Σε λίγες ημέρες στο Ζάππειο θα ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους αλλά και το μεγαλείο ψυχής τους. Καλλιτέχνες από 28 χώρες του κόσμου -ανάμεσά τους η Ελλάδα και η Κύπρος- θα μας παρουσιάσουν τις ζωγραφικές και γλυπτικές δημιουργίες τους, 140 αριστουργηματικά έργα τέχνης που έχουν φιλοτεχνηθεί αποκλειστικά με το στόμα και το πόδι, αφού οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους λόγω αναπηρίας ή κάποιας ασθένειας. Μιλάμε, φυσικά, για μια ξεχωριστής σημασίας έκθεση, που διοργανώνεται για πρώτη φορά στα μέρη μας από τη Διεθνή Ενωση Καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι και εγκαινιάζεται στις 3 Οκτωβρίου στο Ζάππειο Μέγαρο.
Λίγο πριν από την έναρξή της μιλήσαμε με έναν από τους συμμετέχοντες, τον Λέανδρο Αρβανιτάκη, ο οποίος μας εξήγησε γιατί για εκείνον η τέχνη είναι μια απασχόληση που τον γεμίζει.
Ο Ελληνας ζωγράφος, που γεννήθηκε στην Κύπρο αλλά βρίσκεται στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’70, είναι ένα από τα εκατοντάδες μέλη της διεθνούς αυτής ένωσης που προάγει τα συμφέροντα των καλλιτεχνών της, ενώ ταυτόχρονα τους παρέχει και οικονομική βοήθεια για την ανάπτυξη και την καλλιέργεια των καλλιτεχνικών δεξιοτήτων τους. «Είμαι στην οργάνωση εδώ και 13 χρόνια» μας λέει ο κ. Αρβανιτάκης, ο οποίος το 1991 είχε αυτοκινητικό ατύχημα που προκάλεσε παράλυση των άνω και των κάτω άκρων.
Παθιασμένος από μικρός με τα πινέλα και τα χρώματα -αν και απόφοιτος Ναυπηγικής-, ο κ. Αρβανιτάκης δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει ακόμη και όταν τα χέρια του δεν το επέτρεπαν. «Σχεδίαζα να δώσω εξετάσεις για τη Σχολή Καλών Τεχνών» μας λέει. «Μάλιστα έκανα και κάποια μαθήματα για έναν χρόνο. Ολα αυτά πριν από το ατύχημα. Μετά άρχισα δειλά δειλά να δημιουργώ και πάλι, χρησιμοποιώντας το στόμα. Με την ένωση ήρθα σε επαφή έχοντας δει κάποιες κάρτες που είχαν εκδώσει. Μου έδωσαν κάποιες συμβουλές και από το 2001 αποτελώ μέλος τους».
Εχοντας κάνει μια σειρά ατομικές και ομαδικές εκθέσεις που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, ο εικαστικός έχει δημιουργήσει μια σειρά έργων που καλύπτουν μια ευρεία θεματική γκάμα. «Κατά κύριο λόγο δημιουργώ εκ του φυσικού. Δηλαδή ζωγραφίζω παρατηρώντας γύρω μου. Τοπία, άνθρωποι, θαλασσογραφίες πρωταγωνιστούν στους πίνακες. Σε πολλά θέματα χρησιμοποιώ φωτογραφίες. Λήψεις που έχουν τραβήξει άλλοι και στις οποίες κατά κόρον παρίσταμαι κι εγώ».
Πόσο δύσκολο είναι όμως για εκείνον να ζωγραφίζει με το στόμα; «Η δυσκολία ποικίλλει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται, φυσικά, από το είδος της αναπηρίας. Εγώ που έχω κινητικότητα από τους ώμους και πάνω μπορώ να ζωγραφίζω μόνο σε καμβά συγκεκριμένων διαστάσεων. Ακόμη, θα πρέπει πάντα να έχω κάποιον δίπλα μου να με βοηθάει για να στήνω το καβαλέτο και να μου δίνει τα χρώματα».
Info: Η Εκθεση Καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι ξεκινά στο Ζάππειο Μέγαρο στις 3 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει έως και τις 8 Οκτωβρίου.
Με πίστη στον Θεό και αγάπη από τους γύρω
Οπως τονίζει ο 55χρονος δημιουργός, η τέχνη είναι για εκείνον ένας τρόπος έκφρασης, μια δημιουργική απασχόληση. «Επιπλέον έχει γίνει και επάγγελμα για μένα. Γενικά ο κόσμος με πλησιάζει και μου λένε πως του δίνω κουράγιο. Με ευχαριστούν για το ψυχικό σθένος με το οποίο τους εμπνέω. Πιστεύω όμως πως κάθε άνθρωπος κρύβει μεγάλη δύναμη που μπορεί να βγει στην επιφάνεια. Η πίστη στον Θεό αλλά και η αγάπη από τους γύρω μας μάς δίνουν σημαντική ώθηση. Γιατί, ξέρετε, η αγάπη ανακυκλώνεται. Δεν μπορείς μόνο να ζητάς, πρέπει και να δίνεις».
Γιώτα Βαζούρα