Miracoli… «Θαύματα» ιταλιστί. Το θαύμα στη γειτονική χώρα είναι εκδοτικό και συνίσταται κυρίως στη δημόσια έκθεση της ιδιωτικής συνάντησης των VIPs και όχι μόνο Ιταλών με το «θείο». Madonna mia… «Παναγία μου» ελληνιστί αναφωνούν, ως γνωστόν, οι Ιταλοί μπροστά σε κάθε κρίσιμη στιγμή του καθημερινού βίου τους… Την περίοδο της μεγάλης κρίσης δεν θα μπορούσαν παρά να στραφούν σε κάτι που υποσχόταν μια «θεία χείρα βοήθειας», ένα μικρό ή μεγάλο θαύμα. Ο εκδότης Γκουίντο Βενετσιάνι και ο διευθυντής Ντανιέλε Ούρσο αντιλήφθηκαν πρώτοι την έλλειψη μιας «έντυπης ελπίδας» στην εκδοτική αγορά της Ιταλίας. Αποφάσισαν λοιπόν να προχωρήσουν στην έκδοση των «Θαυμάτων», δίχως τότε να γνωρίζουν ότι θα ΄ναι εκείνοι που θα παράγουν το πρώτο «ιταλικό εκδοτικό θαύμα» εν μέσω κρίσης λιτότητας.
Προσωπικές ιστορίες, δράματα και θαύματα, μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων αλλά και δημόσιων προσωπικοτήτων της Ιταλίας ξετυλίγονται στις σελίδες του ιταλικού περιοδικού. Μαζί με τα σύγχρονα θαύματα των αγίων της Καθολικής Εκκλησίας – κάτι που πυροδότησε ήδη τις πρώτες καταδίκες του εκδοτικού εγχειρήματος. Το ίδιο και η αμφιλεγόμενη στήλη «Οι άγιοι της εβδομάδας».
Ολα ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούλιο. Το εβδομαδιαίο περιοδικό «ύφους οικογενειακού» -όπως συστήνεται στους αναγνώστες του- άρχισε να πουλά εβδομαδιαίως κατά μέσο όρο 60.000 αντίτυπα. Μέχρι που έφτασε το ρεκόρ των 77.000 αντιτύπων. «Ημασταν σοκαρισμένοι από την ανταπόκριση του κόσμου, παρόλο που είχαν αντιληφθεί το κενό ελπίδας στην αγορά» υπογραμμίζει σχετικά ο διευθυντής Ντανιέλε Ούρσο. Ο ενορχηστρωτής των «Θαυμάτων» και παλαίμαχος δημοσιογράφος διασαφηνίζει ότι το «θρησκευτικό στοιχείο δεν ήταν από την αρχή μέσα στις προθέσεις του περιοδικού, αλλά έγινε αναπόσπαστο μέρος του εξαιτίας των ιστοριών του κόσμου, που συνέδεαν τα θαύματα με το ιερό» και υποστηρίζει ότι επόμενος στόχος είναι η απόβαση των «Θαυμάτων» στο εξωτερικό. «Το “Miracoli” είναι ένα εξαγώγιμο προϊόν σε αρκετά σημεία του χάρτη και κυρίως σε κράτη της Λατινικής Αμερικής» καταλήγει. Ισως γιατί «οι εποχές των θαυμάτων δεν πέρασαν κι ούτε θα περάσουν ποτέ», όπως έλεγε και ο Σκοτσέζος συγγραφέας Τόμας Κάρλαϊλ.
Δήμητρα Αθανασοπούλου
Μ.Η.Τ. 232120