Να λέμε και τα καλά. Πληρώνουμε μαλλιοκέφαλα σε φόρους, αλλά συμμετέχουμε στη μεγαλύτερη κωμωδία όλων των εποχώνΔεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και βαρύτερο καθήκον από το να είσαι Ελληνας και να ζεις έτσι ώστε να τιμάς αυτόν τον τίτλο ευγενείας. Από την άλλη, όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό διασύρουν -πάνω απ’ όλα- τον Ελληνισμό και το Γένος μας, αλλά και το αξιοθρήνητο κράτος που αρμέγουν (ώσπου να ματώσει και να αποθάνει αβοήθητο) οι τσελιγκάδες της συμφοράς και οι βοσκοπούλες του χάους. Μέσα στον γενικό χαμό διαβάζεις ότι φοιτητές εγκλώβισαν καθηγητές σε κτίριο της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών επειδή συνδικαλιστές της ΠΟΣΔΕΠ αποδοκίμασαν την κατάληψη αίθουσας της Φιλοσοφικής από τον Ρουβίκωνα! Ταυτόχρονα, οι αστυνομικοί καταγγέλλουν τη βία των αναρχικών που λαμπάδιασαν το Α.Τ. Ομονοίας! Οι εχθροί της Ελλάδας πρέπει να περνούν καταπληκτικά. Αν έχουν μάθει ελληνικά και παρακολουθούν την ειδησεογραφία του Συριζιστάν και της Ρουβικωνικής Τζαμαχιρίας θα κακανίζουν τόσο πολύ από τα γέλια που θα τους έρχεται ανά ημίωρο εξοργισμένος, αγουροξυπνημένος γείτονας κάνοντας συστάσεις.
Η ελληνική επικαιρότητα είναι μια διασταύρωση σεναρίων των Μόντι Πάιθον, του Μπένι Χιλ, του Μαυροχιά – Μίστερ Μπιν και κυρίως του 92χρονου Μελ Μπρουκς, του άρχοντα των μπουρλέσκ κωμωδιών που ξεπερνούν τα σύνορα της φάρσας και του γκαγκ και φτάνουν τα όρια του σουρεαλισμού. Είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνά η άκρα Αριστερά, για λογαριασμό των ξένων, και λογοδοτεί στην τέρμα γωνία Αριστερά (βλέπε Ρουβίκωνα) την οποία υποτίθεται ότι… διώκει και καταδιώκει.
Από τη φιλμογραφία του Μελ Μπρουκς προτείνονται: «Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες» («Blazing Saddles», 1974), «Φρανκενστάιν Τζούνιορ» («Young Frankenstein», 1974), «Η τελευταία τρέλα του Μελ Μπρουκς» («Silent Movie», 1976), «Λίγο… πολύ… τρελούτσικος» («High Anxiety», 1977), «Η τρελή ιστορία του κόσμου» («History of the World, Part I», 1981), «Μπαλάκια τρίτου τύπου» («Spaceballs», 1987), «Σκυλίσια ζωή» («Life Stinks», 1991), «Ρομπέν των Δασών – Οι ήρωες με τα κολάν» («Robin Hood: Men in Tights», 1993), «Δράκουλας: Νεκρός και μ’ αρέσει» («Dracula: Dead and Loving It», 1995).
Καλή διασκέδαση ας έχουμε εμείς οι αμετανόητοι σινεφίλ…
Παναγιώτης Λιάκος
