Τα κόμματα της πολιτικής φεουδαρχίας και οι επιζήμιες επιλογές τους
Εδώ και χρόνια τα κόμματα της πολιτικής φεουδαρχίας κάνουν διαγωνισμό μείωσης της στρατιωτικής θητείας, ώστε να ικανοποιήσουν στρατευσίμους, γονείς και τις οργανωμένες νεολαίες τους. Σήμερα βρίσκεται στους εννιά μήνες για τους οπλίτες, δηλαδή δεν προλαβαίνουν να κάνουν ούτε δύο πλήρεις κύκλους εκπαιδεύσεως, εαρινό και χειμερινό, ούτε να φτιάξουν «πνεύμα μονάδος». Κι ό,τι κατορθώνεται στην εκπαίδευση γίνεται γίνεται χάρις στην ευσυνειδησία των στελεχών.
Οι εισηγήσεις των Επιτελείων, των ειδικών, είναι υπέρ της αύξησης της θητείας, διότι οι συνεχείς μειώσεις έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα επάνδρωσης. Τα κόμματα της πολιτικής φεουδαρχίας, όπου κάνουν κουμάντο γόνοι κι επαγγελματίες της πολιτικής, έχουν κάτι υπερκομματικώς κοινό. Οι ηγεσίες τους ή δεν έχουν υπηρετήσει ή έχουν υπηρετήσει τύποις στην Γκομενοφυλακή του Κολωνακίου. Με τεχνάσματα, βύσματα κ.λπ. ή την έχουν κάνει κοπάνα ή στοιβάζονται στην Αθήνα με τις φονικές ειδικότητες «Χειριστής Στιλό Bic», «Ξύστης Δίδυμων Αδένων» ή «Προκεχωρημένος Παρατηρητής Οπισθίων» στην εξέχουσα του Ντακάπο, λίγο πιο πίσω από το Αφιόν Καραχισάρ.
Οταν εξελέγη πρώτη η Ν.Δ., είχε στο πρόγραμμά της την αύξηση της θητείας. Την έπνιξε σαν κουνέλι η αντίδραση κάποιων νεολαίων. Υπουργάρα, φίλος δυστυχώς, είπε το αμίμητο «η νεολαία της χώρας έχει υποστεί τα πάνδεινα λόγω κρίσης, δεν μπορούμε να της φορτώσουμε και το βάρος μερικών επιπλέον μηνών θητείας». «Βάρος» η τιμή, το συνταγματικό καθήκον. Ολοι εμείς, εσείς, οι κανονικοί άνθρωποι, δεν το νιώσαμε ως βάρος, φυλώντας την πατρίδα από την ελληνοαλβανική μεθόριο, τον Εβρο και τα νησιά ως το Σταυροβούνι και την Αθαλάσσα της Κύπρου, στην τιμημένη 35 ΜΚ και στην ένδοξη ΕΛΔΥΚ. Τώρα ο Βίτσας θέλει να κάνει… «ωφέλιμη» τη θητεία και να «βελτιώσει» κι άλλο το αίσχος της «κοινωνικής θητείας».
Μονίμως ως δικαιολογία για τις μειώσεις προβάλλεται το ότι «πρέπει να πάμε σε επαγγελματικό Στρατό». Εκτός του απαγορευτικού κόστους, οι μικρές χώρες με μεγάλες απειλές έχουν παλλαϊκό Στρατό, θητεία. Υπόδειγμα, το Ισραήλ.
Αξιωματικοί, λοιπόν, με ενημερώνουν για τα εξής: Η πλειονότητα των βόρειων συνοριακών φυλακίων έχει εγκαταλειφθεί λόγω ελλείψεως προσωπικού, ένεκα της πολύ μικρής θητείας. Ετσι ο Στρατός προσπαθεί εκ των ενόντων να επιτηρήσει τα σύνορα με εναέρια μέσα, όπως ήταν και η αποστολή του ελικοπτέρου που συνετρίβη πρόσφατα, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο τεσσάρων στελεχών. Οι απειλές γύρω μας συγκεντρώνονται σαν νέφη πριν από την καταιγίδα και τα κόμματα συμπεριφέρονται σαν να ζουν στο Λουξεμβούργο, για να μη δυσαρεστήσουν μερικούς ταβλαδόρους των κομματικών νεολαιών τους αλλά και τους γόνους των ηγεσιών τους.
Η Νέα Δεξιά ακούραστα θα επαναλαμβάνει πως η εθνική άμυνα είναι υπόθεση όλων μας, οι ίδιοι οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να έχουν υπηρετήσει υποδειγματικά και η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας πρέπει να είναι συνάρτηση μόνο των αμυντικών αναγκών της πατρίδας.
Για μας είναι και ιδεολογικό, πολιτικό ζήτημα: Η εθνική άμυνα πρέπει να είναι ζήτημα όλου του λαού. Οι διεφθαρμένες ελίτ και οι ολιγαρχίες έχουν μισθοφόρους, τα έθνη έχουν εθνικούς στρατούς.
Φαήλος Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ