Την ποιήτρια Κική Δημουλά «(συντομογραφικά την …Κ.Δ.) την …Καινή Διαθήκη της νεότερής μας ποίησης», τη δημιουργό, της οποίας τα ποιήματα «αποτελούν τρυφερή ρωγμή στην ιδέα του δόγματος και «μας ευεργετούν ως διαρκή αντίδωρα λόγου», αναγόρευσε σε επίτιμη διδάκτορά του το τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Απευθυνόμενη στη «συγκεντρωμένη ιερότητα» της κατάμεστης (πρωτοφανώς σε αναγόρευση επιτίμου διδάκτορα) ιστορικής αίθουσας τελετών της Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και αφού εξεδύθη παρατύπως τη βαριά πανεπιστημιακή τήβεννο, την οποία της είχαν φορέσει λίγα λεπτά νωρίτερα οι επικεφαλής της τελετής, η Κική Δημουλά δήλωσε πως είναι …«αδιάβαστη στο μάθημα της έπαρσης» ζήτησε την κατανόηση του ακροατηρίου για την ταραχή που νιώθει, δίνοντας «εισιτήριες εξετάσεις στην Ανωτάτη Αποδοχή Σας, και ομολόγησε πως …«δεν είμαι φιλόλογος, δεν είμαι θεολόγος, δεν είμαι καν επιστήμων»…
Στην «ποιητικά θεολογική» της ομιλία, με θέμα «Η πλάνη», η Κική Δημουλά μίλησε για την …κοινωφελή δραστηριότητα, αλλά και τις παρενέργειες της …πλάνης, η λειτουργία της οποίας, ταυτίζεται συχνά με εκείνη των ονείρων, όπως είπε. Δήλωσε οφειλή στην έννοια της πλάνης καθώς …”είναι αυτή που κατατρόπωσε το τελεσίδικο ρήμα ‘Αποκλείεται’, αυτή που μετατρέπει τις δύσμορφες καταστάσεις σε καλλίμορφες.., αυτή που ανατρέπει τη θνητότητα όσων αγαπήσαμε”.
«Τα μεγάλα βάσανα των ανθρώπων ξένες γλώσσες δεν γνωρίζουν …Μια-δυο λέξεις μιλούν μόνο. Την ιώβειο υπομονή…», ανέφερε.
Όσο για τον Θεό; «Τον ψέγω τον Θεό διότι δεν απέτρεψε τον θάνατο …αλλά, Εκείνον μάλλον τον ψυχαγωγούν όσα του καταμαρτυρώ, στοιβάζοντας υπέρβαρες ελαφρότητες…».
πηγή: ΑΠΕ
