Ο Νέος Αρχιεπίσκοπος της Μονής Σινά θα χρειαστεί όλες του τις ικανότητες, μαζί με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, για να διασφαλιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και να προστατευτεί ο περιβάλλων χώρος της από το να γίνει τουριστικό πάρκο
Η Ιερά Μονή Αικατερίνης Ορους Σινά είναι το αρχαιότερο ορθόδοξο μοναστήρι στον κόσμο. Παράλληλα, αποτελεί ένα διπλωματικό προκεχωρημένο φυλάκιο υψηλής στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα. Οταν ο πρόεδρος Σίσι αποφάσισε πριν από λίγους μήνες ότι η γη που ανήκει για 15 αιώνες στη μονή θα περάσει στο αιγυπτιακό δημόσιο, ο σάλος που ξεσηκώθηκε δεν αφορούσε μόνο το «υπναλέο» ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που κοιμήθηκε στο τιμόνι, αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο Σινά, Δαμιανό, που διοικούσε τη μονή έχοντας πρακτικά μετακομίσει στην Αθήνα παρέα με μια γυναίκα.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Η μονή μετατράπηκε σε αρένα μέχρι που, τελικά, την Κυριακή αναδείχτηκε νέος Ηγούμενος και Αρχιεπίσκοπος ο αρχιμανδρίτης Συμεών Παπαδόπουλος. Η εκλογή του έδωσε μια εικόνα ενότητας μεταξύ των δύο πλευρών, υπέρ Δαμιανού και κατά, αφού εξελέγη ομόφωνα, λαμβάνοντας 19 ψήφους από τους 20 μοναχούς της Σιναϊτικής Αδελφότητας. Με τη δική του να είναι η λευκή, σύμφωνα με το αρχαίο έθος.
Βασικό έργο του νέου Ηγούμενου θα είναι να ξεκαθαρίσει το νομικό καθεστώς της μονής με το να αναγνωριστεί η ιδιοκτησία της επί των ακινήτων της. Η Αίγυπτος λογαριάζει να μετατρέψει ολόκληρη την περιοχή σε τουριστικό πρότζεκτ, αλλά οι μοναχοί δεν ζουν εκεί για να αποτελέσουν ατραξιόν για τουρίστες. Ο Ηγούμενος Συμεών είναι ένας άνθρωπος με διπλωματικές ικανότητες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση χρειαζόταν μια προσωπικότητα διττή, που να είναι πνευματικός ηγέτης και δάσκαλος, από τη μια, αλλά κι ένα πρακτικό μυαλό που γνωρίζει την τέχνη των ελιγμών, από την άλλη. Εχει υπηρετήσει στο Μετόχι της Μονής Σινά στο Αλεποχώρι, ενώ έχει διατελέσει βιβλιοθηκάριος και «δικαίος» της μονής. Ο «δικαίος» είναι ένα πρόσωπο που λειτουργεί συμπληρωματικά, αναλαμβάνοντας να επιλύει πρακτικά θέματα όποτε ο Ηγούμενος λόγω καθηκόντων του λείπει.
Ηταν το 1988 που ο Συμεών αποφάσισε ότι θέλει να μονάσει στο Σινά. Το απόκοσμο τοπίο τον τραβούσε σαν μαγνήτης. Αγριο, άνυδρο κι αφιλόξενο εκ πρώτης όψεως, για τον Συμεών είχε μια αίσθηση γαλήνης και πνευματικής σιωπής. Οπως εξιστορεί ο ίδιος, «ξεκίνησα από την Ελλάδα με απόσπαση το 1988. Να ξεκαθαρίσουμε πως, οποιονδήποτε βίο αν έχουμε και ασχέτως αν έχουμε αρετή ή όχι, υπάρχει μια παράξενη αγάπη για τον τόπο και σε παλαιούς μοναχούς και σε νέους. Το πρώτο χαρακτηριστικό που θυμόμαστε σε παλαιούς πατέρες είναι η αγάπη στον τόπο. Η αίσθηση ότι είναι δεμένοι με αυτόν τον τόπο και ότι πρέπει να πεθάνουν σε αυτόν και γι’ αυτόν τον τόπο». Περιγράφει το «σπίτι του» με πάθος: «Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά όχι ακραίες. Η Χάρη του Θεού δεν μας αφήνει άνυδρους. Το μοναστήρι είναι χτισμένο σε κοιλάδα που λέγεται Κοιλάδα της Αναπαύσεως γιατί εκεί αναπαύθηκε ο ισραηλιτικός λαός όταν πέρασε την Ερυθρά. Δίπλα μεσολαβούν βουνά και μετά υπάρχει μια άλλη κοιλάδα, η Κοιλάδα των Αγίων Τεσσαράκοντα. Υπάρχει Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα και εκεί βρίσκεται ο χώρος των πηγών του νερού γιατί από πάνω του υψώνεται το Ορος της Αγίας Αικατερίνης όπου βρέθηκε το ιερό της λείψανο τον 8ο αιώνα».
Το νερό για τη μονή δεν είναι αυτονόητο, αλλά ένα πολύτιμο δώρο: «Από το Ορος της Αγίας Αικατερίνης κατέρχονται πολλά νερά γιατί είναι άνυδρος ο τόπος και είναι λίγες οι βροχές. Ευτυχώς έχουμε τον χειμώνα την ευλογία να πέφτει χιόνι μερικές φορές και με το χιόνι γεμίζουν οι φυσικές δεξαμενές. Η Κοιλάδα των Αγίων Τεσσαράκοντα είναι ο παράδεισος της μονής. Από εκεί μεταφέρεται το νερό. Μη φαντάζεστε μεγάλο όγκο νερού. Υπάρχει ανάγκη μεγάλη κάποιες φορές, καθώς έχουμε και τον ξενώνα με αρκετό κόσμο. Αρα είναι μεν άνυδρος ο τόπος, αλλά όχι εντελώς. Μοναχοί ανά τους αιώνες μετέφεραν χώμα και φύτεψαν πολλές ελιές. Ετσι μέσα από αυτόν τον ερημικό τόπο παίρνουμε λίγο λάδι» εξηγεί ο Συμεών. Θαυμάζει τους παλιούς μοναχούς, που δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη μονή παρά τον σκληρό τόπο και τις ακόμα πιο σκληρές προκλήσεις στην Ιστορία.
Η μονή επιβίωσε χάρη σε μια μόνιμη δύσκολη ισορροπία επιμονής και διπλωματίας. «Είναι παράδοξη η σχέση μας με τον μουσουλμανικό χώρο, τους αδερφούς Βεδουίνους, τους αδερφούς Αιγυπτίους αλλά και τους ετεροδόξους ακόμα, ποτέ όμως κανείς από αυτούς δεν εισήλθε στον κεντρικό ναό. Η θεία λατρεία στον κεντρικό ναό από τον 6ο αιώνα μέχρι σήμερα τελείται από ανατολικούς και ορθοδόξους και σε ελληνική γλώσσα» λέει ο Συμεών. Τον 11ο αιώνα, για να σωθεί η μονή από την επιδρομή του χαλίφη Χακίμ, οι μοναχοί έχτισαν μουσουλμανικό τέμενος εντός των τειχών της. «Οι συνθήκες το επέβαλλαν, γιατί θα είχαμε δύσκολα αποτελέσματα και, αφού ο χαλίφης εισήλθε να προσκυνήσει στο τέμενος αυτό, σώθηκε η μονή» περιγράφει ο Συμεών.
Παρόμοια διπλωματία τούς έσωσε και από τους Σταυροφόρους. Οι πατέρες τούς έδωσαν χώρο για να λειτουργούν με το καθολικό δόγμα. Στο εξής ο Συμεών θα χρειαστεί όλες του τις ικανότητες, μαζί με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης. Πρέπει να διασφαλιστεί η ιδιοκτησία της μονής, να προστατευτεί το τοπίο της απ’ το να γίνει τουριστικό πάρκο και να διατηρηθεί το στρατηγικό αποτύπωμα για την Ελλάδα. Με την ελληνική διπλωματία να «μικραίνει» και να αγνοείται ακόμα κι από συμμάχους, τίποτα δεν είναι δεδομένο.
ΣΥΜΕΩΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Νέος Ηγούμενος και Αρχιεπίσκοπος της Μονής Σινά
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Σπούδασε Φιλολογία και Θεολογία και γνωρίζει αραβικά. Υπήρξε ο υπεύθυνος του γηροκομείου στα Ταμπούρια του Πειραιά και του πιστώνεται η άψογη λειτουργία του ιδρύματος υπό την εποπτεία του. Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς υπό τον αείμνηστο Πειραιώς Καλλίνικο και υπήρξε πνευματικό τέκνο του αείμνηστου μητροπολίτη Καστοριάς Γρηγορίου. Στη Μονή Σινά πρωτοπήγε με απόσπαση το 1988 όπου έμεινε χρόνια ως βιβλιοθηκάριος και ως «δικαίος». Μέχρι την εκλογή του προχθές Κυριακή, με 19 στις 20 ψήφους, ανήκε στο Μετόχι της Μονής Σινά στο Αλεποχώρι. Θα έχει την ευθύνη για τη συμφωνία με το αιγυπτιακό κράτος σε σχέση με το νομικό καθεστώς της μονής στην Αίγυπτο και το ιδιοκτησιακό ζήτημα.
Μ.Η.Τ. 232120