Είναι αφελές να ισχυριστεί κάποιος ότι η καταστροφή που βιώνουν οι Ελληνες εδώ και έξι χρόνια μπορεί να αποδοθεί μόνο σε οικονομικά αίτια. Η οικονομική καχεξία ήταν το… παράπλευρο σύμπτωμα της βαριάς ηθικής, πνευματικής και εν γένει πολιτισμικής νόσου, που μετέδωσαν στην πατρίδα μας οι εθνομηδενιστές.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» ανάλυσε και περιέγραψε το θέμα σε πρωτοσέλιδο άρθρο της. Μεταξύ άλλων, η εφημερίδα μας ανέφερε τα ακόλουθα: «Τριάντα χρόνια τώρα, ό,τι ελληνικό βαφτίζεται “εθνικιστικό” και πολιτικά πρόσωπα με πατριωτικό υπόβαθρο αλλά και άλλοι παράγοντες της δημόσιας ζωής και του πολιτισμού, στην καλύτερη περίπτωση, συμπιέζονται ή απομακρύνονται. Ορισμένοι μάλιστα κανιβαλίζονται ως… καθυστερημένοι. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου κάθε έννοια ή λέξη με εθνική αναφορά δαιμονοποιείται από τους “προοδευτικούς μεταρρυθμιστές” όλων των κομματικών αποχρώσεων ως μισαλλόδοξη και σκοταδιστική. Το ίδιο και κάθε αναφορά στη σημαία της χώρας».
Το άρθρο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» αναφερόταν ονομαστικά σε όσους και όσες προσπάθησαν -και προσπαθούν- συστηματικά να διαλύσουν τη σχέση του ελληνικού λαού με την παράδοση.
Φυσικά, ειδική μνεία γίνεται στον Κώστα Σημίτη, τον κυριότερο «παίκτη» της νεοταξικής παρτίδας της αποδόμησης και στη «λίστα Σημίτη», που είχε διοχετευθεί στον Τύπο τον Οκτώβριο του 1996. Αυτή η λίστα ήταν ένας «κατάλογος προγραφών με δεκάδες ονόματα δημοσιογράφων οι οποίοι δεν συγκαταλέγονταν στους “εκλεκτούς” του εκσυγχρονιστικού συστήματος, που εκείνη την περίοδο θα άρχιζε να απλώνει τα πλοκάμια του παντού στην Ελλάδα».
Ο έλεγχος της πλειονότητας των κέντρων εξουσίας και επιρροής της κοινής γνώμης από πρόσωπα που υπερασπίζονται και προωθούν αυτού του είδους τα ιδεολογήματα οδήγησε στην ανατροπή του αξιακού συστήματος της κοινωνίας, στην αποθέωση του υλιστικού μοντέλου και στην αποκοπή των πολιτών από το εθνικό σύνολο. Μεγάλα τμήματα του λαού απέκτησαν την -εσφαλμένη- εντύπωση ότι δεν αξίζει τίποτε πέρα από την άνευ κόπων, όρων και ορίων πρόσβαση στα καταναλωτικά αγαθά. Επιπλέον, σε πολλούς εμπεδώθηκε η άποψη ότι Θεός, οικογένεια, πατρίδα και ήθος είναι «επιταγές» άνευ αντικρίσματος.
Κι έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Μ.Η.Τ. 232120