Η Γερμανία των φιλοσόφων, των ποιητών, των αρχιτεκτόνων είναι η ίδια χώρα που γεννά τους γενοκτόνους, τους άρπαγες και τους βιαστές.
Ανάλογα με την πολιτική προέλευση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί έκαστος, χρωματίζει την «ατμομηχανή» της Ευρώπης είτε με μαύρο είτε με λευκό. Πολιτικοί που είναι πεπεισμένοι ότι «μαζί τα φάγαμε», επειδή η πλειοψηφία των εκλογέων στήριξε τις αφεντομουτσουνάρες τους, δεν πιστεύουν ότι οι Γερμανοί -μαζί με τον Χίτλερ- μάς φάγανε. Από τη μία εμείς φταίμε 100% για τον Ακη, αλλά οι Ούννοι δεν έχουν ευθύνη για τον Ράινχαρντ Χάιντριχ.
Ούτε τον Χίμλερ είχαν κατά νου οι «εργατικοί» και «τίμιοι» Γερμανοί, οι οποίοι στενοχωρήθηκαν τόσο που έχασαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε έκαναν και Β’ για να τον χάσουν και αυτόν. Εμείς πρέπει να πούμε τον δεσπότη Παναγιώτη επειδή ήταν υπουργάρα ο Μαντέλης και αρχικουβαλητής μετρητών ο Τσουκάτος, αλλά οι Φριτς παρασύρθηκαν και διάβαζαν μετά μανίας τον Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ να ρίχνει λεκτικές διπλοπενιές στον «Λαϊκό Παρατηρητή». Εμείς -λέει- «ζήσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας», επειδή πήγαμε τρεις φορές στον Ρέμο, αλλά οι Γερμανοί δεν ξέφυγαν ποτέ. Μόνο κάτι μικροέξοδα έκαναν, όταν αποπειράθηκαν να γίνουν κοσμοκράτορες. Αλλά, χαλάλι τους. Είπαμε, είναι εργατικοί και «τίμιοι».
Ξινολάχανα
Είναι τόσο τίμιοι, που βάρεσαν φαλιμέντο τρεις φορές, για λόγους οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με την έννοια της εντιμότητας, και ο πλανήτης τούς χάρισε τα «φέσια»! Μεταξύ των γενναιόψυχων που κερνούσαν ευκαιρίες τους «τίμιους» Γερμανούς ήταν και οι Ελληνες. Οι Ελληνες πέθαιναν σαν τις μύγες επί Κατοχής, αλλά «δεν φταίνε οι σημερινοί Γερμανοί», σου λένε οι «ψύχραιμοι» τσατσομασκοφόροι του Βερολίνου.
Και έχεις εσύ την απορία: Οι σημερινοί Γερμανοί δεν ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους; Αφού έχουν στηρίξει μέρος της ευημερίας τους στα εκατοντάδες δισ. ευρώ που δεν έχουν καταβάλει στην Ελλάδα για το αναγκαστικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Οσα ξινολάχανα, σπαλομπριζόλες και λουκάνικα φάγανε από το ’45 και μετά είναι δανεικά και αγύριστα από τον Ελληνα, ο οποίος μάτωσε και λιμοκτονούσε. Κάποια στιγμή, δεν θα τα φέρουν έτσι οι καιροί ώστε να τους υποχρεώσουν κάποιοι, κάπως, να τα αποπληρώσουν; Δεν θα τους λείψουν τότε τα χρήματα;
Αν είναι τόσο εγκρατείς και βγάλουν το κρέας από τη διατροφή τους και το αυτοκίνητο από την καθημερινότητά τους, έχει καλώς. Αν όχι, μπορεί να υποφέρουν όσο κι εμείς.
Παναγιώτης Λιάκος
Μ.Η.Τ. 232120