Ο «επαναστάτης» Μόρσι

Από τη σαρία στον πολιτικό πραγματισμό. Αυτό το γεμάτο αντιφάσεις και κινδύνους πέρασμα καλείται να πραγματοποιήσει ο Μοχάμεντ Μόρσι, ο πρώτος ισλαμιστής πρόεδρος της Αιγύπτου. Και όχι μόνο. Για τον Αιγύπτιο συγγραφέα Αλάα αλ Ασουάνι, ο Μόρσι θα πρέπει να κάνει στην πραγματικότητα tabula rasa την εποχή του Μουμπάρακ και να λάβει σοβαρά υπόψη τις φωνές των Αιγυπτίων που δεν είναι ισλαμιστές. Οπως και τις εύθραυστες φωνές των γυναικών.

Παραδόξως, ο νεοεκλεγείς ηγέτης της Αιγύπτου, που προέρχεται από τις τάξεις των Αδελφών Μουσουλμάνων, μοιάζει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, αφού στελεχώνει την κυβέρνηση με γυναίκες και χριστιανούς, ξορκίζοντας με αυτόν τον τρόπο εν μέρει τους φόβους των πολιτών γένους θηλυκού του Καΐρου. Συγκεκριμένα, ο Μοχάμεντ Μόρσι αναμένεται να διορίσει μια γυναίκα ως αντιπρόεδρο, με αρμοδιότητες και εξουσία – όπως και έναν χριστιανό σε ανάλογο αξίωμα, για να αποδείξει ότι δεν φιλοδοξεί να μεταμορφώσει την Αίγυπτο σε ισλαμική δημοκρατία.

Οι γυναίκες του Καΐρου, αμέσως μετά την ανακοίνωση της εκλογής του Μοχάμεντ Μόρσι, είχαν σπεύσει να εκφράσουν στα διεθνή μέσα τον τρόμο τους για την άφιξη των ισλαμιστών στην εξουσία, γεγονός που απειλεί τις ελευθερίες τους σε μια χώρα ήδη διχασμένη σε ζητήματα ταμπού, όπως το διαζύγιο και η σεξουαλική κακοποίηση. Ανάλογες ανησυχίες εκφράζουν και οι χριστιανοί της Αιγύπτου (6%-10% του συνολικού πληθυσμού), οι οποίοι φοβούνται τις ενδεχόμενες διακρίσεις εις βάρος τους με την εκλογή ενός ισλαμιστή προέδρου.

Ο Μοχάμεντ Μόρσι αποδεικνύεται προς το παρόν τουλάχιστον «καθησυχαστικός», αφού δείχνει να αναζητά «ανεξάρτητες φωνές» για να σχηματίσει κυβέρνηση. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι αναζητά έναν «ανεξάρτητο», ο οποίος θα ηγηθεί της κυβέρνησης και θα μπορέσει τόσο να αντιμετωπίσει όσο και να συνεργαστεί με τον στρατό, ο οποίος διατηρεί διευρυμένες εξουσίες. Το όνομα του Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι μονοπωλεί τις συζητήσεις στους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους του Καΐρου. Πρόκειται για τον πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας και νομπελίστα Ειρήνης, ο οποίος είναι φιλικά προσκείμενος στα κινήματα της Ταχρίρ, που πέτυχαν την πτώση του Χόσνι Μουμπάρακ. Συνεπώς το όνομα του Μπαραντέι αποτελεί τουλάχιστον εγγύηση για την πολυπόθητη tabula rasa του προηγούμενου καθεστώτος. Αρκεί ο στρατός να τηρήσει τη δέσμευσή του και να παραδώσει τα ηνία στον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους.

Δήμητρα Αθανασοπούλου