«ΠΑΙΔΙΑΡΙΣΜΑΤΑ» ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ

Η αίσθηση που άφησε το debate της περασμένης Τετάρτης επιβεβαίωσε πανηγυρικά το ύφος που διατρέχει αυτή την προεκλογική περίοδο. Για να είμαστε και ασορτί με τη σχολική χρονιά που ξεκίνησε χθες, τα καμώματα των αρχηγών και των υποψηφίων μοιάζουν με τα παιδιαρίσματα των σχολιαρόπαιδων πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι. Τι κι αν στην περίπτωσή μας έχουν βαρέσει καμπαναριά ολόκληρα, εκείνοι τον χαβά τους.

Είναι βέβαιο ότι κανένα κόμμα δεν θα πετύχει τον στόχο της αυτοδυναμίας. Κι όμως, αντί να αναζητούνται και να κοινοποιούνται οι κοινοί τόποι, ώστε να αποτελέσουν τη βάση της κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία αναγκαστικά θα προκύψει, εκτοξεύονται μύδροι και κατηγορίες επί προσωπικού, που δύσκολα μαζεύονται.
Είναι απολύτως και ασφυκτικά προδιαγεγραμμένο το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθεί η όποια κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Κι όμως κουβέντα από πουθενά για το τι ακριβώς σημαίνει η εφαρμογή του ήδη ψηφισμένου Μνημονίου και πώς θα γίνει ηπιότερη.

Αναμφισβήτητα τον τόνο δίνει ο τέως πρωθυπουργός. Βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, καθώς ο φθινοπωρινός «περίπατός» του δεν προβλέπεται τόσο ξεκούραστος. Υπό το κράτος της αγωνίας για την πολιτική επιβίωσή του, δίχως κόμμα και δίχως νέο αφήγημα ουσιαστικά, αντί να επικεντρωθεί στη μετατροπή του σε υπεύθυνο ηγέτη, βάλλει κατά πάντων και εφ’ όλης της 40ετίας της Μεταπολίτευσης, σαν ο ίδιος και οι περί αυτόν να έχουν προκύψει από παρθενογένεση. Καμώνεται τάχα μου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, ενώ γνωρίζει ότι μόνο με μια κυβέρνηση που θα διαθέτει ευρύτατη νομιμοποίηση θα διαπραγματευτεί η ευρωζώνη ρύθμιση του χρέους. Γι’ αυτό και ο Ν. Βούτσης έσπευσε αμέσως μετά να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας τουλάχιστον με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολα για τον κ. Α. Τσίπρα αν ο κατά γενική ομολογίαν αποδεικνυόμενος ανώτερος των περιστάσεων κ. Ε. Μεϊμαράκης αξιοποιούσε πιο τολμηρά τη μεγάλη ευκαιρία του, το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, όπως τον κάλεσε το κύριο άρθρο της εφημερίδας μας την περασμένη Τρίτη. Ακόμη κι έτσι όμως, η Νέα Δημο-κρατία παραμένει ο κορμός για μια σταθερή διακυβέρνηση. Αυτό της πιστώνουν οι πολίτες, παραβλέποντας πολλούς και πολλά και κυρίως εν αναμονή της αναπόφευκτης πλέον ανασύνταξής της σε επίπεδο ιδεών και προσώπων.

«Ζωηρά παιδάκια» αποδεικνύονται και τα υπόλοιπα κόμματα. Οι του «χειμάρρου» για την ώρα, αφού θέλει ακόμη πολύ νερό για να γίνει ποτάμι, εκστασιασμένοι από την αποδεδειγμένη ανεπάρκεια στελεχών στους «μεγάλους», μοιάζουν να βιάζονται πολύ να φωτογραφηθούν στα σκαλιά του Μαξίμου! Ο «ορθοπεδικός μηχανοδηγός» αγωνιά μήπως κατά την έξοδο από την κάλπη βρεθεί σπασμένο και το δεξί χέρι του μικρού Αλέξη! Είναι και ο οιωνός με την εκπρόθεσμη κατάθεση των δικαιολογητικών για την υποψηφιότητα της «εν αναμονή υπουργού»… Οι Ρομπέν του Νομισματοκοπείου φωνασκούν εκνευρισμένοι, καθώς βάσκανος μοίρα φαίνεται να τους στέλνει από το 62% του «όχι» μόλις στο 4%. Σταθερή αξία το ΚΚΕ, αναγνωρίζεται πάλι από κάθε πικραμένο ως η πιο έντιμη ψήφος. Ατιμοι λοιποί ψηφοφόροι!

Συγχωρήστε μου την παιγνιώδη διάθεση, αλλά, αν δεν είναι για γέλια η κατάσταση, τότε είναι για… κλάματα. Και μπορεί πολλά παιδάκια να έβαλαν χθες τα κλάματα, αλλά εμείς και οι… υπουργοί έχουμε ακόμη μία
εβδομάδα μέχρι να τ’ αρχίσουμε και μία τετραετία για να στεγνώσουμε, αφού ποιος θα τολμήσει να σύρει τη χώρα σε νέες εκλογές;

Γιώργος Κ. Στράτος*

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα

spot_img