H τελική ευθεία είναι πλέον μπροστά μας. Και, για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για το τι έρχεται, πρέπει πια να αφήσουμε το χάιδεμα στη «λαοπρόβλητη» κυβέρνηση, που ακκίζεται ενώπιον του ανυποψίαστου κοινού, και να κωδικοποιήσουμε τα δεδομένα.
Δεδομένο πρώτο: Ο βασικός διαπραγματευτής υπουργός Οικονομικών έχει γίνει η χλεύη της οικουμένης. Περίγελως του προέδρου Ομπάμα, που τον ειρωνεύτηκε μπροστά στους Ελληνες της Ομογένειας ως τον άνθρωπο που «έφερε λεφτά» στις ΗΠΑ. Γεύτηκε τη χλεύη του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιού, που τον κάλεσε να αφήσει τις διαλέξεις και να στρωθεί στη δουλειά, αλλά και του Γερμανού υπουργού Σόιμπλε, ο οποίος μπορεί να έχει όλες τις εμμονές του κόσμου, αλλά οι τρόποι δεν του λείπουν.
Δεδομένο δεύτερο: Το ρήγμα που ονειρευόμασταν ότι θα προκαλέσουμε στο μέτωπο των δανειστών έγινε μεγάλος συνασπισμός εναντίον μας, με τη συμμετοχή ΔΝΤ – ΗΠΑ. Η ανοησία να συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο Παρασκευόπουλου διάταξη αποφυλάκισης του Ξηρού ενθουσίασε 100 αντιεξουσιαστές και 30 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανάγκασε την Ουάσινγκτον να «ανέβει στα κάγκελα» για την απελευθέρωση του τρομοκράτη που σκότωσε αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεών της. Είμαι περίεργος, μετά το διάβημα που έκανε ο Λευκός Οίκος στο Μαξίμου, να δω πότε θα είναι… έτοιμο το βραχιολάκι που θα επιτρέψει την αποφυλάκιση.
Δεδομένο τρίτο: Χάνουμε παραδοσιακούς συμμάχους μέσα στην ευρωζώνη. Το Λουξεμβούργο άρχισε να μας απειλεί ότι θα καταψηφίσει τη χορήγηση ρευστότητας στην Ελλάδα σε επόμενη συνεδρίαση της ΕΚΤ.
Δεδομένο τέταρτο: Η κυβέρνηση παρεξηγεί την ανοχή των εταίρων και την εκλαμβάνει ως αδυναμία. Μεταφράζει τη συνεχή μετακίνηση των χρονοδιαγραμμάτων για λύση (τελευταία ημερομηνία η 30ή Ιουνίου) ως σήμα ότι μπορεί να παρακάμψει την αξιολόγηση και να διαπραγματευθεί μια συμφωνία-πακέτο.
Δεδομένο τέταρτο: Ο Τσίπρας ποντάρει στο εθνικό Υπερεγώ που δημιούργησε με την αγέρωχη στάση του, ποντάρει στη γεωπολιτική σημασία μας, ποντάρει στην πολιτική διαπραγμάτευση. Τον χρόνο που φεύγει κάτω από τα πόδια του τον αισθάνεται;
Τι, νομίζω, διαφεύγει από τον πρωθυπουργό; Πρώτα ότι οι εταίροι μπορεί να τον αιφνιδιάσουν και να μην του επιτρέψουν να φθάσει στον Ιούνιο για μία και μοναδική διαπραγμάτευση. Το κλείσιμο της στρόφιγκας του ΕLA, o «ανήθικος και στυγνός χρηματοδοτικός εκβιασμός», μπορεί να τον αναγκάσει να… αξιολογηθεί τις προσεχείς 10 ημέρες.
Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον: Η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει το μουτζούρωμα της χώρας με ανοησίες του τύπου «καταργείται το άσυλο στα ΑΕΙ»,
«απελευθερώνονται οι ποινικοί με προβλήματα υγείας», «εγώ είμαι αρμόδια μόνο για την είσοδο των μεταναστών, όχι για την έξοδο».
Η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει το ιδεολόγημα της πολιτικής διαπραγμάτευσης που τη διατρέχει μέχρι τον νεότερο αξιωματούχο της. Πολιτικό «πέντε» στις σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση πρέπει να αποκτήσει επαγγελματισμό. Σήμερα, η μεγάλη της πλειονότητά της αποτελείται είτε από ανειδίκευτους συνδικαλιστές του δημόσιου λόγου είτε από άτομα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και η πρώτη εργασιακή εμπειρία τους είναι η πρόσληψη σε θέση αξιωματούχου. Ακόμη και να περάσει ο Τσίπρας τον κάβο, τις αδυναμίες αυτές θα τις βρει μπροστά του.
Και επειδή θα κληθεί να υλοποιήσει όσα θα υπογράψει και γιατί θα απαιτηθεί τεχνοκρατική γνώση και όχι ερασιτεχνισμοί. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει προφέρει τη λέξη «αριστερά» ούτε μία φορά μετά τις εκλογές. Κάτι θα έχει στον νου του, υποθέτω. Αμνησία δεν έπαθε.
Mανώλης Κοττάκης
Μ.Η.Τ. 232120