ΑΡΧΙ-ΚΩΠΗΛΑΤΗΣ

Στις αρχές της εβδομάδας που αποχαιρετούμε, την περασμένη Δευτέρα, προειδοποίησα τον πρωθυπουργό από αυτήν εδώ τη θέση, με ένα σημείωμα που έφερε τον τίτλο «Το εθνικό μας υπερεγώ», ότι κάνει λάθος στους λογαριασμούς του με τους δανειστές. Οτι υπερεκτιμά τις δυνάμεις του, αν έχει στόχο να τραβήξει τη διαπραγμάτευση μέχρι τον Ιούνιο. Οτι υποτιμά τη δυνατότητα των πιστωτών να του τραβήξουν την πρίζα μέσω τραπεζών -διακοπή ELA- τις προσεχείς ημέρες.

Κατέληγα δε με την πρόβλεψη ότι, αν ο Τσίπρας δεν αξιοποιήσει τον χρόνο που φεύγει ταχέως κάτω από τα πόδια του, ίσως αναγκαστεί να «αξιολογηθεί» βιαίως τις προσεχείς 10 ημέρες. Την ίδια ημέρα της δημοσίευσης, μου τηλεφώνησε στενός συνεργάτης του, γεγονός που εξέλαβα ως ένδειξη ότι ο πρωθυπουργός έχει ανακλαστικά και δεν είναι τόσο ξεροκέφαλος, ώστε να ρίξει τη χώρα στα βράχια. Βεβαίως, οι επισημάνσεις που διατύπωσα εκείνη την ημέρα δεν κατέβηκαν από το κεφάλι μου, ούτε προέκυψαν διά της επιφοιτήσεως. Σημαντικοί παράγοντες του δημόσιου βίου -περισσότεροι του ενός- μου τόνισαν με ένταση ότι η άπειρη κυβέρνηση ούτε τις αποφάσεις του Eurogroup «διαβάζει» σωστά ούτε τις διαθέσεις των εταίρων σφυγμομετρεί καλά.

Οι δηλώσεις Ντράγκι ότι θα σταματήσει τον ELA αν οι ελληνικές τράπεζες πάψουν να είναι φερέγγυες, το κείμενο του Eurogroup που προέβλεπε ρητά ότι τα τέλη Απριλίου είναι ο χρόνος αξιολόγησης και οι παρασκηνιακές κινήσεις των Σουλτς – Φέρχοφσταντ για τη διαπλεκόμενη ανασυγκρότηση του κυβερνητικού συνασπισμού με έπεισαν ότι η κυβέρνηση δεν βλέπει την παγίδα που στήνεται εις βάρος της χώρας και των πολιτών της. Θα αποκαλύψω κάποια στιγμή στο μέλλον την εθνική προσφορά αξιωματούχων με αποδείξεις και ονόματα, αλλά το θέμα σήμερα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι ο Τσίπρας αντελήφθη το λάθος και αναπροσάρμοσε την τακτική του.

Οι ενδείξεις που έχω με αφορμή και αυτό το γεγονός είναι ότι ο Τσίπρας δεν είναι δογματικός, αλλά ακούει ακόμη και ιδεολογικούς αντιπάλους του. Οι ενδείξεις που έχω -θα είμαι επιφυλακτικός μέχρι να καταστούν αποδείξεις- είναι ότι η «εχθρική» αρθρογραφία, ακόμη και σε υψηλούς τόνους (την Τρίτη αναφέρθηκα στην «αριστεροσύνη της κυβέρνησης των ξυλοκόπων») εκλαμβάνεται ως ευλογία και όχι ως κατάρα από την ηγεσία της κυβέρνησης. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι «είναι καλόπιστη», όπως μου εξηγήθηκε τη νύχτα των εκλογών. Πρέπει να το καταλάβουμε: Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Και ο αρχικωπηλάτης, παρά τις αδεξιότητες και την απειρία, ακούει καμιά φορά τους επιβάτες. Το πλήρωμα και η παρέα, βλέπετε, μπορεί να σε ρίξουν ανά πάσα στιγμή στα βράχια.

Μανώλης Κοττάκης