Λίγα λόγια από καρδιάς: Ανθρωποι του φαίνεσθαι

Μπορεί να ζούμε μέσα στην Εκκλησία, ωστόσο κινδυνεύουμε να γίνουμε ψεύτικοιΓράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Ελεγε κάποιος: «Προτιμώ να εξομολογούμαι σε παντρεμένο παπά. Διότι οι ανύπαντροι, οι άγαμοι, μερικές φορές εκπέμπουν σε άλλη συχνότητα. Παίρνουν ένα ύφος απρόσιτο, που με κάνει να νιώθω ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα απ’ αυτά που τους λέω. Λες και ζουν σε άλλο κόσμο, ρε παιδί μου! Σ’ άλλο πλανήτη!». Και δεν σου κρύβω, με βρήκε αρκετά σύμφωνο αυτή η θέση.

Είναι αλήθεια ότι -συνήθως!- ένας έγγαμος ιερέας είναι τις πιο πολλές φορές στρωτός χαρακτήρας. Εκ των πραγμάτων. Διότι τον κάνει το παιδί του στρωτό! Τον κάνει η γυναίκα του. Τον κάνουν τα… pampers! Συμφωνείς; Αν αγοράζεις pampers και τα χρησιμοποιείς για τον σκοπό που είναι φτιαγμένα, δεν είναι δυνατόν να πετάς στα σύννεφα. Προσγειώνεσαι. Γίνεσαι πιο ανθρώπινος, αυθεντικός και γνήσιος. Και σταματάς αυτό το «δήθεν» φέρσιμο. Σπάει η βιτρίνα της αγιότητος και βγάζεις την ποιότητα της καλοσύνης, της απλότητας και της ταπείνωσης. Αυτό είναι το αυθεντικό ορθόδοξο φρόνημα.

Ομως πού είναι το ορθόδοξο φρόνημα στην πράξη; Πού το βρίσκει κανείς; Αν με ρωτήσεις «πού θα τα βρω όλα αυτά που λες, πάτερ, ως βιώματα και πραγματικότητα ζωής;», ομολογώ, δεν ξέρω τι να απαντήσω… Ωραία τα είπα. Μα πού είναι όλα αυτά;.. Ομως, ψάξε τα να τα βρεις! Οπως ψάχνεις γιατρούς, όπως ψάχνεις κινητά και αυτοκίνητα, έτσι ψάξε να βρεις τέτοια περιβάλλοντα.

Υπάρχουν σίγουρα και υγιή περιβάλλοντα. Οπως υπάρχουν και τα άλλα. Υπάρχει και το «δήθεν», υπάρχει και το πιο προσγειωμένο, το πιο κοντά στα δικά σου μέτρα, στις αντοχές και στα δεδομένα σου, στον ψυχισμό σου κ.λπ. Μην αμφιβάλλεις.

Πάντως, εμένα αυτά μ’ αρέσουν. Αυτά θέλω να λέμε. Τα αληθινά και τα γνήσια της ζωής. Για τον τρόπο που προσεγγίζουμε τον Θεό. Για την απειλή και τον κίνδυνο να γίνουμε ψεύτικοι. Ζούμε μέσα στην Εκκλησία. Μα κινδυνεύουμε να γίνουμε οι άνθρωποι του φαίνεσθαι, του «δήθεν» και της βιτρίνας. Μια κινέζικη παροιμία λέει: «Αν δώσεις στο παιδί σου ένα ψάρι, θα φάει σήμερα. Αν το μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει πάντα». Διότι, αν ξέρεις να ψαρεύεις, πατάς στα πόδια σου. Εχεις τις δικές σου πετονιές, τα δικά σου δολώματα και αγκίστρια, τη δική σου παραλία, τον δικό σου τρόπο. Μαθαίνεις να έχεις μια προσωπική σχέση με τη θάλασσα και με το ψάρεμα.

Κι αυτό σημαίνει πως, όπου κι αν βρεθείς, σ’ όποιο λιμάνι του κόσμου, θα μπορείς να φας ένα ψαράκι! Γατί; Διότι ξέρεις να ψαρεύεις. Το ψάρεμα έχει γίνει πλέον δικό σου χάρισμα και ταλέντο.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα