Ωστε «ύποπτο εθνικό κλισέ» η φράση του ακαδημαϊκού Νικολάου Σβορώνου για την «αφομοιωτική δύναμη του Ελληνισμού» και για τη δυνατότητα της φυλής να νικήσει τις αντιξοότητες του Προσφυγικού… Ωστε αδύνατον να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών και να ενσωματώσουμε 60.000 Σύρους πρόσφυγες…
Επειδή διαβάζω στο διαδίκτυο ανώνυμα επιθετικά σχόλια για την άποψη που διατύπωσα στη δημόσια τηλεόραση επωνύμως, ελάτε, αγαπητοί φίλοι, να δούμε σήμερα τι είναι και τι δεν είναι εθνικά ωφέλιμο – πάντα σκέφτομαι θετικά, την αρνητική λέξη «ύποπτο» την αφήνω στους αιώνιους κομπλεξικούς. Ελάτε να δούμε πώς βλέπω αυτό που ορίζω ως «ελληνικό συντηρητισμό με αυτοπεποίθηση» έναντι των αιώνιων δειλών. Θέλετε μήπως να θυμηθούμε με ποια ρητορική φοβίας υποδεχτήκαμε τους μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας τη δεκαετία του ’90; Αν βγάλουμε από κανένα συρτάρι άρθρα της εποχής, θα δούμε τη ρητορική που αναπτύσσεται σήμερα για τους Σύρους να κυριαρχεί με τα ίδια ακριβώς λόγια για τους μετανάστες «που θα κατέστρεφαν την πατρίδα».
Είκοσι χρόνια μετά, η πατρίδα είναι όρθια, στη θέση της, δεν έπαθε τίποτα, αφομοίωσε, ενσωμάτωσε, οι μόνοι που απέμειναν να μονολογούν είναι οι ημιμαθείς. «Ναι, αλλά είχαμε ανάπτυξη», απαντούν, «άρα μπορούσαμε, σήμερα δεν μπορούμε». Σωστό, αλλά τότε κανείς δεν ανέφερε ότι είχαμε ανάπτυξη, όλοι μιζέρια έβγαζαν. Σωστό, τότε είχαμε ανάπτυξη, αλλά η αφομοίωση δεν είναι οικονομικός όρος αλλά αξιακός. Δεν πάνε να ρωτήσουν την Εκκλησία αυτοί που αμφισβητούν την αφομοιωτική δύναμη του Ελληνισμού πόσες χιλιάδες μετανάστες ασπάστηκαν τον χριστιανισμό και βαπτίστηκαν ορθόδοξοι σε αυτή την εικοσαετία, να δουν τι αθόρυβη δουλειά έκαναν Χριστόδουλος – Ιερώνυμος; Μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος βάπτιζε!
Και αφού βρουν τα στοιχεία που επικυρώνουν την ήττα τους, τότε ας έρθουν να συζητήσουμε και για το Ισλάμ με κάποιον που έζησε το μετριοπαθές Ισλάμ δίπλα, στην απέναντι πόρτα, όχι στο θολωμένο μυαλό του. Εκατό χρόνια μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, οι άνθρωποι έμειναν αμανάτι στην περιοχή γιατί εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών. Και ο τρόπος που τους αντιμετώπισαν ο Βενιζέλος, ο Μεταξάς, ο Παπάγος, ο Καραμανλής, ο Μητσοτάκης δείχνει ότι το Ισλάμ που σέβεσαι και εντάσσεις στους θεσμούς δεν στρέφεται ποτέ εναντίον σου.
Αντιθέτως, το Ισλάμ που αντιμετωπίζεις με αποικιοκρατία, βόμβες ή ελιτισμό, ναι, στρέφεται. Αυτή είναι η δύναμη του Ελληνισμού που δεν καταλαβαίνουν οι ανόητοι. Η δύναμη της σκέψης που περνά από γενιά σε γενιά ακόμη και στον τελευταίο χωριάτη αυτής της επικράτειας. Η δύναμη να κάνεις φίλους με μια αγκαλιά, χωρίς τον φασισμό της επιβολής. Αυτή είναι η δύναμη ενός έξυπνου πατριωτισμού, που περνά όμως μέσα από τη βάσανο να πείσεις, όχι να συνθηματολογήσεις. Δύσκολο μονοπάτι για τον λαϊκισμό ο ορθός λόγος, ομολογουμένως.
ΥΓ.: Για όποιον ήθελε εντρυφήσει, Νικολάου Σβορώνου, «Το Ελληνικό Εθνος, Γένεση και Διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού», σελ. 47 (εκδόσεις Πόλις).
Μανώλης Κοττάκης
Μ.Η.Τ. 232120