Τελικά, μπορεί κάποιοι να πίστευαν ότι ο πολιτικός χρόνος είναι άπειρος, με βάση τους χειρισμούς τόσο της κυβέρνησης όσο και της ηγετικής ομάδας της Ν.Δ., αλλά αργά ή γρήγορα ο χρόνος αποδεικνύεται πεπερασμένος, τελειώνει και φτάνει για όλους η ώρα της αλήθειας. Και σε μας μένει να δούμε τι θα σημάνει ο καυτός μήνας Ιούνιος για τους πολίτες, μια και τότε αναμένεται να πάρουν τις αποφάσεις τους για την επόμενη μέρα οι δύο πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος.
Γιατί, τόσο για τον Αντώνη Σαμαρά στο παρελθόν όσο και για τον Αλέξη Τσίπρα σήμερα, όλα ήταν καλά και ωραία όσο έπαιζαν στο τοπικό πρωτάθλημα, ακόμη και εάν η κατηγορία ήταν θεωρητικά αναβαθμισμένη ως πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής (Σούπερ Λίγκα κατά τον ευφημισμό σήμερα), και άλλο να βγεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλο δηλαδή να παίζει ντέρμπι με τον Πανιώνιο, την Ξάνθη, τον Αστέρα, τον Πλατανιά και τον ΠΑΟΚ (που το χάνεις κιόλας) και άλλο με την Μπαρτσελόνα, τη Γουβέντους, την Μπάγερν, τη Ρεάλ κ.λπ.
Τα γράφω αυτά με αφορμή όσα εξελίσσονται όλον αυτόν τον καιρό και, κυρίως, με όσα ειπώθηκαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο. Εκεί καταλάβαμε ότι κάποιοι σύντροφοι δεν έχουν συνηθίσει ακόμη στην ιδέα ότι η… ομάδα τους πλέον παίζει σε άλλο γήπεδο και εξακολουθούν να συμπεριφέρονται με τη νοοτροπία του τοπικού πρωταθλήματος. Φωνές, διαμαρτυρίες για να πείσουν τους φανατικούς οπαδούς, αλλά ξεχνούν ότι οι φίλαθλοι είναι αυτοί που κρίνουν την ποιότητα κάθε ομάδας.
Γιατί κακά τα ψέματα, ο Αλέξης Τσίπρας στο παιχνίδι της Α΄ Εθνικής πήρε το πρωτάθλημα και μάλιστα άνευ αντιπάλου, διότι Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν χάσει από τα αποδυτήρια, αλλά πλέον κρίνεται από τις επιτυχίες του στο Τσάμπιονς Λιγκ και στα ευρωπαϊκά αλώνια.
Με βάση τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του σε αυτά τα «ματς» θα κριθεί από τους πολίτες, και όχι αν πάρει ακόμη ένα σίγουρο πρωτάθλημα στην Α΄ Εθνική.
Σε λίγες, λοιπόν, μέρες θα ξέρουμε εάν η «ελληνική ομάδα» θα περάσει στον δεύτερο γύρο της ευρωπαϊκής ελίτ (έστω και με ισοπαλία), μια και τα… προκριματικά τελειώνουν, ή θα γυρίσει στην πατρίδα ηττημένη, με τα μάτια χαμηλωμένα και με ό,τι αυτό θα σημάνει.
Εκτός αν κάποιοι επιμένουν να θεωρούν ότι είναι καλύτερα να παραμένουν πρώτοι στο χωριό παρά τελευταίοι στην πόλη. Ακόμη και εάν χρειαστεί να πουν… εάλω η πόλη. Και αυτό ισχύει και για την Κουμουνδούρου και για τη Συγγρού. Ιδιαίτερα για τη δεύτερη που απειλείται να επιστρέψει στο… ερασιτεχνικό και μάλιστα χωρίς διαγραφή χρεών.
Νίκος Ελευθερόγλου
Μ.Η.Τ. 232120