Χθες ο «Guardian» επιχείρησε με μία ανάλυσή του να ανατρέψει τα δεδομένα και ταυτόχρονα να εξηγήσει γιατί αποτελεί «βαθιά αντιπαραγωγικό λάθος» να λογίζεται η Μόσχα ως… από τη φύση της επιθετική. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, «ιστορικά το μεγαλύτερο διακύβευμα της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η αίσθηση που έχει για τον εαυτό της ως μία από τις μεγάλες δυνάμεις στον κόσμο.
Η ρωσική ταυτότητα είναι συνδεδεμένη με την ισχύ. Επειδή όμως η Ρωσία έχει μικρή οικονομική βάση, μειούμενο πληθυσμό και συνεχιζόμενα προβλήματα ασφαλείας στα σύνορά της (…), της απομένουν τρία πράγματα για να αντλεί ισχύ: το καθεστώς μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το πυρηνικό οπλοστάσιο και τη θέση της ως κυρίαρχο κράτος στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης». Και στα τρία στηρίγματα του ρωσικού ψυχισμού όμως η Δύση τα τελευταία χρόνια με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο έβαζε εμπόδια για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα. Μέσα το συγκεκριμένο πρίσμα λοιπόν «οι ερμηνείες της ουκρανικής κρίσης ως υποκινούμενης από τη Ρωσία προκειμένου να υφαρπάξει ιμπεριαλιστικά την ουκρανική γη είναι λανθασμένες. Κι αυτό γιατί φάνηκε ότι εξαρχής τα κίνητρα της Μόσχας ήταν κυρίως να εμποδίσει την πορεία του σημαντικότερου γείτονά της προς τους δυτικούς θεσμούς».
Μ.Η.Τ. 232120