«Σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου»

Δεκατρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνη την εφιαλτική ημέρα του Ιουλίου που στιγμάτισε για πάντα τη ζωή της Μυρτώς Παπαδομιχελάκη και της οικογένειάς της. Ηταν μόλις 15 ετών, όταν δέχθηκε άγρια, απάνθρωπη επίθεση από έναν Πακιστανό στα βράχια της Πάρου, που δεν της στέρησε μόνο την εφηβεία, αλλά και κάθε αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή όπως τη γνώριζε. Από τότε η ίδια και η μητέρα της ανεβαίνουν έναν ατελείωτο γολγοθά, αποτελώντας σύμβολο δύναμης και θέλησης για ζωή.

Σήμερα η Μυρτώ είναι 28 ετών και παραμένει καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, χωρίς δυνατότητα λόγου ή κίνησης, όμως συνεχίζει να παλεύει με αξιοπρέπεια και ελπίδα. Κάθε τέτοια ημέρα, όμως, ο χρόνος μοιάζει να σταματά και οι μνήμες επιστρέφουν αναλλοίωτες. Η μητέρα της, με μία συγκλονιστική ανάρτηση στο facebook, αναφέρθηκε στην επίθεση που έμελλε να αλλάξει τη ζωή τους, κάνοντας ακόμα και τους πιο δυνατούς να λυγίσουν. «13 χρόνια από τότε… 2012-2025. Σήμερα ξύπνησα με βαριά διάθεση. Από χθες σκεπτόμουν ότι αύριο είναι η μέρα που σταμάτησε η ψυχή μου να… ζει, να νιώθει, να χαίρετε και να ελπίζει. Πριν λίγο δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από μακριά. Δεν έχει σημασία ποιος. Δεν έχει σημασία το ονοματεπώνυμο. Μπορεί να ήταν ένας επώνυμος ή ένας ανώνυμος. Σημασία έχει ότι κάποιος άλλος άνθρωπος, εκτός από εμένα, θυμήθηκε ότι σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου και το έκανε τετραπληγικό, ανίκανο να μιλήσει και να περπατήσει, το καταδίκασε σε μια ζωή σε αναπηρικό αμαξίδιο, χωρίς να μπορεί να εκφράσει ούτε καν τη λύπη του» ανέφερε η μητέρα της Μυρτώς και συνέχισε:

«Και εγώ ένας απλός θεατής της δυστυχίας του, χωρίς να μπορώ να την ανατρέψω. Και μετά ακούς δώστε μια δεύτερη ευκαιρία… Συγχώρεση ίσως… Πώς; Με τι δύναμη; Με τι κουράγιο; Ποιος το είπε το έζησε και το έκανε; Ας μου πει κάποιος που βρέθηκε στη θέση μου. Οχι που το ξεπέρασε, που το ζει και θα συνεχίσει να το ζει κάθε μέρα στη ζωή του στην καθημερινότητά του, 24 ώρες το 24ωρο, ότι το έκανε… ότι τα κατάφερε… και έπαψε να πονά… Θεέ μου, ας μην ξημέρωνε εκείνη ημέρα, 22 Ιουλίου 2012. Κοιτάω τα μάτια σου, κοιτάω το πρόσωπό σου και προσπαθώ να ρουφήξω δύναμη, κουράγιο, ελπίδα, γιατί μόνο εσύ είσαι η πηγή για όλα αυτά. Η κάθε ανάσα σου είναι που αναβλύζει όλα αυτά. Και η ζωή συνεχίζεται».

Υπενθυμίζεται πως τη μοιραία εκείνη ημέρα του 2012 η 15χρονη -τότε- Μυρτώ βρισκόταν στην Πάρο με την οικογένειά της για διακοπές. Ξαφνικά δέχτηκε επίθεση στα βράχια, σε απόσταση «αναπνοής» από το σημείο όπου καθόταν η μητέρα της. Το κτήνος αρχικά την ακινητοποίησε και στη συνέχεια τη βίασε, ενώ προσπάθησε να τη σκοτώσει, χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια. Αργότερα πήρε την ίδια πέτρα και άρχισε να χτυπά την κοπέλα πιο δυνατά, ενώ την εγκατέλειψε ημίγυμνη και σε κωματώδη κατάσταση.