Η μεγαλύτερη ηγεμονική δύναμη στη χώρα είναι η γκρίνια. Εχει αναρίθμητους οπαδούς, που πάντοτε ομνύουν στην αξία της χαράς…
Η φράση «Μνημόνια μέχρι την Αποκάλυψη» ή «Μνημόνια μέχρι το 2217» έχει μπει στην καθημερινότητά μας – με μικρές παραλλαγές στο έτος απαλλαγής από τις δανειακές συμβάσεις. Αλλοι θέλουν έναν επιπλέον αιώνα παραμονής, άλλοι ποντάρουν στο απροσδόκητον της Αποκαλύψεως και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου κι άλλοι θέλουν τα Μνημόνια για μερικές χιλιετίες ακόμα. Ο λόγος; Ποιος άλλος, εκτός από το γεγονός ότι τα γούστα των πολλών δεν τους κάνουν. Τους φαίνονται τσίπικα, φτηνά, άνευ σημαντικού περιεχομένου.
Το Μνημόνιο μέχρι το Χ έτος το ακούς επειδή οι χούλιγκαν συμπεριφέρθηκαν σαν χούλιγκαν και δώσανε και ρίξανε αλμυρό μπερντάχι στον τελικό Κυπέλλου στην μπάλα, αλλά το εισπράττεις και στις συνομιλίες που αφορούν το «Survivor». Βλέπουν πολλοί τούτο το ριάλιτι; Το σχολιάζουν κιόλας; Μνημόνιο μέχρι να ξεβαρεθεί ο Σόιμπλε! Λες και είναι αναμενόμενο τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων να απασχολούνται με τα «θεολογούμενα αριθμητικά» του Ιαμβλίχου ή με τον σχολιασμό του Πρόκλου για τον πλατωνικό Τίμαιο.
Μακάρι να ήταν πλειοψηφικές τούτες οι ανησυχίες και να άκουγες διαξιφισμούς μεταξύ των αριστοτελιστών και των οπαδών του στωικισμού στο λεωφορείο, αλλά αυτή η σκηνή θα παιχτεί στα σινεμά μας μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια αργότερα, αν θα υπάρχουν σινεμά κι αν θα υπάρχουν άνθρωποι για να γυρίζουν και να παρακολουθούν ταινίες.
Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υδρογείου, οι πλειοψηφίες ταΐζουν τα στομάχια τους με όσο βαρύτερα γεύματα γίνεται, ενώ τα πνεύματά τους μηρυκάζουν τις πιο εύπεπτες και ελαφρές πρασινάδες της μαζικής κουλτούρας.
Ταυτόχρονα, είναι αξιοσημείωτη και η εμμονή στη μίρλα που έχουν ορισμένοι. Και δεν τους αρέσει το «Survivor» και μόλις πας να θίξεις ένα ζήτημα κάπως πιο απαιτητικό από τις παπάτζες πολιτικών και πάσης φύσεως δημοσιολογούντων είσαι ελιτιστής, κουλτουριάρης, αιθεροβάτης, ψώνιο!
Οσοι δυσαρεστούνται με αυτή την πραγματικότητα αντί να γκρινιάζουν ατελέσφορα ας προσπαθήσουν να την αλλάξουν. Είναι καλύτερα, άλλωστε, να ανάβεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι.
Παναγιώτης Λιάκος
Μ.Η.Τ. 232120