Με νέο αίμα η νίκη στο αντάρτικο, Ιερώνυμε!

Η μάχη που έρχεται θα είναι δύσκολη. Ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να ετοιμάζει τους αντάρτες του

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αν και κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του στη Μητρόπολη Θηβών έρεπε ασύστολα προς τον «πασοκισμό», τον βλαπτικό ρεαλισμό και τη συνθηκολόγηση (έως και σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου παρέστη επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου), εντούτοις η κρίση και οι προκλήσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του τον άλλαξαν δραματικά. Οχι ως προς το ύφος, αλλά σίγουρα ως προς τις αντιλήψεις. Αν και δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστόδουλο ως προς τη στρατηγική, πάνω στα ίχνη του πατά σήμερα. Αντιλαμβάνεται πλήρως το ιστορικό βάρος του θεσμού που ηγείται. Ειδικά σε θέματα που αφορούν την επιρροή της Ελλαδικής Εκκλησίας. Διαφύλαξε σε μεγάλο βαθμό το κύρος της, της αφαίρεσε θυμό, της πρόσθεσε ηρεμία.

Σε καιρούς διαχείρισης και επιβίωσης δεν είναι λίγα, και ας απουσιάζει το συνολικό στίγμα. Ομως… κακά τα ψέματα. Ο Ιερώνυμος δεν είναι ο άνθρωπος της ρήξης. Ακόμη και αν ήταν, δεν το εκπέμπει. Του χρόνου ο μακαριότατος συμπληρώνει 10 χρόνια στη θέση του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας, αφορμή άριστη για αναστοχασμό – ανασχεδιασμό. Ωστόσο, τα γεγονότα τρέχουν τόσο γρήγορα που καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει, οφείλει από τώρα να αρχίσει να σκέπτεται ορισμένα πράγματα. Ποια είναι αυτά; Η ανανέωση της εικόνας της Εκκλησίας στα μάτια του ελληνικού λαού.

Διάβασα με προσοχή την ομιλία του στις Οινούσσες και τις αναφορές του στα Μνημόνια. Αργησε να βγει στο κλαρί. Αλλά και τώρα που το αποφάσισε (με αφορμή τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, την υποβάθμιση των Θρησκευτικών κ.ά.), δεν πείθει. Δεν ακούγεται. Λέξεις αιχμηρές από νηφάλιο πρόσωπο αποτέλεσμα δεν παράγουν, στόχο δεν βρίσκουν. Φλάμπουρα αντίστασης από μετριοπαθή κληρικό ούτε φοβίζουν ούτε ταρακουνούν. Καμία κυβέρνηση. Είναι νομίζω καιρός να λάβει γενναίες αποφάσεις. Τον ρόλο της υπεράσπισης της Εκκλησίας μέσα στο εθνικό κάδρο πρέπει να τον αναλάβουν πρόσωπα νεότερα, με φλόγα, πειθώ, μαχητικότητα. Δεν θα υποδείξω στον μακαριότατο ποιοι νέοι ιεράρχες έχουν τα φόντα για να βγουν μπροστά. Υπάρχει όμως ιστορικό προηγούμενο που μπορεί να αποτελέσει ασφαλή δείκτη: Η απόφαση του μακαριστού Σεραφείμ να αναθέσει την επικοινωνία του μηνύματος της Εκκλησίας στην κόντρα για την εκκλησιαστική περιουσία με τον Αντώνη Τρίτση το 1985 στους νεαρούς τότε μητροπολίτες Δημητριάδος Χριστόδουλο και Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμο.

Ο κόσμος τούς άκουσε, η Εκκλησία νίκησε το στερεότυπο του απαρχαιωμένου θεσμού που κοιτά τα συμφέροντά του, οι μητροπολίτες κυριάρχησαν. Αυτό χρειάζεται και σήμερα η Εκκλησία μας. Δίπλα στο κύρος του Αρχιεπισκόπου να προστεθεί νέα ορμή. Κυριαρχία. Η μάχη που έρχεται σε ένα δύσκολο ιδεολογικό περιβάλλον, ναρκοθετημένο από τους εχθρούς της Εκκλησίας, θα είναι δύσκολη. Η κυρίαρχη διανόηση, η μοναδική σκέψη θα της επιτεθεί λυσσαλέα γιατί στην πραγματικότητα αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της για τον αφοπλισμό του θεσμού που κρατά ζωντανή την εθνική ταυτότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να ετοιμάζει τους αντάρτες του.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα

spot_img