Στην αρχή το Brexit, στη συνέχεια ο Τραμπ και στο βάθος η γερμανική Ευρώπη και η Κίνα. Ενδιαφέροντες καιροί…
Παράξενο. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αναθεώρησε την πρόθεσή του να ορκιστεί και να αναλάβει την κυβέρνηση της υπερδύναμης. Μα, καλά, δεν άκουσε, δεν ένιωσε τις αντιδράσεις των ελληνικών ΜΜΕ και τον σκεπτικισμό του Γιώργου Κουμουτσάκου;
Ισως οι σύμβουλοί του να μην τον είχαν ενημερώσει δεόντως για τη βαρύτητα της απόψεως των ανθρώπων που καλοταΐστηκαν από την καλπάζουσα παρακμή που δίδασκαν διά της τηλοψίας. Δεν είναι λίγο να προτιμά τη Χίλαρι η κυρία με το σιδερωμένο πρόσωπο, που συντροφεύει τα μεσημέρια των οικοκυρών με συνεντεύξεις παιδεραστών. Ούτε τυγχάνει αμελητέα ποσότητα κάθε φανατικός οπαδός της πολιτικής ορθότητας, που ντελάλιζε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 το «θαύμα» του Χρηματιστηρίου και τον «εκσυγχρονιστικό παράδεισο» του Κώστα Σημίτη.
Ο Τραμπ θα έπρεπε να αισχύνεται που αδιαφορεί για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και δεν άκουσε όλους αυτούς τους ενάρετους ενημερωτές μας και τολμά να μιλά απλά, να περιφρονεί τις «πολιτικές ορθότητες» και να υπερασπίζεται τις θέσεις εργασίας των Αμερικανών.
Επίσης ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα έπρεπε να περιμένει λίγα χρόνια ακόμη πριν αναλάβει – ώσπου να αποκατασταθεί η άποψη του κ. Κουμουτσάκου για εκείνον. Υπενθυμίζεται ότι μόλις είχε ανακοινωθεί η νίκη Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές και ο θριαμβευτής δεχόταν συγχαρητήρια απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. έγραφε στο twitter ότι είχε έρθει το τέλος του… κόσμου: «It’s the end of the world as we know it. Σκέψη. Περισυλλογή. Δράση. Καλημέρα σε όλες και όλους».
Την ίδια άποψη με τα περισσότερα από τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και τον κ. Κουμουτσάκο έχουν και χιλιάδες πικραμένοι και πικραμένες σταρ του Χόλιγουντ, οπαδοί της Χίλαρι, της παγκοσμιοποίησης, της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και συναφείς ιδεολόγοι, κινηματίες και επιτηδευματίες.
Είναι κρίμα που η πραγματικότητα τους κακοκαρδίζει, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Η πραγματικότητα δεν είναι δελτίο ειδήσεων για να το μεθοδεύουν οι καναλάρχες. Είναι αυτό που είναι. Ευτυχώς…
Παναγιώτης Λιάκος