Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ

Τα δάνεια από τις καταθέσεις των Ελλήνων σε media και η εξεταστική

Ο ερασιτέχνης ΣΥΡΙΖΑ κατά παγία τακτική αδυνατεί να αναδείξει εις τι συνίσταται η σπουδαιότητα των ευρημάτων της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια κομμάτων – μέσων ενημέρωσης. Πνίγεται τόσο στην κουταλιά της μικροπολιτικής, ώστε επικεντρώνεται στο να μοιράζει ως φέιγ βολάν νον πέιπερ κατά του Μητσοτάκη για το δάνειο του «Κήρυκα».

Υπόθεση εντελώς δευτερεύουσα και περιφερειακή, συγκρινόμενη με το μέγεθος του σκανδάλου. Αλλα είναι τα βασικά ζητήματα, αγαπητοί στην Αριστερά (και στη Δεξιά), και σε αυτά πρέπει να εστιάσετε. Το πρώτο αφορά την υπεξαίρεση του δημόσιου χρήματος και σχετίζεται με την ποιότητα της δημοκρατίας μας: Για ποιους σκοπούς γίνονταν δάνεια μέσων ενημέρωσης τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών στις τράπεζες; Για να αποσταθεροποιούνται κυβερνήσεις; Για να προπαγανδίζονται μνημόνια; Αν τυχόν αποτυπώσουμε στο μυαλό μας τη ροή του χρήματος από την κατάθεση έως την εκταμίευση, θα ανατριχιάσουμε. Μεταξύ 2007 και 2009 στήθηκαν με θαλασσοδάνεια της συμφοράς μέσα ενημέρωσης, με στόχο να πλήξουν προσωπικά τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις του. Στην πραγματικότητα να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα.

Τη στιγμή που η τότε κυβέρνηση ετοιμαζόταν να προχωρήσει σε μείζονες μεταρρυθμίσεις, για να γίνουν αναίμακτες αλλαγές σε ανύποπτους καιρούς (Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις), συγκεκριμένα ΜΜΕ που δανειοδοτούνταν από συγκεκριμένες τράπεζες βύθισαν την Ελλάδα επί μήνες στην παραπολιτική (Ζαχόπουλος, Μαγγίνας, Βατοπαίδι). Στημένες υποθέσεις που κατέρρευσαν με πάταγο, έχοντας όμως προκαλέσει τεράστια ζημιά στην πατρίδα. Θα απολογηθεί κανείς γι’ αυτό; Την περίοδο 2010-2016 τα ίδια μέσα δανειοδοτήθηκαν αφειδώς από συγκεκριμένους τραπεζίτες από τις καταθέσεις των Ελλήνων, για να επιβάλουν στους Ελληνες τα… Μνημόνια! Δεν είναι φοβερό; Να εμπιστεύεσαι τις οικονομίες σου στις τράπεζες και αυτές να τις χρησιμοποιούν για τη χρηματοδότηση προπαγάνδας εναντίον της ζωής σου;

Ιδού, λοιπόν, το πρώτο μεγάλο αφανές εύρημα της εξεταστικής. Υπάρχει όμως και δεύτερο: Αφορά την εμπιστοσύνη και την τραπεζική πίστη. Με ποιο δικαίωμα τραπεζίτες και μάνατζερ έδιναν δάνεια για τη χρηματοδότηση μέσων ενημέρωσης που αποδεδειγμένα αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν τον δανεισμό τους; Μπορεί ο οιοσδήποτε τραπεζίτης, όσο ισχυρός και αν είναι αυτός, να παίζει στα ζάρια τις καταθέσεις των Ελλήνων και να μην ελέγχει μετά πού επενδύθηκαν αυτά τα λεφτά; Αν μπήκαν στις επιχειρήσεις και δεν πέταξαν σε προσωπικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό; Και μετά έρχονται κάποιοι να ζητήσουν χρήματα από το υστέρημά μας για ανακεφαλαιοποίηση; Κεφάλια πρέπει να πέσουν, αντί να κουνιούνται μερικοί μερικοί. Αυτά είναι τα μεγάλα θέματα, αγαπητοί. Οχι η μπουγάδα του «Κήρυκα» και της «Αυγής». Αν θέλετε, το καταλαβαίνετε.

Mανώλης Κοττάκης