● Μεγάλη ημέρα σήμερα. Αναμένεται να σερβιριστεί μια τεράστια μερίδα σούπας στο φιλοθέαμον κοινό, το οποίο τυχαίνει να έχει (μέχρι νεωτέρας) δικαίωμα ψήφου.
● Το τελευταίο (το δικαίωμα ψήφου) ας μη θεωρείται δεδομένο. Ούτως ή άλλως η τετραετία Μητσοτάκη μας δίδαξε ότι οι ελευθερίες αντιμετωπίζονται σαν πολυτέλειες από τον… κληρονόμο και τις διανέμει κατά το δοκούν – πάντοτε στον βαθμό που δεν ενοχλούν την εξουσία του.
● Η σούπα που θα σερβιριστεί είναι η περιβόητη τηλεμαχία («ντιμπέιτ», σύμφωνα με τη νεοβαρβαρική καθομιλουμένη).
● Τούτο το πιάτο βρίσκεται στο μενού και τα ζητήματα που βρίσκονται στην επιφάνειά του είναι, για τους ψηφοθήρες, μόνον δύο: πόσοι θα την παρακολουθήσουν και πόσοι θα… ψηθούν να τους ψηφίσουν, αφού πρώτα ακούσουν όλες αυτές τις υποκριτικές και ανέμπνευστες ανοστιές που θα ξεστομίσουν.
● Τα άγχη των πολιτικών δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα όσους πολίτες έχουν τη συνήθεια να σκέφτονται κανονικά, και όχι με τηλεοπτικούς όρους.
● Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πώς καταδέχονται γνωστοί και ευκατάστατοι δημοσιογράφοι (που έχουν προ πολλού λύσει το βιοποριστικό) να συμμετέχουν σε μια τόσο σικέ υπόθεση.
● Είναι εξόφθαλμα γελοίο και τραγικό συνάμα να υποβάλλουν αίτημα οι δημοσιογράφοι να κάνουν 1 (ολογράφως μία) «ελεύθερη» ερώτηση και οι κομματάρχες να αρνούνται!
● Η εφημερίδα μας, γι’ αυτό το θέμα, στο φύλλο της 7ης Μαΐου πρότεινε τα εξής ορθά: «Οι επιλογές που δεν θίγουν την αξιοπρέπεια του λαού και τον θεσμό της αδέσμευτης δημοσιογραφίας είναι δύο: ή οι δημοσιογράφοι να αποχωρήσουν από τη διαδικασία της τηλεμαχίας αφήνοντας τους πολιτικούς να μιλούν μόνοι τους και να εκφωνούν τους παράλληλους μονολόγους, τους οποίους έχουν προετοιμάσει τα επιτελεία τους, ή να παραβιάσουν τη συμφωνία και οι ερωτήσεις τους να είναι όλες ελεύθερες και μη αναμενόμενες, δίχως καμία συμμόρφωση με τις θεματικές ενότητες που επιθυμούν τα κόμματα».
π