Παρά τον μύθο του πανίσχυρου, σκληρού και πειθαρχικού στρατεύματος που καλλιεργούν συστηματικά οι Τούρκοι για τις ένοπλες δυνάμεις τους, στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας στα τουρκικά ΜΜΕ τον τελευταίο καιρό δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Τα στοιχεία αυτά ήρθαν στην επιφάνεια μετά την πλήρη επικράτηση του καθεστώτος Ερντογάν επί των στρατιωτικών, η οποία συνοδεύτηκε από τις γνωστές διώξεις πρώην αρχηγών Γενικών Επιτελείων και πλήθους ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών. Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά εμφανίστηκαν στα τουρκικά ΜΜΕ και ενώσεις όπως η ΑDAM-DER (σ.σ.: αποτελείται κυρίως από αριστερούς αξιωματικούς που εκδιώχθηκαν από το στράτευμα), αρμόδιες επιτροπές της τουρκικής Βουλής κ.ά.
Εκτός από αυτά τα στοιχεία, όμως, σημαντικότερα και πλέον ενδεικτικά των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι αυτά που προέκυψαν έπειτα από δύο ερωτήσεις Τούρκων βουλευτών, τα οποία αναφέρονται στον τεράστιο αριθμό, όχι μόνο των συλληφθέντων αξιωματικών από το καθεστώς Ερντογάν (που ξεπερνούν τους 1.000 αξιωματικούς όλων των βαθμών), αλλά και των αθρόων παραιτήσεων, αυτοκτονιών, αποφυγής στρατεύσεως, έλλειψης ενδιαφέροντος κατατάξεως στις τάξεις των καλά αμειβόμενων επαγγελματιών οπλιτών και μεγάλου αριθμού αποχωρήσεων των μέχρι τώρα υπηρετούντων, τεράστιου αριθμού ψυχολογικών προβλημάτων, στοιχεία ότι ολόκληρο το στράτευμα νοσεί.
Η κατάσταση αυτή προκύπτει ευχερώς από λίγα αριθμητικά στοιχεία που παραθέτουμε παρακάτω, αποτέλεσμα μίας ερωτήσεως στη Βουλή του βουλευτού του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Αλί Ντεμίρτσαλι.
Από την ερώτηση αυτή προέκυψε ότι σε διάστημα τριών μόλις ετών (από 1/1/2009 έως 21/1/2012) παραιτήθηκαν κατόπιν δικού τους αιτήματος από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις 13.751 (!) στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, αξιωματικοί και μόνιμοι υπαξιωματικοί όλων των βαθμών.
Ενα δεύτερο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι ο αριθμός των επαγγελματιών στρατιωτών, βασικό στοιχείο για την αποφασισθείσα βαθμιαία επαγγελματικοποίηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, από 67.000 το 2009 μειώθηκε κατά 24.000 άνδρες και έφτασε στις αρχές του 2013 τους 43.000 άνδρες. Σημειώνεται ότι ο μισθός ενός επαγγελματία στρατιώτη στην Τουρκία είναι ιδιαίτερα υψηλός (και όχι μόνο για τα δεδομένα της χώρας), ανερχόμενος σε 1.800 νέες τουρκικές λίρες, περί τα 850 ευρώ δηλαδή, ήτοι στο επίπεδο του μισθού ενός δικού μας ανθυπολοχαγού (!), με το ποσό αυτό δυνάμενο να αυξηθεί έως και 50% επιπλέον, σε περίπτωση υπηρετούν στη ΝΑ Τουρκία.
Εξίσου χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι στο πλαίσιο της προοδευτικής επαγγελματικοποιήσεως των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στον διαγωνισμό για πρόσληψη άλλων 50.000 ακόμη για το 2013 επέδειξαν ενδιαφέρον μόνο 15.000!
Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο, το οποίο προέκυψε από ερώτηση άλλου βουλευτού του ίδιου κόμματος, ήταν οι μαζικές παραιτήσεις χειριστών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Συγκεκριμένως, όπως έγινε γνωστό τον περασμένο Φεβρουάριο που υπεβλήθη η σχετική ερώτηση, τον μήνα αυτόν 110 Τούρκοι αξιωματικοί-χειριστές αεροσκαφών υπέβαλαν παραιτήσεις, ένας αριθμός που αντιστοιχεί στο 15% του συνόλου των διατιθέμενων χειριστών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, με αποτέλεσμα να προκύψει το ερώτημα αν υπάρχει πρόβλημα στην επάνδρωση όλων των μαχητικών της αεροσκαφών. Στις 7 Φεβρουαρίου 2013 οι αποχωρήσεις αυτές αιτιολογήθηκαν από το υπουργείο Αμυνας της χώρας, μέσω μιας σπάνιας -για την έως τώρα πρακτική- εκδόσεως ειδικής ανακοινώσεως, στην οποία αναφερόταν ότι οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος κάθε έτους ήταν η προβλεπόμενη περίοδος για υποβολή παραιτήσεων εκ μέρους αξιωματικών. Θα πρέπει να σημειωθεί, πάντως, ότι ειδικά για τους χειριστές της αεροπορίας ο λόγος παραιτήσεως είναι οι ιδιαίτερα υψηλότεροι μισθοί που μπορούν να επιτύχουν στον ιδιωτικό τομέα, λόγω της σημαντικής αναπτύξεως των τουρκικών αεροπορικών εταιριών.
Τακτική «Εξπρές του Μεσονυχτίου»
Ο αριθμός των 140.000 στρατιωτών, που καταφεύγουν ετησίως στους ψυχολόγους του στρατού, θα ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερος αν δεν υπήρχε το κλίμα φόβου που επικρατεί στον τουρκικό στρατό λόγω της παραδοσιακής κακής συμπεριφοράς των ανωτέρων προς τους κατωτέρους. Μια αδιάλειπτη, δηλαδή, διατήρηση μιας βάρβαρης πρακτικής αιώνων και συνθηκών, που θυμίζουν τη γνωστή ταινία «Εξπρές του Μεσονυχτίου».
Και προφανώς ένας από τους λόγους που στην Τουρκία υπάρχουν περίπου 400.000 ανυπότακτοι από όλες τις τάξεις είναι και οι συνθήκες αυτές.
Για τα βαθύτερα αίτια αυτής της θλιβερής καταστάσεως θα επανέλθουμε σε πρώτη ευκαιρία.
Οι 934 αυτόχειρες περισσότεροι και από τα θύματα στα πεδία των μαχών!
Ο αριθμός των θανάτων μελών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που απεκαλύφθη από μία ερώτηση άλλου βουλευτού της αντιπολιτεύσεως παρουσίασε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Συγκεκριμένως, από το 2010 έως το πρώτο εξάμηνο του 2012 (περίοδος 2,5 ετών δηλαδή) σημειώθηκαν 252 θάνατοι στρατιωτών εντός των μονάδων τους, από τους οποίους οι 175 οφείλονταν σε αυτοκτονίες (!) και οι υπόλοιποι σε διάφορα δυστυχήματα (30 από αυτούς ήταν δυστυχήματα με όπλα!), ενώ σε δεκαετή περίοδο ο αντίστοιχος αριθμός αυτοκτονιών στρατιωτών ήταν 934, ήτοι κατά μέσον όρο 90 και πλέον αυτοκτονίες τον χρόνο!
Το εντυπωσιακό στοιχείο εδώ είναι το γεγονός ότι στην ίδια δεκαετή περίοδο οι θάνατοι στρατιωτών σε επιχειρήσεις (εναντίον των Κούρδων) ήταν 818, με άλλα λόγια λιγότεροι από τις 934 αυτοκτονίες!
Αυτό που δίνει μια εικόνα των αιτίων για τόσο μεγάλους αριθμούς αυτοκτονιών είναι το γεγονός ότι 140.000 στρατιώτες καταφεύγουν κάθε χρόνο στις υπηρεσίες ψυχολογικής στηρίξεως (!), με κύρια αιτία την κακομεταχείριση που υφίστανται εκ μέρους των ανωτέρων τους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι σε διάστημα πέντε μόλις ετών καταδικάστηκαν από τη στρατιωτική δικαιοσύνη 3.476 βαθμοφόροι (!) για βίαιη συμπεριφορά προς στρατιώτες.
Μάνος Ηλιάδης
