Η Ελλάδα έχει ανάγκη από δράση

Η κοινωνία θέλει έργα και όχι συσκέψεις

Με τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη «Τα φιλαράκια του Τσάβες και του Μαδούρο δεν θα κάνουν μαθήματα πατριωτισμού στην παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή» γελάνε κι οι πέτρες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολιτικός για να μπορεί να διαχωρίσει το αστείο από το σοβαρό και την αλήθεια από το ψέμα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πολιτικός οπαδός του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, που δεν αναγνωρίζει σύνορα, έθνη, λαούς, παρά μόνο χρήμα, μετοχές, κέρδη, μερίσματα κ.ο.κ., δεν μπορεί να επικαλείται τον πατριωτισμό της παράταξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Διακωμωδεί την ιστορία, γελοιοποιεί το παρελθόν της και κοροϊδεύει όσους αδαείς παραμένουν πιστοί στο όνομα (Νέα Δημοκρατία) της παράταξης, αγνοώντας τη σημερινή της εικόνα (νεοφιλελεύθερη έκφραση) και την αλλοίωση της ιδεολογικής ταυτότητάς της.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η χρήση του ονόματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή γίνεται μόνο για κομματικά – προσωπικά οφέλη. Και αποφεύγεται πάντα η ιδεολογική ταυτοποίηση ανάμεσα σε εκείνη τη Νέα Δημοκρατία με τη σημερινή.
Ακούσατε κάποιον από τη σημερινή ηγεσία να υποστηρίζει ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, και όχι ο άνθρωπος την οικονομία; Ακούσατε κάποιον από τη σημερινή ηγεσία να μιλάει για δικαίωση της εργασίας, για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη; Ακούσατε κάποιον από τη σημερινή ηγεσία να μιλά για τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, για τον θάνατο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για τη φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό, για τη φτωχοποίηση του πληθυσμού; Ακούσατε κάποιο πρόγραμμα δράσης για να βγούμε (ως άνθρωποι, και όχι ως επιχειρήσεις) από την οικονομική κρίση;

Με αφορμή την παροχή κοινωνικών μερισμάτων προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε ανήθικο και επικίνδυνο τον πρωθυπουργό. Η δήλωση αυτή δείχνει ασέβεια όχι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, αλλά στον θεσμό που αντιπροσωπεύει. Και ο απλός πολίτης αναρωτιέται: «Πρέπει να αισθάνομαι ενοχές ή ντροπή που η Πολιτεία, αυτή που επί εφτά χρόνια με περιθωριοποίησε επαγγελματικά και οικονομικά, τώρα μου επιστρέφει ένα μικρό μέρος από αυτά που αδίκως μου πήρε;»

Το ζήτημα χρήζει… ψυχιατρικής ανάλυσης. Ενας επίδοξος πρωθυπουργός μιας εξαθλιωμένης οικονομικά κοινωνίας στοχοποιεί -μέσω της επίθεσης προς την κυβέρνηση- την πιο αδύναμη κοινωνική ομάδα: τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ας υπενθυμίσει κάποιος στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και στους συνεργάτες του ότι με πολιτικές που άσκησε η κυβέρνηση της οποίας υπήρξε υπουργός η ελληνική κοινωνία έφτασε στο ναδίρ.

Ας υπενθυμίσει κάποιος στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας ότι καλές είναι οι μεταρρυθμίσεις, αλλά όταν από αυτές επωφελούνται οι άνθρωποι, και όχι οι επιχειρήσεις. Και μάλιστα, επιχειρήσεις που δημιουργούν συνθήκες εργατικής δουλείας (καρτέλ). Επιχειρήσεις που φροντίζουν να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους, αγνοώντας τις περισσότερες φορές τις οικονομικές – φορολογικές υποχρεώσεις τους στη χώρα όπου δραστηριοποιούνται.
Σε μια χώρα στην οποία οι διαδικασίες παραγωγής -από το 2009 και μετά- επέστρεψαν σε συνθήκες προηγούμενου αιώνα αυτό που απαιτείται είναι η σύνδεση της παραγωγής με την αμοιβή του εργαζομένου. Ναι, να επιβραβεύεται η αποδοτικότητα με όρους ξεκάθαρους. Αυτοί που παράγουν έργο να έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν το εισόδημά τους.

Η καραμανλική Νέα Δημοκρατία πίστευε πάντα στην έννοια του θεμιτού. Για παράδειγμα, θεμιτό ημερομίσθιο, το οποίο προέκυπτε από τη συλλογική σύμβαση των εργαζομένων με την εργοδοσία έπειτα από δημόσιο διάλογο. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αξιακό σύστημα που διαμόρφωσε μια δημοκρατική πολιτεία, στοχεύοντας σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας είναι «βούτυρο στο ψωμί» των πολυεθνικών, που στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της κερδοφορίας τους στα «φτηνά εργατικά χέρια». Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη θεωρεί ότι επιχειρήσεις και εργαζόμενοι θα πρέπει μόνοι τους να καθορίσουν τους όρους εργασίας και τις αμοιβές. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόθεση της αντιπολίτευσης -όταν έρθει στην εξουσία- είναι να δοθεί στον επιχειρηματικό κόσμο ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα έναντι των εργαζομένων (εργασιακός μεσαίωνας).

ΥΓ.1: Το είδαμε κι αυτό… Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό… Επικαλέστηκε μάλιστα τη δικαστική απόφαση αθώωσης της κυβέρνησης Καραμανλή για το κατασκευασμένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Αλήθεια, ο ίδιος ως υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης υπερασπίστηκε ποτέ, είτε αυτός είτε η κυβέρνησή του, την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή; Υπερασπίστηκαν ποτέ την ιστορία της παράταξης; Γιατί δεν έκλεισαν όλες αυτές οι υποθέσεις σκευωρίας εις βάρος του Κώστα Καραμανλή όσο η Νέα Δημοκρατία βρισκόταν στην κυβέρνηση; Πότε βρήκε δικαιοσύνη ο Κώστας Καραμανλής εντός των τειχών της παράταξής του; Και πόσο αυτό επηρέασε την ήδη βεβαρημένη υγεία του εκλιπόντος Γιάννη Αγγέλου; Μήπως τώρα «απελευθερώθηκε» η Δικαιοσύνη και προχωρά στην έκδοση αποφάσεων;

ΥΓ.2: Οι αλλοπρόσαλλες κινήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποτελούν άλλοθι για την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης, η οποία πρέπει να πετάξει από πάνω της τη ρετσινιά της αναβλητικότητας, με την οποία έχει συνδεθεί η Αριστερά. Η χώρα χρειάζεται έργα, και όχι λόγια. Η κοινωνία θέλει αποφάσεις, και όχι ιδεοληψίες (θρησκεία, παιδεία κ.ο.κ.). Η Ελλάδα έχει ανάγκη από δράση, και όχι από συσκέψεις …

Θύμιος Λυμπερόπουλος

* Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί