Εφυγε από τη ζωή στα 91 του, με το όνομα του οίκου του να έχει αποκτήσει τέτοια δύναμη, φτάνοντας να ορίζει την κομψότητα διαχρονικά, χωρίς να ακολουθεί τυφλά τις τάσεις κάθε σεζόν
Ο Tζόρτζιο Αρμάνι, που πέθανε χθες στα 91 του, ήταν όχι μόνο ο διασημότερος σχεδιαστής της Ιταλίας, αλλά κι ένας επιχειρηματίας που ανοίχτηκε σε κάθε τομέα, από ξενοδοχεία μέχρι είδη οικιακής χρήσης και τρόφιμα.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Με σπάνιο πείσμα, παρέμεινε μέχρι τέλους ο μοναδικός μέτοχος στην ομώνυμη εταιρία του, την Giorgio Armani S.p.a., παρά τις αναρίθμητες προσφορές από διάφορους επενδυτές και ομάδες ιδιωτικών κεφαλαίων που δεχόταν.
Ο ίδιος είχε διηγηθεί πως, κάποτε, τρεις πανίσχυροι επενδυτές τού ζήτησαν συνάντηση μαζί με τον τραπεζίτη τους για μια προσφορά τόσο συμφέρουσα που ο Αρμάνι θα δελεαζόταν. «Ο τραπεζίτης ήταν τελικά ο πιο ισχυρός άνθρωπος στον ιταλικό τραπεζικό τομέα» έλεγε ο ίδιος ο Αρμάνι. «Ενώ οι άλλοι μιλούσαν, ο τραπεζίτης καθόταν εκεί, χωρίς να λέει λέξη. Στο τέλος κοίταξε τους άλλους άνδρες και είπε: “Αγαπητοί μου κύριοι, ο κ. Αρμάνι δεν μας χρειάζεται, πάμε”». Οσο αποφασισμένος ήταν να κρατήσει την εταιρία-κολοσσό που έχτισε ως δική του και μόνο, άλλο τόσο επέμενε να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο στη δουλειά του και να περνούν όλα από τον έλεγχό του, ό,τι κι αν γινόταν.
Στις αρχές Ιουλίου, ο Αρμάνι έλειψε για πρώτη φορά από την επίδειξη υψηλής ραπτικής του οίκου του στο Παρίσι. Εκτός από την επιβαρυμένη υγεία του των 91 ετών, ο σχεδιαστής υπέφερε κι από βαριά βρογχίτιδα. Ο γιατρός του τού απαγόρευσε να ταξιδέψει. Παρ’ όλα αυτά, ο Αρμάνι έστειλε e-mail στους παλιούς πελάτες του, που θα παρευρίσκονταν, για να τους διαβεβαιώσει πως «παρότι δεν μπόρεσα να είμαι στο Παρίσι, επέβλεπα κάθε πτυχή της επίδειξης εξ αποστάσεως μέσω βιντεοκλήσης, από τα σκηνικά μέχρι το μακιγιάζ. Ολα όσα θα δείτε έχουν γίνει υπό την καθοδήγησή μου και έχουν την έγκρισή μου». Ούτε δυο μήνες μετά, χθες, ο τελειομανής Αρμάνι πέθανε…
Μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες, τις δεκαετίες του 1930-1940 στην Πιατσέντζα, κοντά στο Μιλάνο. Ο ίδιος θυμόταν ότι η μητέρα του, την οποία λάτρευε, έτρεχε αλαφιασμένη στους δρόμους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να προστατέψει τον μικρό Τζόρτζιο και τα δυο αδέλφια του, που το έσκαγαν για να παίζουν έξω, εν μέσω βομβαρδισμών. Σε μια τέτοια συγκυρία, ένας φίλος του Τζόρτζιο σκοτώθηκε μπροστά του από έκρηξη νάρκης. Ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά και καθηλώθηκε 40 μέρες στο νοσοκομείο. Τότε ήταν που στο μυαλό του σφηνώθηκε το όνειρο να γίνει γιατρός. Οταν τελείωσε τη στρατιωτική του θητεία βρέθηκε στο Μιλάνο. Δεν κατάφερε να τελειώσει την ιατρική, αντίθετα έπιασε δουλειά σε μαγαζί ρούχων, αρχικά ως πωλητής και μετά ως στιλίστας βιτρίνας. Επειτα εργάστηκε ως σχεδιαστής ρούχων για διάσημους Ιταλούς ράφτες.
Εφτασε 40 χρονών μέχρι να βρει την αυτοπεποίθηση να τολμήσει το δικό του βήμα. Το 1975 ξεκίνησε την εταιρία του από το μηδέν, με μόνη χρηματοδότηση τα λεφτά που πήρε από την πώληση του αμαξιού του, ενός «Σκαραβαίου». Είναι εκείνη η μικροσκοπική εταιρία που τελικά κατέληξε να έχει 8.000 υπαλλήλους διεθνώς, με ετήσια κέρδη πάνω από 2 δισ. δολάρια. Η προσωπική περιουσία του Αρμάνι υπολογίζεται στα 11 δισ. δολάρια. Από πρακτικά άγνωστος το 1975, όταν ξεκίνησε ως ανεξάρτητος σχεδιαστής, χρειάστηκαν μόλις επτά χρόνια για να εκτοξευθεί η φήμη του παγκοσμίως. Το 1982 γινόταν εξώφυλλο στο περιοδικό «Time». Η τεράστια τύχη ήρθε όταν γυριζόταν η γνωστή ταινία του 1980 «Επάγγελμα ζιγκολό», με τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Ενας ατζέντης πρότεινε τα κοστούμια και τα σακάκια του Αρμάνι για το ντύσιμο του πρωταγωνιστή, κι αυτό ήταν! Ολος ο κόσμος ήθελε να μάθει ποιος σχεδίασε τα ρούχα που φορούσε ο Ρίτσαρντ Γκιρ στην ταινία.
Με τα χρόνια, το όνομα του Οίκου Αρμάνι απέκτησε τέτοια δύναμη, που ξεπέρασε ακόμη και τα όρια του διεθνούς συστήματος μόδας. Εφτασε να ορίζει την κομψότητα διαχρονικά, χωρίς να ακολουθεί τυφλά τις τάσεις κάθε σεζόν. Τα ρούχα του είχαν απλές γραμμές, φυσικά υλικά και χρώματα – ακόμη και τα μανεκέν που τα δειγμάτιζαν επιλέγονταν με γνώμονα να μην έχουν υποστεί τις υπερβολικές πλαστικές επεμβάσεις που κατακλύζουν πια τα social media. Η ιταλική «Vogue» έλεγε για τον Αρμάνι ότι, αντίθετα με άλλους σχεδιαστές, «είναι αξεπέραστος γιατί ασχολείται με το στιλ, όχι με τη μόδα. Εχει βρει το στιλ του και το τηρεί». Μόδες έρχονταν κι έφευγαν, αλλά ο σχεδιαστής παρέμενε αφοσιωμένος στο δικό του όραμα και στα δικά του σχέδια, αδιάφορος για τη δουλειά των υπολοίπων. Σύντομα, άλλοι οίκοι μόδας προσπαθούσαν να μιμηθούν το ύφος του.
Ως άνθρωπος ο Αρμάνι λέγεται ότι ήταν συγκρατημένος, σοβαρός και μερικές φορές τσιγκούνης. Ο ίδιος περιέγραφε τον εαυτό του ως «ντροπαλό». «Μόνο μια φορά στη ζωή μου μέθυσα» είχε πει. Τελικά, κατάφερε να κρατήσει τον οίκο του κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του και να μη γίνει ένα ακόμη «επενδυτικό σχήμα», δουλεύοντας ο ίδιος πάνω σε κάθε λεπτομέρεια μέχρι τον θάνατό του. «Αν έχω φτάσει ως εδώ, είναι χάρη στη σιδερένια συγκέντρωση και την εμμονική προσοχή με την οποία διαχειρίζομαι τα πάντα» έγραφε στο e-mail που έστειλε τον Ιούλιο σε πελάτες του: «Και αυτό δεν έχει αλλάξει»!
ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΑΡΜΑΝΙ
Σχεδιαστής μόδας, επιχειρηματίας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1934 στην Πιατσέντζα της Ιταλίας. Ο πατέρας του, αρμενικής καταγωγής, ήταν λογιστής σε εταιρία μεταφορών. Εγγράφηκε στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, αλλά το 1953, αφού φοίτησε μόνο για τρία χρόνια, έφυγε και κατατάχθηκε στον στρατό. Το 1957 έγινε πωλητής, διακοσμητής βιτρινών και πωλητής στο La Rinascente, ένα πολυκατάστημα στο Μιλάνο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 προσλήφθηκε στην εταιρία ρούχων Nino Cerruti ως σχεδιαστής ανδρικών ρούχων. Παράλληλα, άρχισε να πουλάει τη δουλειά του ως σχεδιαστής σε διάφορους οίκους μόδας. Το 1975 ίδρυσε την Giorgio Armani S.p.A. στο Μιλάνο. Απέκτησε διεθνή αναγνώριση μετά τη χολιγουντιανή ταινία «American Gigolo» (1980), στην οποία ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Γκιρ φορούσε Αρμάνι. Το 2000-2001, το Μουσείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη παρουσίασε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του Αρμάνι, που προσέλκυε 29.000 επισκέπτες την εβδομάδα. Το 2002 διορίστηκε πρέσβης Καλής Θέλησης της Υπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Πέθανε στο σπίτι του, χθες Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025.
Μ.Η.Τ. 232120