Η Εμυ Τζωάννου μιλά στη «δημοκρατία» για τις Βρυξέλλες, τη Θεσσαλονίκη που την εμπνέει, και τη νέα, δίγλωσση συλλογή τηςΑπό την
Ελένη Σκάρπου
Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Κατάγεται και εμπνέεται από τη Θεσσαλονίκη. Από τη φιλολογία ως τη δημοσιογραφία και από την εκπαίδευση ως την ποίηση, τα ταξίδια που έχει κάνει είναι πολλά. Ομως, αν έχει κάτι σπουδαίο να μοιραστεί μαζί μας, είναι το νέο έργο της με τίτλο «Πανδαισία Ιριδισμών».
Η Εμυ Τζωάννου μεταβαίνει από την ελληνική στη γαλλική γλώσσα και μεταφέρει εύκολα την καθαρότητα, τα χρώματα, την αύρα των νερών του Αιγαίου. Οι στίχοι της είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα του ελληνικού ήλιου και σίγουρα η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή προάγει ένα κομμάτι ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, και δη στο Βέλγιο και στη Γαλλία.
«Η “Πανδαισία Ιριδισμών”, το έβδομο -κατά σειρά- βιβλίο μου, έπειτα από πέντε ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα, αποτελεί έργο-ορόσημο, καθώς έχει υπερβεί τα σύνορα της Ελλάδας και ανοίγει τα φτερά του για άλλες χώρες, με πρώτη στάση το Βέλγιο, όπου κυκλοφορεί από τον Ιανουάριο του 2018 και θα παρουσιαστεί τον προσεχή Σεπτέμβριο σε ειδική εκδήλωση στις Βρυξέλλες. Περιέχει οκτώ ποιήματα από κάθε ποιητική συλλογή μου και 22 ανέκδοτα ποιήματα, δηλαδή συνολικά 62 συνθέσεις» εξηγεί η ποιήτρια, που μοιράζεται ανάμεσα σε δύο χώρες, σε δύο γλώσσες, σε δύο διαφορετικά πεδία έμπνευσης.
«Οταν απέκτησα το πρώτο πτυχίο μου, έλαβα την απόφαση να ζήσω στο εξωτερικό, όπου δημιούργησα και την οικογένειά μου. Συνεπώς, το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου ήταν μοιρασμένο σε μια χώρα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και σε μια χώρα αμιγώς της δυτικής Ευρώπης. Εμαθα να συλλέγω τα θετικά στοιχεία καθεμιάς και να εκφράζομαι σε διαφορετικές γλώσσες. Για την έμπνευσή μου σημαντικό ρόλο έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει η υπέρμετρη αγάπη μου για την Ελλάδα. Είναι μια αγάπη-πυξίδα που με συγκλονίζει και με κρατά σε ευλαβική προσήλωση προς τον ευλογημένο τόπο, όπου διάλεξε να γεννηθώ ο Δημιουργός μου» επισημαίνει η Εμυ Τζωάννου, χωρίς να κρύβει τον θαυμασμό της για την ελληνική ποίηση και τους Ελληνες ποιητές.
«Στην Ελλάδα, την κοιτίδα του πολιτισμού και της τέχνης, υπάρχουν πάρα πολλοί χαρισματικοί δημιουργοί που με έχουν γοητεύσει με το έργο τους.
Ενδεικτικά αναφέρω τους Ελύτη, Σεφέρη, Καβάφη, Ρίτσο, Εμπειρίκο, Λειβαδίτη, Πατρίκιο και τόσους άλλους αξιόλογους δημιουργούς. Είναι ποιητές και συγγραφείς που έχουν αφήσει βαθιά τα ίχνη τους στη ζωή μου – με το έργο τους να με αγγίζει, να με συγκινεί, να με διδάσκει».
Δεν αποφεύχθηκαν οι «ύφαλοι»
«Στη σύγχρονη Ελλάδα του πολιτισμού και της τέχνης, οι Ελληνες δυστυχώς δεν κατόρθωσαν να αφουγκραστούν τα σημεία των καιρών ψηλαφώντας τα. Κατά συνέπεια, δεν άκουσαν τους εναργείς συλλογισμούς φωτισμένων ανθρώπων, πρότερων και σύγχρονων, εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας, κι έτσι δεν αποφεύχθηκαν οι “ύφαλοι”. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν σίγησαν οι φωνές των ποιητών και των ανθρώπων του λόγου και των γραμμάτων. Αλλωστε, δεν μπορούμε να λησμονούμε ότι οι ποιητές, από την αρχαιότητα ακόμη, ήταν εκείνοι που στηλίτευαν τα κακώς κείμενα με τον καταγγελτικό και προφητικό ποιητικό λόγο τους υπό μορφή αναγγελίας. Μας καλούσαν να διεισδύσουμε στα ακατανόητα επερχόμενα και μη αναμενόμενα» λέει η κυρία Τζωάννου, την οποία αγκάλιασε με μεγάλη χαρά το γαλλόφωνο κοινό και στο τελευταίο αυτό δίγλωσσο τόλμημά της. Οσο για την έμπνευσή της; «Η έμπνευση είναι θεόσταλτη! Η ποίηση γράφεται στη σιωπή, βγαίνει ατόφια η έμπνευση από την ψυχή παιχνιδίζοντας με λέξεις. Κάθε φορά που αποτυπώνω στο χαρτί τα γεννήματα του μυαλού μου, η ψυχή μου ευφραίνεται, γιατί η έμπνευση έρχεται άνωθεν. Είναι χάρισμα και ευλογία Θεού. Αυτό είναι που κάνει την ειδοποιό διαφορά» εξομολογείται η Θεσσαλονικιά ποιήτρια.
Μ.Η.Τ. 232120