Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κυρίως στη Μεταπολίτευση δομήθηκε πάνω στο δόγμα του «ψυχρού πολέμου». Ενα σύστημα διπολικό, που είχε ως βασικό κορμό ένα κεντροδεξιό κόμμα και ένα κεντροαριστερό.
Κανένα από τα δύο δεν απειλούσε την αστική δημοκρατία και τις βασικές σταθερές του, καθώς ο «μπαμπούλας» του κομμουνιστικού κινδύνου με αυτόν τον τρόπο έμπαινε υπό περιορισμό.
Εξάλλου πάνω σε αυτό το μοντέλο ήταν και είναι δομημένες οι δυτικές δημοκρατίες, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τις είχε ως πρότυπο. Στις ΗΠΑ οι Ρεπουμπλικάνοι με τους Δημοκρατικούς, στην Αγγλία οι Εργατικοί με τους Συντηρητικούς, στη Γαλλία οι σοσιαλιστές με τους γκολικούς. Πάνω σε αυτό το δίπολο είχαν χτιστεί και τα εκλογικά συστήματα που ενίσχυαν τον πρώτο σε βάρος των υπολοίπων και απέκλειαν την απλή αναλογική και τις συνεργασίες. Η εναλλαγή στην εξουσία των δύο βασικών πρωταγωνιστών της μεταπολιτευτικής ιστορίας διασφάλιζε απρόσκοπτα την επιβίωση του συστήματος, μια και ο καθένας περίμενε τη σειρά του. Το τέλος (αυτής) της ιστορίας όμως γράφτηκε όταν στη χώρα επιβλήθηκε το Μνημόνιο, που απειλεί να ανατρέψει όχι μόνο τις σταθερές και τα κεκτημένα του ελληνικού λαού αλλά και της πολιτικής ιστορίας του τόπου, τουλάχιστον όπως γραφόταν τα τελευταία χρόνια.
Τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 σηματοδότησαν από τη μια τη δύση της Μεταπολίτευσης και από την άλλη το τέλος του δικομματισμού με τη μορφή που ξέραμε.
Αυτό το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς το γνωρίζουν πολύ καλά. Μπορεί για την ώρα να κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά, αλλά η ιστορία του νέου διπόλου γράφεται και καταγράφεται στις πολλαπλές αναφορές που κάνει στις ομιλίες του ο πρωθυπουργός. Το τέλος εποχής της Μεταπολίτευσης θα σημάνει και το τέλος για το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974;
Εδώ ακριβώς αρχίζει μια δύσκολη εξίσωση. Οι τάσεις που υπάρχουν μέσα στη Ν.Δ. διχάζονται. Από τη μια υπάρχει μια ομάδα συνεργατών του κ. Αντώνη Σαμαρά η οποία υποστηρίζει ότι αφού έκλεισε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης η ηγεσία του κόμματος έχει την πολιτική νομιμοποίηση να τολμήσει τη δημιουργία ενός νέου «ευρωπαϊκού κόμματος», που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και στα νέα παραγωγικά μοντέλα που δημιουργούνται.
«Δεν μπορούμε σε μια εποχή που αλλάζουν τα πάντα εμείς να σκεφτόμαστε με όρους του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να μένουμε στεγανοποιημένοι και να λειτουργούμε με φοβικά σύνδρομα. Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ένα ενιαίο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε δίνη, άρα κάποιος πρέπει να εκφράσει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία.
Οι συνθήκες, μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι ώριμες για ένα νέου τύπου κόμμα, που ο κορμός του θα είναι η Ν.Δ.» μας έλεγε στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά.
Το ερώτημα είναι εάν αυτό το «νέο κόμμα» θα πλαισιωθεί από στελέχη προσκείμενα στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, όπως τους κ.κ. Γιαννίτση, Στουρνάρα, Φλωρίδη, Χριστοδουλάκη, στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως η κ. Διαμαντοπούλου ή οι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Νίκος Σηφουνάκης και Ανδρέας Λοβέρδος, ενώ υπάρχουν και στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., όπως οι κ.κ. Μπίστης, Οικονόμου,Ψαριανός, Χατζησωκράτης, ακόμη και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης που είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλος, από τη μεριά του, θα σταθμίσει όλα τα δεδομένα προτού πάρει τις τελικές του αποφάσεις. Αν η φθίνουσα πορεία του ΠΑΣΟΚ συνεχιστεί και επιταχυνθεί (που είναι και το πιο πιθανό), ίσως να μην έχει άλλη επιλογή.
Από την άλλη, υπάρχουν μέσα στη Ν.Δ. οι «σκεπτικιστές» σε ό,τι αφορά αυτό το εγχείρημα, που κάνει την «καραμανλική πτέρυγα» να βγάζει καπνούς. «Το να πάρεις τα χείλη της Αντζελίνα Τζολί, το στήθος της Πάμελα Αντερσον και το κορμί της Τζένιφερ Λόπεζ», έλεγαν, «δεν σημαίνει ότι θα έχεις φτιάξει και μια ωραία γυναίκα.
Μπορεί να δημιουργήσεις τερατογένεση και να χάσεις και τα αβγά και τα πασχάλια. Αν ανοίξεις τον ασκό του Αιόλου, κανείς δεν θα μπορέσει να ελέγξει τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στη Ν.Δ.». Το βέβαιο είναι ότι όλες αυτές οι ασκήσεις είναι επί χάρτου. Αυτή την ώρα οι εξελίξεις καθορίζουν τα πράγματα και όχι οι ευσεβείς πόθοι όσων κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες. Και το νέο… κόμμα θα κριθεί από τα αποτελέσματα που θα έχει το παρόν «τρίο» της συγκυβέρνησης, που κάποτε θα έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Νίκος Ελευθέρογλου