Μήνυμα ζωής: Φοιτητής Πολυτεχνείου ετών 80!

Θεσσαλονίκη: Ο εργολάβος Ανέστης Λιτοβολής κάθεται στα έδρανα του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ πραγματοποιώντας το όνειρό του

Την τρανή απόδειξη ότι η ηλικία δεν αποτελεί εμπόδιο για τη μάθηση -αντίθετα μπορεί να μετατραπεί σε πηγή έμπνευσης- αποτελεί ο 80χρονος Ανέστης Λιτοβολής, ο οποίος κάθεται στα έδρανα του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ. Ο ηλικιωμένος, από το Ασβεσταριό Γιαννιτσών, που έχει διαγράψει μία επιτυχημένη πορεία ως εργολάβος δημόσιων έργων και ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρίας, δεν ακολούθησε τη συμβατική διαδρομή προς την ανώτατη εκπαίδευση, ωστόσο δεν παράτησε ποτέ το όνειρό του για ένα πτυχίο.

Ενα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που τον έφερε αντιμέτωπο με την πιο δύσκολη κατάσταση της ζωής του, στάθηκε η αφορμή για μια νέα αρχή, αφού οι γιατροί τού έδιναν 60% πιθανότητα να ζήσει. Οπως εξηγεί, ύστερα από διασωλήνωση και 26 ημέρες σε τεχνητό κώμα, όταν επανήλθε, αποφάσισε να πιάσει το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει, από το γυμνάσιο. «Εβαλα ξανά στόχο να τελειώσω το σχολείο» αναφέρει, προσθέτοντας πως φοίτησε στο εσπερινό λύκειο και αποφοίτησε με 19,4, κερδίζοντας επάξια μία θέση στο πανεπιστήμιο. «Ηταν όνειρό μου να μάθω τη θεωρία για όλα όσα έκανα στην πράξη. Ηθελα να τα παντρέψω. Και αυτό έκανα» συμπληρώνει.

Η επιθυμία του να φοιτήσει στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών δεν ήταν τυχαία, αφού ένας συνεργάτης του, πολιτικός μηχανικός, τον είχε εντυπωσιάσει με τη γνώση και την τεχνική του προσέγγιση στα έργα. «Με μάγεψε ο τρόπος που μιλούσε για τις γέφυρες, για τις μεταλλικές κατασκευές. Μου είπε: “Οταν σου δοθεί η ευκαιρία, πήγαινε να τα μάθεις”» υπογραμμίζει, αναφέροντας πως όταν του δόθηκε, δεν την άφησε να πάει χαμένη. Σήμερα, στα 80 του, ο Ανέστης Λιτοβολής είναι σχεδόν στο τέλος των σπουδών του. «Ενας χρόνος έμεινε» επισημαίνει, ενώ εξηγεί πως τα αγαπημένα του μαθήματα είναι το σκυρόδεμα και οι μεταλλικές κατασκευές, δηλαδή εκείνα που σχετίζονται με τη δουλειά του. Μάλιστα, αν όλα πάνε καλά, σκέφτεται να κάνει και μεταπτυχιακό.

Βέβαια, η επιστροφή του στα θρανία δεν έγινε με τον πιο εύκολο τρόπο, αφού συνάντησε εμπόδια. «Βλέπω τα παιδιά πώς κινούνται με τα κινητά και τον υπολογιστή. Εγώ χτυπάω δύο πλήκτρα μαζί» τονίζει, όμως εξηγεί πως με πίστη και υποστήριξη από την οικογένειά του τα κατάφερε: «Ο,τι ξεκινάω το τελειώνω. Το θεωρώ γρουσουζιά να παρατάω πράγματα». Ο 80χρονος φοιτητής επισημαίνει με υπερηφάνεια πως πλέον δεν αντιμετωπίζει το άγχος της επαγγελματικής αποκατάστασης και πως το κίνητρό του είναι η αγάπη για τη γνώση. «Η γνώση είναι δύναμη. Σε βγάζει σε ένα άλλο επίπεδο. Γι’ αυτό λέω και στους παππούδες: να αφήσουν το καφενείο και να πιάσουν τα βιβλία» σημειώνει, ενώ κλείνοντας στέλνει το δικό του μήνυμα στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο πανεπιστήμιο: «Να έχουν θάρρος, πίστη, θέληση και πείσμα. Να μην κοιτάνε πίσω».