Η σύγχυση, οι αντιφατικές κινήσεις και η απουσία πολιτικού στίγματος αναδεικνύουν ένα κόμμα σε στρατηγική κρίση, με αρχηγό που δείχνει ανήμπορος να κεφαλαιοποιήσει τη φθορά μιας εξαντλημένης κυβέρνησης.
Το τελευταίο επεισόδιο στο εσωκομματικό σίριαλ του ΠΑΣΟΚ, με πρωταγωνιστή τον Χάρη Δούκα, αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα διάλυσης που επικρατεί στη Χαριλάου Τρικούπη.
Ο δήμαρχος Αθηναίων, σε μια ακόμη δημόσια παρέμβασή του, επιχειρεί να θέσει «γραμμή» στο κόμμα, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία σκέψη για συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, τη στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζει εγκλωβισμένος μεταξύ πολιτικής ασάφειας και εσωτερικών ανταρσιών.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του Δούκα ότι «δεν ροκανίζει την καρέκλα» του προέδρου, το ίδιο του το ύφος και οι συνεχείς αιχμές του δείχνουν το αντίθετο. Ουσιαστικά, ο δήμαρχος Αθηναίων παίρνει θέση απέναντι σε μια ηγεσία που έχει χάσει τον έλεγχο και την πολιτική πυξίδα, θέτοντας εμμέσως θέμα στρατηγικής, αλλά και αξιοπιστίας.
Ένας πρόεδρος σε απομόνωση
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, αντί να εδραιώσει τη θέση του ως ηγέτης του τρίτου κόμματος της χώρας, μοιάζει καθηλωμένος σε ρόλο διαχειριστή μιας παράταξης χωρίς κατεύθυνση.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν στασιμότητα, η κοινωνία παραμένει αδιάφορη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά τα διαδοχικά σκάνδαλα και τις αποτυχίες, δεν βρίσκει ουσιαστική αντιπολίτευση από το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης.
Η υπόθεση με τον Γιώργο Παπαβασιλείου, τον νέο διευθυντή του γραφείου του Ανδρουλάκη που παραιτήθηκε μέσα σε 24 ώρες λόγω φιλομητσοτακικών αναρτήσεων, ήρθε να προσθέσει άλλο ένα επεισόδιο αμηχανίας και προχειρότητας. Όταν ακόμα και ο Χάρης Δούκας αφήνει αιχμές λέγοντας «οι αναρτήσεις ήταν δημόσιες», γίνεται σαφές ότι το πρόβλημα ξεπερνά την επικοινωνία: είναι πρόβλημα πολιτικού ενστίκτου και κρίσης.
Η «πράσινη» ασάφεια και το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ
Η επίκληση του Δούκα σε «Διάλογο και τον κ. Τσίπρα εφόσον κάνει κόμμα και τους κ.κ. Φάμελλο, Χαρίτση, Κόκκαλη», μαρτυρούν ότι στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί πλήρης στρατηγική σύγχυση. Από τη μία, η ηγεσία επιχειρεί να διαφοροποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, στελέχη όπως ο Δούκας δείχνουν να βλέπουν το μέλλον σε μια αμφίβολη «προοδευτική συμπόρευση» με δυνάμεις που έχουν ήδη καταρρεύσει πολιτικά.
Το αποτέλεσμα είναι ένα κόμμα χωρίς σαφή ταυτότητα, χωρίς κοινωνικό ακροατήριο και χωρίς ηγετική πυγμή. Ένα κόμμα που, αντί να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του κυβερνητικού αφηγήματος, χάνεται σε εσωτερικά παιχνίδια ισορροπιών και προσωπικών φιλοδοξιών.
Το συνέδριο ως αρένα επιβίωσης
Το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ προμηνύεται εκρηκτικό. Ο Ανδρουλάκης θα επιχειρήσει να επαναβεβαιώσει την αρχηγία του, αλλά η πολιτική φθορά του είναι ήδη εμφανής. Οι «πράσινες φυλές» ανασυντάσσονται, ο Δούκας κερδίζει δημοσιότητα και επιρροή, ενώ πολλοί περιμένουν απλώς τη στιγμή που θα τεθεί ανοιχτά θέμα ηγεσίας.