Ο Τσίπρας επιμένει στην προδοτική συμφωνία που τον καταβαράθρωσε
Με… εκλεκτούς προσκεκλημένους, όπως ο τέως πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ, ανοίγει σήμερα τις πύλες του το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, που ανάγεται στη σφαίρα της πολιτικής ψυχοπαθολογίας και πάντως δείχνει αποκοπή από την πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται επιμόνως να αποδεχθεί πολιτικά και ψυχολογικά την ανυπολόγιστη φθορά που υπέστη από την εμμονή στην άκρως προβληματική για τα εθνικά μας συμφέροντα Συμφωνία των Πρεσπών που υπαγορεύθηκε από ΝΑΤΟ – Βερολίνο.
Πρόθεση της Κουμουνδούρου είναι, κατά τα λοιπά, να αποτελέσει ορόσημο μιας πολιτικής αντεπίθεσης που θα οδηγήσει στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της πολιτικής της, και θα εκπέμψει, εν όψει εκλογών, ισχυρό μήνυμα ενότητας στην κοινωνία. Υπό τις παρούσες συνθήκες, βεβαίως, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο.
Η πρόταση Τσίπρα για την εκλογή του προέδρου και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση των οργανωμένων μελών δείχνει να αποσπά την έγκριση της συντριπτικής πλειοψηφίας των 5.000 συνέδρων. Αφετέρου, όμως, οι αντιδράσεις της μειοψηφίας προκαλούν ήδη ένα ορατό ρήγμα, που υπερβαίνει συχνά τα όρια της συνήθους διαφωνίας και αποκτά χαρακτηριστικά προσωπικής αντιπάθειας.
Τις προτάσεις της ηγεσίας στηρίζουν από το στρατόπεδο των «προεδρικών» η Κίνηση Μελών (Νίκος Παππάς, Χρήστος Σπίρτζης, Παύλος Πολάκης, Ρένα Δούρου, Γιώργος Τσίπρας, Κώστας Ζαχαριάδης κ.ά.) και η μικρότερη αριθμητικά τάση ΡΕΝΕ (Αντώνης Κοτσακάς, Νίκος Σκορίνης, Παναγιώτης Ρήγας, Σωκράτης Φάμελλος κ.ά.), όπως και οι «Σύμμαχοι» με τη «Γέφυρα» (Νίκος Μπίστης, Αντώνης Λιάκος, Παναγιώτης Παναγιώτου, Σπύρος Δανέλης κ.ά.), στελέχη που προήλθαν απ’ το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ. κατά τη διεύρυνση του 2019 (Χάρης Τσιόκας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης κ.ά.) και προερχόμενοι από τη ΔΗΜ.ΑΡ., όπως οι Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Δημήτρης Χαλαζωνίτης.
Οι ομάδες αυτές, πανίσχυρες εσωκομματικά, θα εμφανιστούν στα οργανωτικά και πολιτικά θέματα υπό κοινή σημαία, παραμερίζοντας τις άλλες διαφορές τους. Στον αντίποδα βρίσκεται η συμπαγής, αλλά εξασθενημένη τάση των «53+» υπό το σχήμα «Ομπρέλα», όπου μετέχουν οι Νίκος Φίλης, Θοδωρής Δρίτσας, Πάνος Λάμπρου, Τάνια Σβίγκου, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Ν. Βούτσης, Αννέτα Καββαδία, Π. Σκουρλέτης, Κ. Βλαχάκης από τη Νεολαία, Δημήτρης Βίτσας κ.ά.
Οι προεδρικοί υποστηρίζουν ότι οι προτάσεις τους καταργούν τον νοσηρό ρόλο των τάσεων που λειτουργούσαν σαν μηχανισμοί αναπαραγωγής συντηρητικών δομών και αμετακίνητων ισορροπιών στο κόμμα, όπου για να «σταδιοδρομήσει» κάποιο στέλεχος έπρεπε να είναι ενταγμένο σε λίστα. Αντίθετα, η μειοψηφία εκτιμά ότι μετατρέπεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, υποβαθμίζονται το συνέδριο και η Κ.Ε., και ευνοείται η ανάδειξη εκπροσώπων του «σταρ σίστεμ» και μιας πολιτικής με «μηδέν λιπαρά»…
«Έχω ευθύνη να αλλάξω το κόμμα» απαντά ο Τσίπρας, κάτι που επεδίωξε από την επομένη της εκλογικής ήττας, χωρίς όμως να το καταφέρει. Ολα δείχνουν ότι έφτασε τώρα η στιγμή να ξεθεμελιώσει τις κατεστημένες ισορροπίες. Η εκλογή προέδρου από τα μέλη ορίστηκε για τις 15 Μαΐου και θα μπορούν να ψηφίσουν όσοι εγγραφούν μέχρι εκείνη τη μέρα και για την Κ.Ε. όσοι εγγράφηκαν μέχρι την 21η Μαρτίου. Προκαλεί άγχος στον ΣΥΡΙΖΑ η αναπόφευκτη σύγκριση ανάμεσα στα 65.000 μέλη του και στα 270.000 που προσήλθαν στις κάλπες του ΚΙΝ.ΑΛ.
Στην Κουμουνδούρου προσπαθούν να το αντιπαρέλθουν, λέγοντας ότι «σε εμάς δεν ψηφίζουν περαστικοί και γνωστοί».