Πιθανότατα το έχετε παρατηρήσει: ενώ τα πεζοδρόμια και τα μπαλκόνια ολόκληρης της Αθήνας υποφέρουν από τη βρόμα που αφήνουν τα σμήνη των περιστεριών, ο περιβάλλων το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη χώρος παραμένει επιδεικτικά πεντακάθαρος!
Ακόμη και τα συμπαθή πτηνά, φωτισμένα κι αυτά από το Αγιο Πνεύμα το οποίο και συμβολίζουν, αντιλαμβάνονται ότι «κουτσουλιές» δεν επιτρέπονται στο… Σύνταγμα! Μακάρι τη φώτισή τους να διέθεταν και άλλοι παρεπιδημούντες την πιο σημαντική πλατεία της χώρας.
Οσα παρουσιάστηκαν στην πρωθυπουργική πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος όχι μόνο δεν μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία μιας «νέας Μεταπολίτευσης», όπως πολύ φιλόδοξα χαρακτηρίστηκε από τους εμπνευστές της, αλλά με βεβαιότητα, και ανεξάρτητα από τις προθέσεις των προτεινόντων, θα συμβάλουν στην αναπαραγωγή όσων οδήγησαν την πατρίδα μας σε καθολική χρεοκοπία και κατάρρευση.
Τόσο στο σύνολό της όσο και στα επιμέρους σημεία της η πρόταση του Α. Τσίπρα αποτυπώνει την επιθυμία του να εδραιώσει την παρουσία του στην πολιτική σκηνή της χώρας ακόμη και με τη χρήση των συνταγματικών προβλέψεων. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο βασικός λόγος που η πρότασή του δεν εμπεριέχει καμία απολύτως από τις ρήξεις που απαιτούνται για να ορθοποδήσει ο τόπος μας!
Τέτοιες αλλαγές θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να είναι:
α) ο εξορθολογισμός και η σταθεροποίηση του φορολογικού καθεστώτος, προκειμένου να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη όσων επιχειρηματιών έχουν απομείνει και όσων επενδυτών τολμήσουν να έρθουν,
β) η αναδιοργάνωση της Δικαιοσύνης και ο απογαλακτισμός της από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα κόμματα,
γ) η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, για να σταματήσει η αιμορραγία επιστημονικού και φοιτητικού δυναμικού προς το εξωτερικό, με ταυτόχρονη αναδιοργάνωση της δημόσιας Παιδείας, μακριά από τις ανεκπαίδευτες «συνδικαλιστικές» αγκυλώσεις.
Για όλα αυτά, δυστυχώς, δεν ειπώθηκε τίποτα απολύτως. Δυστυχέστερα, ούτε από την αντιπολίτευση συνολικά ούτε και στον δημόσιο διάλογο. Τι θλιβερή υποχώρηση σε μια χώρα με τόσο λαμπρή παράδοση, παγκόσμιου επιστημονικού διαμετρήματος, στο Συνταγματικό Δίκαιο, από τον αείμνηστο Νικόλαο Ν. Σαρίπολο στον επίσης αείμνηστο Αριστόβουλο Μάνεση!
Θλιβερή, γιατί ο πρωθυπουργός, με το αποδεδειγμένα λαμπρό αισθητήριο πολιτικής αυτοσυντήρησης που φαίνεται ότι διαθέτει, έχει πιθανότατα αντιληφθεί πως απευθύνεται σ’ έναν λαό ο οποίος αρνείται σχεδόν καθολικά να δει την πραγματικότητα και να ακολουθήσει τον δρόμο της αλήθειας και του ορθολογισμού. Σ’ έναν λαό που, διαχρονικά, στο διάβα των συμφορών της Ιστορίας του, δεν θέλει να παραδεχτεί τα λάθη του και βαυκαλίζεται ότι μπορεί εσαεί να αποφεύγει τις συνέπειες των επιλογών και των συμπεριφορών του, αλλάζοντάς τους απλώς τα ονόματα!
Γιώργος Κ. Στράτος
*Δικηγόρος – δημοσιογράφος
