Κάθε της συγκέντρωση, όπως αυτή του Σαββάτου, με την απροσδόκητα μεγάλη προσέλευση, αποτελεί πλέον πολιτικό γεγονός και το μοναδικό ρεύμα μαζικής αντιπολίτευσης στη χώρα
Το γεγονός ότι το σύστημα είχε αρχίσει στα σοβαρά να φοβάται τη Μαρία Καρυστιανού φάνηκε σε όλη του την έκταση στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2025. Σε εκείνο το κάλεσμά της οι πολίτες ανταποκρίθηκαν σε τέτοιον βαθμό, που οι συγκεντρώσεις ανά την επικράτεια ήταν οι μεγαλύτερες στον μισό αιώνα Μεταπολίτευσης.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Μόνο στην Αθήνα ο κόσμος στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους υπολογίστηκε σε πάνω από 1 εκατομμύριο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, στη δεύτερη επέτειο από το πολύνεκρο δυστύχημα δεν είχε αποτυπωθεί με τέτοια σαφήνεια ότι οι μεγάλες ρόδες στην πολιτική μηχανή της χώρας, που για χρόνια ήταν σκαλωμένες σε μια προβλέψιμη ακινησία, είχαν αρχίσει να γυρίζουν. Οχι για ένα κόμμα, όχι για κάποιον πολιτικό, αλλά για τη Μαρία Καρυστιανού. Εως τότε η Καρυστιανού έδειχνε να είναι αποφασισμένη και απόλυτα πειστική.
Μια μητέρα που το ένοχο κράτος τής παρέδωσε κάποια απομεινάρια της κόρης της σε σακούλα, κι εκείνη άπλωσε το χέρι της στην κοινωνία για να τη βοηθήσει να βρει δικαίωση. Ομως, η επικοινωνία της Καρυστιανού με την κοινωνία έχει περάσει σήμερα σε άλλο επίπεδο, ανώτερο και πιο δυναμικό από αυτό του συναισθηματικού δεσίματος. Τώρα πια, η ανταπόκριση του κόσμου στην αδικαίωτη μητέρα «κούμπωσε» πάνω στην επιθυμία μιας ολάκερης χώρας για αλλαγή, ενός λαού που συνειδητοποιεί πως πνίγεται απ’ την κυβερνητική διαφθορά. Οταν, το βράδυ της Πέμπτης, η Καρυστιανού κάλεσε, αιφνιδιαστικά, τον κόσμο για μαζικές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα και στις άλλες μεγάλες πλατείες της χώρας για μόλις δύο μέρες μετά, το Σάββατο, την ώρα που ο πρωθυπουργός θα μιλούσε στη ΔΕΘ, οι περισσότεροι απόρησαν. Ο χρόνος ήταν ελάχιστος. Εμοιαζε πρακτικά αδύνατο σε μόλις 48 ώρες να αποκτήσει δυναμική, πόσο μάλλον να οργανωθεί, ένα κάλεσμα που άρχισε να διακινείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μόνο. Ακόμα και απλώς να έφτανε ως «μήνυμα» στον περισσότερο κόσμο, θεωρούνταν από δύσκολο έως και απίθανο.
Νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, ο κόσμος έμοιαζε λιγότερος από άλλες φορές στη μεγάλη πλατεία της Αθήνας, μπροστά από τη Βουλή. Κάποιοι, απογοητευμένοι, βιάστηκαν να αναρτήσουν στα social media το παράπονό τους για την «κουρασμένη» εγρήγορση των πολιτών. Ομως, με τους κεντρικούς σταθμούς μετρό κλειστούς από νωρίς, οι περισσότεροι έφταναν αργοπορημένα. Στις 7 το απόγευμα, την ώρα που ο πρωθυπουργός βρισκόταν ήδη στη ΔΕΘ, το Σύνταγμα γέμιζε πια από πολίτες. Το ίδιο και άλλες πλατείες ανά την επικράτεια. Για μια ακόμα φορά, το κάλεσμα της Καρυστιανού έβρισκε εκπληκτική, βάσει συνθηκών και χρονικών περιθωρίων, ανταπόκριση. Οι πλατείες ζωντάνευαν ξανά για να φωνάξουν το αίτημά τους για Δικαιοσύνη. Κανένα κόμμα, ίσως ούτε όλα τα κόμματα μαζί, δεν θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν τόσο κόσμο στο Σύνταγμα, και σε τόσα ακόμα μέρη ταυτόχρονα, μέσα σε μόλις 48 ώρες. Χωρίς καν οργανωμένο κάλεσμα, αλλά από «στόμα σε στόμα». Η Καρυστιανού το κατάφερε πάλι! «Χωρίς χρώματα, χωρίς κόμματα, χωρίς συμφέροντα», όπως είπε. Ο κόσμος που ανταποκρίθηκε στις συγκεντρώσεις του Σαββάτου ήταν εντυπωσιακά πολύς. Γεγονός που τους δίνει μια ιδιαίτερη σημασία, ίσως μεγαλύτερη και από τις ιστορικές συγκεντρώσεις του Φεβρουαρίου.
Η Μαρία Καρυστιανού αποδεικνύεται πως διαθέτει το πιο άπιαστο και πιο σπάνιο πολιτικό χαρακτηριστικό: είναι πια πολιτικό πρόσωπο επειδή η ίδια η κοινωνία την έκανε. Δεν το δήλωσε η ίδια, δεν το θέλησε. Η πλειοψηφία του «ενεργού» λαού τη θέλει έτσι. Αυτά τα 2 εκατ., που κατέβηκαν στους δρόμους πριν από λίγους μήνες για το έγκλημα των Τεμπών, αυτοί οι 1,5 εκατ. που έσπευσαν να υπογράψουν για τα υπουργικά ακαταδίωκτα απατεωνίστικων «νόμων». Με τη δύναμή της και το ανάστημά της η Καρυστιανού εμπνέει, «μιλάει» στον κόσμο. Ταπεινωμένοι και ηττημένοι πολίτες, από απανωτά χαστούκια 15 ετών, κρέμονται από τα μαύρα ρούχα μιας μάνας για να δουν την ελπίδα. Μέσα από τον πόνο της ξαναβρίσκουν την πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Μέσα από την επιμονή της, τη χαμένη τους περηφάνια. Μέσα από τη δική της τραγωδία, την ανάγκη ολόκληρης της χώρας για κάθαρση.
Το Σάββατο είδαμε ξανά δυο κόσμους να «συγκρούονται»: έναν θρασύ πρωθυπουργό και το υπηρετικό του προσωπικό στη ΔΕΘ από τη μια, την Καρυστιανού στο Σύνταγμα από την άλλη. Και ο κόσμος τής αναγνώρισε ξανά μια απαίτηση που αφορά την κοινωνία συλλογικά. Σε βαθμό που πια είναι άγνωστο ή αδιάφορο αν η ίδια βλέπει τον εαυτό της ως πολιτικό πρόσωπο – για τους πολίτες είναι ήδη. Οι συγκεντρώσεις της αποτελούν πολιτικά γεγονότα, δεν είναι απλώς μνημόσυνα για τους αδικοχαμένους νεκρούς των Τεμπών. Είναι το μοναδικό ρεύμα μαζικής αντιπολίτευσης στον τόπο. Τέτοια μαζικότητα, όπως αυτή που εμπνέει η Καρυστιανού, έχει ιστορικά συνδεθεί σε άλλες εποχές με μεγάλες αλλαγές. Ο κόσμος την ακολουθεί, τη στηρίζει, την πιστεύει, σε βαθμό που οι πολιτικοί που διαθέτουμε, από τον πρωθυπουργό μέχρι την αντιπολίτευση, στέκονται αμήχανοι, ανήμποροι.
Καταφέρνει με ένα της νεύμα να κινητοποιεί μια πολύτιμη «μαγιά», μια συνειδητοποιημένη κοινωνική πλειοψηφία, κι όλο αυτό χωρίς κομματικά πούλμαν, δίχως καλοταϊσμένα ΜΜΕ στο πλευρό της, χωρίς να φωτογραφίζεται με «ηθοποιούς» χειροκροτητές. Τι θα κάνει η Καρυστιανού με αυτό; Αγνωστο προς το παρόν. Εκατομμύρια κόσμος, πάντως, στέκεται στο πλάι της, σαν να της «αναθέτει» σιωπηλά μια ευθύνη. Η σκουριασμένη ρόδα άρχισε να γυρίζει, αυτή τη φορά μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας…
ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ
Γιατρός, πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων στα Τέμπη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου το 2000. Ειδικεύτηκε στην Παιδιατρική στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Από το 2011 εξειδικεύτηκε, στην Αγγλία, στην παιδοκαρδιολογία. Διατηρεί παιδιατρείο και είναι εξωτερική συνεργάτιδα του Ιατρικού Διαβαλκανικού Κέντρου και της Κλινικής του Αγίου Λουκά, στη Θεσσαλονίκη. Είναι η μητέρα της 19χρονης Μάρθης, που σκοτώθηκε στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, και πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων στα Τέμπη.
Μ.Η.Τ. 232120