Η αλλαγή θέσης του ΠΑΣΟΚ και η μάχη για τον έλεγχο του ΔΟΛ
Θεωρώ εξαιρετικά χρήσιμες τις προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών – λειτουργούν σαν διαφημιστικό τρέιλερ για σκηνές από ταινίες «προσεχώς». Η προχθεσινή ήταν τέτοια για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η αλλαγή της θέσης του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική σκακιέρα.
Το μόνιμο παράπονο των οπαδών του κινήματος ήταν ότι «ο Βενιζέλος μάς κατάντησε συνιστώσα του Σαμαρά». Ε, λοιπόν, η Γεννηματά απομάκρυνε προχθές οριστικά το ΠΑΣΟΚ από την αγκαλιά της Ν.Δ. Το δίλημμα, όπως ξεκαθάρισε απευθυνόμενη πρός τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι «εθνική συνεννόηση ή εθνική καταστροφή». Και, στις περιστάσεις που διατυπώθηκε, ισοδυναμεί με προειδοποίηση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεδομένος εταίρος.
Η Ιστορία -φάνηκε προχθές, στο βήμα της Βουλής- είναι γεμάτη από πολιτικούς που, άμα τη εμφανίσει, δεν γεμίζουν το μάτι, γίνονται αντικείμενο σχολίων, χλεύης καμιά φορά («κομμώτρια» αποκαλούσε το ανδρικό ιερατείο του ΠΑΣΟΚ την αρχηγό του στην αρχή), αλλά επικρατούν, γιατί διαθέτουν τελικά κάτι πολυτιμότερο από πανεπιστημιακούς τίτλους: ένστικτο πολιτικής επιβίωσης και επαφή με το λαϊκό αίσθημα.
Η Γεννηματά σε αυτή την αναμέτρηση που της έκανε δώρο ο Τσίπρας, αναγορεύοντάς την σε αντίπαλο, κέρδισε τον τίτλο του ρυθμιστή του πολιτικού συστήματος παρόντος και μέλλοντος, αρκεί να μπορέσει να τον υπηρετήσει (στην πρωτολογία της υπήρξε εξαιρετική, στη δευτερολογία αλαζονική – DNA του χώρου…). Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η συζήτηση για τα αγροτικά δημιούργησε νέα χωροταξία στο πολιτικό σύστημα, και ειδικά στον χώρο του Κέντρου. Το εκκρεμές του ΠΑΣΟΚ εντός Κοινοβουλίου γέρνει πιο πολύ στα αριστερά παρά στα δεξιά.
Η συζήτηση για τον ΔΟΛ δεν είναι αποκομμένη από τη συντελούμενη μεταβολή. Ο ΔΟΛ, το 1989, χτύπησε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Υποστήριξε με θέρμη το πολιτικό εγχείρημα Σημίτη, την ηγεσία Βενιζέλου, και σε επίπεδο «γραμμής» έκανε κάτι μάλλον πρωτοφανές για την ιστορία του: Στήριξε άνευ αστερίσκων τον «δεξιό» Σαμαρά και τον «νεοφιλελεύθερο» Μητσοτάκη.
Η μάχη που γίνεται στο παρασκήνιο υπό την καθοδήγηση εμβληματικού επιχειρηματία της χώρας έχει το ίδιο ακριβώς διακύβευμα με αυτό της Γεννηματά: Να αποσπαστεί το ιστορικό δημοσιογραφικό συγκρότημα της χώρας από τις δυνάμεις εκείνες που μάχονται τις αξίες αυτού που ονομάζεται «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» και επιδιώκει να κληρονομήσει ο Τσίπρας. Είμαστε στην αρχή μεγάλων αλλαγών, τις οποίες αμφιβάλλω αν η Ν.Δ. έχει τη δύναμη να σταματήσει κατηγορώντας τον Τσίπρα για διαπλοκή. Ειδικώς αν λάβουμε υπόψη ότι, από τον Σεπτέμβριο έως σήμερα, συμπαραστάθηκε με ανακοινώσεις της ονομαστικά στις περιπέτειες που έχουν με τις Αρχές ο κύριος Ψυχάρης, ο κύριος Αλαφούζος, ο κύριος Μαρινάκης και άλλες προσωπικότητες του δημόσιου βίου.
Mανώλης Κοττάκης
Μ.Η.Τ. 232120