Χαῖρε Σταυρέ, μυστηρίων ἡ θύρα· Χαῖρε, τῆς Πολιτείας κραταιὰ προστασία.
- Από την Iωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΠΟΝΤΕ, Κανὼν τοῦ Ζωηφόρου Σταυροῦ Ἀδούλωτη ἡ Ἑλληνικὴ Ψυχή. Παραμένει ἐλεύθερη καθ’ ὅλο τὸ διάστημα τῆς πικρῆς καὶ τυραννικῆς δουλείας. Μηδαμῶς ὑποταχθεῖσα, προσμένει ἐναγωνίως μέν, καρτερικὰ δέ, τὴν στιγμὴ τῆς ἀποτίναξης τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ.
Λέει ὁ Ποιητής.
«(…) Κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατὶ τὰ ‘σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά».
Ἕλληνες φονεύονται δημοσίως διότι ζητοῦν τὸ δίκαιο τίμημα τῶν κόπων τους. Φονεύονται στὶς οἰκίες τους ὑπερασπιζόμενοι τὴν τιμὴ τῆς γυναικὸς καὶ τῶν τέκνων τους. Φόνοι καθημερινοὶ καὶ φόνοι νυχτερινοὶ γίνονται τὰ συνηθισμένα ἀκούσματα καὶ θεάματα στὶς πόλεις. Καὶ οἱ φύλακες, ὅταν σβήνουν τὰ φῶτα, ξεγυμνώνουν τοὺς νεκροὺς καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν στὶς πλατεῖες.
Αὐτὸν τὸν τραχὺ ζυγὸ βαστᾶ ὁ ἀδούλωτος Ἕλληνας. Ἡ ζωὴ εἶναι μία ἀδιάλειπτος ἐναλλαγῆ ταπεινώσεων καὶ ἐξευτελισμῶν. Ἰώβειον ὑπομονὴ πρέπει νὰ ἀποδεικνύει καθημερινῶς. Καὶ ὁ ἔσχατος τῶν βαρβάρων μπορεῖ ἀναιδῶς νὰ δείρει καὶ νὰ βρίσει τὸν Ἕλληνα. Ἡ καταπίεση φθάνει μέχρι καὶ τῆς τελευταίας λεπτομέρειας τῆς καθημερινῆς ζωῆς.
Οἱ καταπιέσεις καὶ οἱ προσβολὲς τρῶνε τὸ φιλότιμο τοῦ Ἕλληνα.
Ζῶντας ὑπὸ αὐτοὺς τοὺς ὄρους, οἱ Ἕλληνες βρίσκονται μπροστὰ στὸ θλιβερὸ δίλημμα ἢ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Πατρίδα ἢ νὰ λάβουν τὰ ὅπλα σὲ πρώτη εὐκαιρία γιὰ νὰ κλονίσουν τὸν καταθλιπτικὸ ζυγὸ καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τὸ Κακὸ ἀπὸ τὸν τόπο.
Ἔτσι γεννᾶται ἡ Ἐπανάσταση.
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν τυραννικὴ κακοδιοίκηση καὶ τὶς ἀτιμώρητες καταχρήσεις ποὺ διαπράττουν οἱ ξένοι διοικητὲς εἰς βάρος τοῦ Λαοῦ. Πλανᾶται πλάνην οἰκτρὰν ὅποιος πιστεύει ὅτι ὁ Ἕλλην ἔχει ἀνάγκη νὰ διδαχθῆ ἀπὸ ἄλλους, Ἄγγλους, Γάλλους, Βαυαροὺς καὶ καρμπονάρους, τὶ ἐστί Ἐλευθερία καὶ τί Πατριωτισμός. Ἡ καταπίεση τοῦ δυνάστη εἶναι ἀρκετή.
Διαχρονικά, ἡ ἀνυπόφορη θλίψη καὶ ἡ Ἰδέα εἶναι οἱ κινητήριες δυνάμεις. Ἐκεῖνες ὠθοῦν τοὺς εὔψυχους Ἕλληνες νὰ ἑνωθοῦν. Σκοπός δὲν εἶναι ἄλλος ἀπό τὴν συντήρηση τῆς Ἐθνικῆς Συνειδήσεως καὶ τήν προπαρασκευὴ τοῦ Ἔθνους πρὸς γενικὴ ἐξέγερση κατὰ τοῦ δυνάστη.
Πρωτομάστορες τοῦ Ἀγώνα οἱ Ἱδρυτὲς τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας. Σὲ ἐκεῖνους ἀνήκει ἡ Τιμή ὅτι κατόρθωσαν νὰ κατευθύνουν -ἐπιτυχῶς καὶ τὴν κατάλληλη στιγμὴ- τὸν Ἐθνικὸ παλμὸ τῶν ἀδούλωτων Ἑλλήνων. Φίλτατε Ἀναγνώστη. Ὁ Ἐθνικὸς παλμὸς ἀναζητεῖ τρόπο ἐκδηλώσεως. Βρίσκεται σὲ διαρκῆ ἀναζήτηση. Δὲν ἡσυχάζει.
Ὁ Ἕλλην βλέπει ξεκάθαρα ὅτι σὲ μία τυραννικὴ κυβέρνηση δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κοινὸ σημεῖο μεταξὺ ἄρχοντος καὶ ἀρχομένου.
Ὁ τύραννος ραθυμεῖ καὶ ὑποπίπτει σὲ λάθη, ἐνῶ ὁ Ἕλλην διὰ τῆς Φιλικῆς Ὁδοῦ ἐνδυναμώνεται. Σημειώνει νῖκες.
Ὁ Ἕλλην καταβάλλει ἐργώδη προσπάθεια. Ὁ τύραννος ἀναπαύεται καταφερόμενος ἀπὸ ἐγκλήματα σὲ ἐγκλήματα. Ὁ Ἕλλην ἑστιάζει στὴν Παιδεία. Σπουδάζει τὴν Ἐπιστήμη, τὴν Τέχνη καὶ τὰ Γράμματα. Ὁ τύραννος τὰ καταφρονεῖ. Ὁ Ἕλλην ἀπαντᾶ παντοῦ τὴν Πίστη καὶ τὸν Ἐνθουσιασμὸ. Ὀργανώνεται καὶ ὀργανώνει τὸν Πόλεμό του. Ἔνα εἶναι τὸ πνεῦμα ποὺ διατρέχει ὅλες τὶς τάξεις τοῦ Ἔθνους. Ὁ Πνευματικὸς Ποιμὴν μετατρέπεται σὲ ἀπόστολο τῆς πολιτικῆς ὁλοκλήρωσης. Ὁ λάτρης τῶν Μουσῶν σὲ κήρυκα τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας. Ὁ ἔμπορος παραιτεῖται ἀπὸ τα κέρδη καὶ θυσιάζει τὰ χρήματά του στὸν βωμὸ τῆς Πατρίδος. Ὁ βιομήχανος ἐμπνέεται ἀπὸ τὰ εὐγενέστερα αἰσθήματα. Ἀκόμα καὶ ὁ ὑπάλληλος τῆς ξενικῆς ἀρχῆς καταφρονεῖ τὰ ὀφέλη τῆς πολιτικῆς χλαμύδας καὶ ἐργάζεται ὑπὲρ τῆς προόδου τοῦ γενικοῦ Σκοποῦ.
Ἡ Ἵδρυση τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦταν ἡ ὑλοποίηση καὶ ἐνσάρκωση τῶν Ἐθνικῶν πόθων. Ἡ ἰδέα γιὰ τὴν ἵδρυση μιᾶς μυστικῆς ἀπελευθερωτικῆς ὀργανώσεως δὲν ἐπεβλήθη ἔξωθεν. Ἐκπήγασε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχῆς. Οἱ δὲ πρωτεργάτες τῆς Ἑταιρείας τῶν Φιλικῶν ὑπῆρξαν τὸ ἐκτελεστικὸ ὄργανο τῆς Ἠθικῆς Δυνάμεως τοῦ Ἔθνους.
Ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία εἶναι ἀπότοκος τῶν Ἐθνικῶν παλμῶν καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχῆς. Ὁ Τρόπος, ἡ ἀκρίβεια ἐπὶ τοῦ ἠθικοῦ μέρους, ἡ σοβαρότητα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τοῦ μυστηρίου καὶ ἡ ἁρμοδιότητα πολλῶν λεπτομερειῶν καὶ μάλιστα τῆς Ἱεραρχίας δηλώνουν τὴν Ἱερότητα τοῦ ἐγχειρήματος καὶ τὴν ἔντιμο θέση ἐκείνων ποὺ τάχθηκαν στὸ νὰ συμπτύξουν σὲ μία ὀντότητα τὴν Ἰδέα τοῦ Ἔθνους. Καὶ ἡ ὀνομασία Ἑταιρεία τῶν Φιλικῶν ἐδόθη γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει δηλαδὴ στοὺς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες τὴν ἀνάγκη τῆς Ἑνότητος, τοῦ μεταξὺ μας συνδέσμου διὰ τῆς Ἀγάπης, ὥστε νὰ δοῦμε σύντομα τὴν δικαίωση τοῦ Ἐθνικοῦ πόθου.
Οἱ Νικόλαος Σκουφᾶς, Ἀθανάσιος Τσακάλωφ καὶ Ἐμμανουήλ Ξάνθος ἱδρύουν τὴν Ἑταιρεία τὸ 1814 στὴν Ὀδησσό, ἀνήμερα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ. Ἐμπνέονται ἀπὸ τὸ ἔμφυτο πάθος τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχῆς πρὸς τὴν Ἐλευθερία καὶ δημιουργοῦν ἕνα γνήσιο Ἑλληνικὸ Ὄργανο πρὸς ἀποτίναξη τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ. Ὁτιδήποτε δημιούργησαν ὑπῆρξε γνήσιο Ἑλληνικὸ Ἐπίτευγμα.
Οἱ ρίζες τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας χάνονται στὴν Ἀρχέγονη Ἑλληνική Παράδοση. Ὑπάρχει συνέχεια καὶ ἀλληλουχία. Διέπονται ἀπό τὸ πνεῦμα τῆς Μεγάλης Ἰδέας, ἐνῶ ὁ Σκοπὸς παραμένει ἀναλλοίωτος.
Πυξίδα τῶν Ἑλλήνων παραμένει τὸ μέγα Δίκαιο τῆς Ἐλευθερίας.
Ἐν ἔτει 2021 τὸ ζητούμενο παραμένει ἀπαράλλαχτο. Ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀνθρωπότητος δέν μπορεῖ νά γίνεται ἔργο τῶν ὀλίγιστων. Στὸν πόλεμο καὶ σε κάθε ἱστορικὸ Ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους συνδράμει σύσσωμος ὁ Ἑλληνισμός.
Κάθε φορά πού ὑπακούουμε στὸ Εἶναι μας, τὸ Πνεῦμα τοῦ Μαραθῶνα, τὸ Πνεῦμα του ’21, τὸ Πνεῦμα τοῦ ’40, ἀναγεννᾶται.
Ἡ Ἐλευθερία παραμένει τὸ Νόημα τῆς Ὑπάρξεώς μας.
Ἄφθαρτο καὶ ἀμόλυντο.
Ἀληθὲς, Αἰώνιο, Ἑλληνικό.
*Ἡ Ἰωάννα Καραγκιούλογλου εἶναι νομικὸς καὶ ἐπιστήμων οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς διοικήσεως
