρνηση που παρεμβαίνει παντού -από τα ΜΜΕ μέχρι τις Ανεξάρτητες Αρχές- αλλά ξαφνικά θυμάται τη «διάκριση των εξουσιών», μόνο όταν πρέπει να δικαιολογήσει την απραξία και την πολιτική της δειλία.
«Δεν πέτυχε η εργαλειοποίηση που επιχείρησαν πολλοί»
«Φαίνεται ότι η δικαιοσύνη με την απόφαση της καταφέρνει και να μην μπλοκαριστεί η δίκη όπως ήθελαν πολλοί και να γίνει δεκτό το αίτημα που επίσης ήταν το αυτονόητο και το ανθρώπινο και που είχε εκφραστεί και από εμάς σε ανθρώπινο επίπεδο. Από εκεί και πέρα, το μόνο που μπορώ εγώ να προσθέσω σε όλα αυτά είναι ότι δεν πέτυχε για μία ακόμα φορά η εργαλειοποίηση που επιχείρησαν πολλοί. Θυμίζω τι έλεγαν το προηγούμενο διάστημα», επεσήμανε στη συνέχεια ο Νίκος Ρωμανός και υποστήριξε:
«Έλεγαν ότι εμείς παρεμβαίνουμε στη δικαιοσύνη και ουσιαστικά κάνουμε ό,τι θέλουμε τη δικαιοσύνη και άρα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δεκτό το αίτημα γιατί έχουμε κάτι να κρύψουμε γιατί συγκαλύπτουμε λαθρέμπορους και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και το συνέδεαν με το αφήγημα το οποίο ακούγαμε και τους προηγούμενους μήνες πέρσι. Αυτό προφανώς διαψεύδεται. Εμείς σταθερά λέγαμε από την πρώτη στιγμή οτι είναι ζήτημα της δικαιοσύνης. Μας ζητούσαν να κάνουμε δηλώσεις που θα ήταν ένα είδος παρέμβασης στη δικαιοσύνη. Δεν το κάναμε και αποδεικνύεται ότι η δικαιοσύνη πήρε την απόφασή της και βρήκε τη λύση που όλοι ζητούσαν».
Δηλαδή, η κυβέρνηση δεν είπε κουβέντα για έναν άνθρωπο που κινδύνευε να πεθάνει -και τώρα πανηγυρίζει επειδή «δικαιώθηκε» από τη σιωπή της. Είναι το ίδιο θράσος με εκείνο της Ντόρας Μπακογιάννη που μας διαβεβαίωσε ότι «κανένα στέλεχος της ΝΔ δεν ήταν αντίθετο στο αίτημα του Ρούτσι», απλώς δεν το είπε για να μη «παρεμβαίνει». Με άλλα λόγια, όλοι ήθελαν, αλλά κανείς δεν τολμούσε.
«Η κυρία Κωνσταντοπούλου εργαλειοποιεί τους ανθρώπους»
Κι εκεί που νομίζεις ότι δεν υπάρχει πιο χαμηλό επίπεδο, ο Ρωμανός βρήκε στόχο για να μεταθέσει την ευθύνη: τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
«Η κυρία Κωνσταντοπούλου εκπροσωπεί νομικά τον κύριο Ρούτσι και άλλες οικογένειες θυμάτων από όσο ξέρω και παραλλήλως είναι και πολιτικό πρόσωπο, αρχηγός κόμματος η οποία σε όλη αυτή την υπόθεση από την πρώτη στιγμή θεωρώ ότι έχει βάλει πάρα πολλά εμπόδια, έχει υιοθετήσει όλα τα fake news έχει δείξει με πάρα πολλούς τρόπους ότι προσπαθεί να πάει όσο πιο πίσω γίνεται τη δίκη και θεωρώ ότι συνεχίζει ουσιαστικά να εργαλειοποιεί τους πελάτες της γιατί περί αυτού πρόκειται», σημείωσε, ενώ επέμεινε λέγοντας:
«Εργαλειοποιεί τους ανθρώπους αυτούς, εργαλειοποιεί τον πόνο τους για να κερδίζει πολιτικούς πόντους.Αυτό είναι δική της επιλογή. Εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι τελείως ανήθικο αλλά από εκεί και πέρα κρίνεται από τους ψημοφόρους της και από τους πολίτες».
Με άλλα λόγια, ένας πατέρας δίνει μάχη για τη δικαιοσύνη, αλλά η κυβέρνηση που σιωπά τον κατηγορεί ότι «εργαλειοποιείται». Και μετά από όλα αυτά, ο Ρωμανός κατέληξε να θριαμβολογεί:
«Εγώ δεν νομίζω ότι έχει νόημα να πούμε κάτι παραπάνω από τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο πια ότι και τα αιτήματα όλα έγιναν δεκτά και η δίκη δεν θα καθυστερήσει που νομίζω ότι ήταν και ένα παλλαϊκό έτοιμα στα συλλαλητήρια, γιατί αν πάμε λιγούς μήνες πίσω θα θυμηθούμε ότι όλα τα συλλαλητήρια ζητούσαν γρήγορη και αποτελεσματική απονομή δικαιοσύνης. Δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να διαφωνήσει με αυτό».
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το αυτονόητο -την αποδοχή ενός νομικά και ηθικά θεμελιωμένου αιτήματος- σαν…πολιτική επιτυχία. Σαν να μας κάνει χάρη. Το μόνο που «απέδειξε» ο Ρωμανός είναι ότι η πολιτική κυνικότητα έχει γίνει επίσημη κυβερνητική γραμμή. Και όσο εκείνοι νομίζουν πως μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο με επικοινωνιακά σόου, τόσο πιο βέβαιο είναι ότι οι πολίτες έχουν πάψει να πιστεύουν οτιδήποτε βγαίνει από τα κυβερνητικά χείλη.