Ο τουρισμός της επανάστασης και η φιλανθρωπία του καπουτσίνο δεν λειτούργησαν. Τελικά, έπιασε η συνταγή της «άκρας Δεξιάς»!
Η ανθρωπότητα σώζεται καθημερινά, τουλάχιστον στα hashtags. Μία selfie για τη Γάζα, δύο για το περιβάλλον, τρεις για τη συνείδηση, τέσσερις για την αρκούδα της Φλώρινας που λατρεύει η χαβιαροαριστερά του Κολωνακίου.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Οι ΜΚΟ μέχρι προσφάτως ήταν η μόδα του «καλού παιδιού». Στήνονται γρήγορα, όπως οι καντίνες το καλοκαίρι, με χρηματοδότηση από τις ίδιες πολυεθνικές που πρώτα καίνε τον πλανήτη και μετά διοργανώνουν σεμινάρια για να τον «αγαπήσουμε ξανά». Οι επαγγελματίες ευαίσθητοι, οι αριστεροκαπιταλιστές της ενοχής, τρέχουν στις πορείες με το κινητό στο χέρι, έτοιμοι για stories «ενάντια στην αδικία, στον σεξισμό, στην τοξική αρρενωπότητα και στο τζατζίκι στο σουβλάκι».
Τους βλέπεις και δεν θες να τους ξαναδείς: Επαναστάτες με σύνδεση 5G, χειροκροτητές της συμφοράς, που πίνουν φρέντο και φωνάζουν «φριπαλεστάιν», λες και κάνουν πρόβα για ρόλο κομπάρσου σε θεατρικό που έγραψε ο Ερντογάν. Και ιδού η φλοτίλα της Γάζας. Λανσαρίστηκε ως ανθρωπιστική αποστολή, που οι καχύποπτοι αντιμετωπίζουν σαν κρουαζιέρα συνειδησιακής γυμναστικής. Ξεκινούν με μπουφέ, συνεχίζουν με επαναστατικό workshop, κλείνουν με φωτογραφία αγκαλιά με παλαιστινιακή σημαία και στην επιστροφή, που έχει πληρώσει ο… μακάκας Ελλην φορολογούμενος, ανεβάζουν ανάρτηση: «Ενιωσα κάτι βαθύ μέσα μου». Εδώ πάντως υπάρχει και μια αλήθεια. Νιώθουν κάτι βαθύ, αλλά είναι απελπιστικά μεγάλο το βάθος και δεν διακρίνεται στην επιφάνεια που καταλαβαίνουμε εμείς οι… ρηχοί.
Κάπου ανάμεσα σε αυτά, η ιέρεια της γκρίνιας, η Γκρέτα, εμφανίζεται για να μας μαλώσει. Μας κοιτά με βλέμμα που θα έκανε οποιονδήποτε (όχι και τόσο νοήμονα) να της ζητήσει συγγνώμη και διακηρύσσει ότι «ο κόσμος πεθαίνει». Μετά παίρνει το τρένο των 300 χλμ./ώρα ή κότερο για το επόμενο συνέδριο, χορηγούμενο από ενεργειακό κολοσσό. Η υποκρισία, βλέπεις, είναι το μόνο πράγμα που δεν χρειάζεται πράσινη μετάβαση. Κι ενώ όλοι αυτοί συμμετέχουν σε φεστιβάλ αγανάκτησης, ποιος έφερε μια κάποια υποψία ειρήνης στη Μέση Ανατολή; Ο «επικίνδυνος ακροδεξιός» Ντόναλντ Τραμπ. Ο άνθρωπος που οι ευαίσθητοι αποκαλούσαν «απειλή» και «ανισόρροπο». Κι όμως, αυτός επέβαλε συμφωνίες που οι ειρηνολάγνοι συζητούσαν επί δεκαετίες.
Η «νέα» εποχή του φαίνεσθαι έχει συνθήματα, όχι λύσεις. Πορείες με drones, ειρήνη με Wi-Fi και ανθρωπισμό σε διαφημιστικά σποτ. Η «παλιά» εποχή της ουσίας απαιτεί «επικίνδυνους ακροδεξιούς» και εθνικιστές σαν τον Τραμπ. Είναι οι μόνοι που μπορούν να αποτρέψουν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Χωρίς μισόλογα και φιοριτούρες: Του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο αυτού του MAGA. Εκανε πράξη όσα μάς λένε σε λόγια εδώ και δεκαετίες οι αντίπαλοί του.
Από τη στήλη περί πωλητικής της δημοκρατίας