Ακολουθούν πιστά την ομάδα παρότι είναι 82 και 78 ετών!
Τέλη Απριλίου… Ο πρώτος αγώνας του Ηρακλή για τα πλέι οφ ανόδου με την ΑΕΚ έχει τελειώσει και την «παράσταση» στις κερκίδες των επισήμων κλέβει ένα ζευγάρι διαφορετικό από τα άλλα. Ενας 82χρονος κύριος, κρατώντας αγκαζέ τη σύζυγό του και φορώντας τα κασκόλ του Ηρακλή, αποχωρεί με ένα πλατύ χαμόγελο από το Καυτανζόγλειο στάδιο. Η φωτογραφία κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, προκαλεί ρίγη συγκίνησης.
Η «δημοκρατία» αναζήτησε και εντόπισε τους… αιώνιους φιλάθλους ανακαλύπτοντας την ανθρώπινη ιστορία του Γιώργου Καλλινικίδη, 82 χρόνων, και της συζύγου του Δήμητρας, 78 χρόνων, που αφιέρωσαν τη ζωή τους ακολουθώντας τον αγαπημένο τους Ηρακλή, κάθε Κυριακή, στα γήπεδα όλης της χώρας! Ανθρωποι της βιοπάλης, δίνουν ακόμη και σήμερα τη μάχη για την επιβίωση στο χωριό Νέα Φιλαδέλφεια, στα σύνορα των νομών Θεσσαλονίκης – Κιλκίς.
Μας υποδέχθηκαν με πλατύ χαμόγελο και κρατώντας σαν κειμήλιο, θησαυρό για τους ίδιους, τα κασκόλ του Ηρακλή. Το κουβάρι των αναμνήσεων ξεδιπλώθηκε σαν γλυκό παραμύθι. Κι όμως, είναι η ιστορία της ζωής του που είναι «όλη Ηρακλής»!
«Δεν είμαστε μόνο χαμόγελα, έχουν προηγηθεί πολλά δάκρυα» μας λέει συγκινημένος ο κύριος Γιώργος και εξηγεί: «Από το 2011 που υποβιβάστηκε ο Ηρακλής έκλαψα πολλές φορές. Πάντα όμως βρίσκαμε το κουράγιο, σκουπίζαμε τα δάκρυά μας και προχωρούσαμε. Θέλω πριν φύγω από τη ζωή, να δω την ομάδα μου να σηκώνεται ξανά. Αυτό θα μου δώσει ακόμη περισσότερα χρόνια ζωής».
Γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός ο 82χρονος φίλαθλος του Ηρακλή. Πολυτεχνίτης, από μικρός δούλευε στις λαϊκές. Λίγες οι απολαύσεις, οι χαρές… «Πήγαινα στο γήπεδο της Ευαγγελίστριας και έβλεπα μόνο τον Ηρακλή. Η μεγάλη μου αγάπη. Τότε τα πανεπιστήμια δεν είχαν
ολοκληρωθεί καλά καλά και σκαρφαλώναμε στο γιαπί για να δούμε τα παιχνίδια. Κυριακή χωρίς γήπεδο; Ποτέ».
Το μικρόβιο
Η κύρια Δήμητρα δίπλα του τον κοιτάει στα μάτια. Αυθόρμητη η ερώτηση για το πώς «κόλλησε» το μικρόβιο. «Ηταν μοιραίο. Ο άνδρας μου έφευγε στη μία το μεσημέρι και γυρνούσε αργά το απόγευμα της Κυριακής. Τον έβλεπα ελάχιστα. Δούλευε πάρα πολύ και τις Κυριακές δεν έχανε παιχνίδι. Τότε η διασκέδασή μας ήταν μια βόλτα, ένας καφές. Του είπα: “Γιώργο, πρέπει να κόψεις το γήπεδο”, αλλά τελικά έκοψα εγώ το σπίτι και πήγαινα μαζί του»!
Και πού δεν πήγαν μαζί… «Οργώσαμε την Ελλάδα, Καλαμάτα, Πάτρα, Αθήνα, Λάρισα, Ξάνθη, Γιάννινα, όπου έπαιζε ο Ηρακλής. Πήγαμε και στην Ελβετία για την αναμέτρηση με τη Σιόν» λέει ο κύριος Γιώργος και ξετυλίγει με θρησκευτική ευλάβεια μια σημαία με ξύλινο κοντάρι και μπλε πανί, κρατημένη από τον τελικό του 1976 με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, τότε που ο Ηρακλής πήρε το Κύπελλο Ελλάδας. «Σημαδιακό, ε; Τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε μετακομίσει στο χωριό που λέγεται Νέα Φιλαδέλφεια» μας λέει συγκινημένη η κυρία Δήμητρα ξεφυλλίζοντας με καμάρι τα «Μακεδονικά Σπορ», αθλητική εφημερίδα του 1976, που δημοσιεύει διθυράμβους για εκείνη την επιτυχία.
Το ζευγάρι έχει δύο κόρες και πέντε εγγόνια. «Ολοι τους είναι Ηρακλής» λένε με υπερηφάνεια. Οσο για το τι θα άλλαζε από το χθες, ο 82χρονος μας λέει: «Τίποτα. Ισως ότι ήθελα να αγωνιστώ για τον Ηρακλή, αλλά ο μεγάλος Οδυσσέας Τσιτάνας μού είχε πει, όταν το προσπάθησα, ότι είμαι πολύ αδύνατος για να παίξω ποδόσφαιρο. Δεν με πειράζει όμως… Παίζω από την κερκίδα. Οπως έκανα πάντα, όπως κάνω και τώρα».
Γιώργος Τότσικας
Μ.Η.Τ. 232120