«Ενα είναι το μήνυμα των ιταλικών εκλογών. Τα νέα δεν είναι καλά για τον Μόντι» σχολίαζε χθες με νόημα μπλόγκερ του «Guardian», αναφερόμενος βέβαια στο θρίλερ για… καρδιακούς που εξελισσόταν μέχρι αργά το βράδυ της Δευτέρας στη γειτονική χώρα. Και μάλλον αυτό ήταν το μοναδικό «σίγουρο συμπέρασμα» που μπορούσε να εξάγει κανείς χθες, καθώς σε επίπεδο κορυφής ουδείς μπορούσε να μιλήσει με ασφάλεια για την «επόμενη μέρα» στην Ιταλία.
Μια πρώτη προσέγγιση πάντως των αποτελεσμάτων άφηνε αργά χθες το βράδυ να διαφανεί ότι ο Κεντροδεξιός Συνασπισμός του Σίλβιο Μπερλουσκόνι πρόκειται να έχει το πάνω χέρι στη Γερουσία, συγκεντρώνοντας, με καταμετρημένο το 90,5% των ψήφων, γύρω στις 123 έδρες (104 ο Μπερσάνι, 57 ο Γκρίλο, 18 ο Μόντι). Την ίδια στιγμή ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι και οι Κεντροαριστεροί, με καταμετρημένο το 90,5% των ψήφων, όπως όλα έδειχναν «κατακτούσαν» την ιταλική Βουλή με 340 έδρες (121 ο Καβαλιέρε, 110 ο Γκρίλο, 46 ο Μόντι). Βέβαια, στην περίπτωση της Βουλής στην Ιταλία ισχύει ότι το πρώτο κόμμα, όποιο ποσοστό κι αν πάρει, θα λάβει 340 έδρες, προκειμένου να διευκολυνθεί το κυβερνητικό του έργο. Τα ποσοστά της Βουλής ωστόσο, μέχρι αργά χθες το βράδυ, ήταν οριακά, με τον Μπερσάνι να αναδεικνύεται στο νήμα πρώτος με 29,7% και τον Μπερλουσκόνι να ακολουθεί με 28,9%.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές πάντως των ιταλικών εκλογών δεν ήταν άλλοι από τους Σίλβιο Μπερλουσκόνι και Μπέπε Γκρίλο. Ο πρώτος κατάφερε, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, «να επιστρέψει πραγματικά από τους -πολιτικά- νεκρούς» κερδίζοντας περιφέρειες-κλειδιά, όπως εκείνες της Λομβαρδίας και του Βένετο, αλλά και περιφέρειες του λεγόμενου «φτωχού ιταλικού Νότου», όπως εκείνες της Καμπανία (Νάπολι) και της… Σικελίας! Και «η επιστροφή του στην πολιτική σκηνή» επιτεύχθηκε παρά τον πόλεμο που δέχτηκε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – με το Βερολίνο να μην καλοβλέπει ενδεχόμενη επιστροφή του στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.
Στον αντίποδα, σύμφωνα με τον «Guardian», ο Γκρίλο απέδειξε ότι στην ιταλική πολιτική σκηνή μπορεί να σταθεί μόνη της και μια ανεξάρτητη «πολιτική φωνή».
Ολα αυτά όμως περνούν πια σε δεύτερη μοίρα, καθώς τον ρόλο του πρωταγωνιστή έχουν πια τα… σενάρια. Σύμφωνα με το πρώτο, Κεντροαριστεροί και Κεντροδεξιοί συνασπίζονται και σχηματίζουν κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο όμως θεωρείται «ιδέα καταδικασμένη ευθύς εξαρχής», καθώς κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν μοιάζει διατεθειμένο να προβεί σε έναν τέτοιο συμβιβασμό. Το δεύτερο σενάριο προβλέπει κυβέρνηση συνεργασίας των δύο «μεγάλων πολιτικών σχηματισμών», αλλαγή του εκλογικού νόμου, όπως προβλέπει το ιταλικό Σύνταγμα, και νέες εκλογές μέσα στο επόμενο δίμηνο. Τέλος, σύμφωνα με το τρίτο πιθανό σενάριο, ο Μπέπε Γκρίλο συνεργάζεται με τους Κεντροαριστερούς του Μπερσάνι. Ωστόσο κι εδώ υπάρχει πρόβλημα, καθώς ο ηγέτης της Κεντροαριστεράς προεκλογικά δήλωνε ότι στοχεύει σε μια συνεργασία με τον διορισμένο πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, τον οποίο οι περισσότεροι Ιταλοί αντιμετωπίζουν, βάσει αποτελεσμάτων, ως persona non grata. Μια τέτοια κίνηση, λοιπόν, από μέρους των «γκριλίνι» θα τους καταδίκαζε σε πολιτικό θάνατο.
Γιώργος Τραπεζιώτης
Μ.Η.Τ. 232120