Με νέα του διάταξη περιορίζει και το δικαίωμα του κατηγορουμένου να έχει πρόσβαση στη δικογραφία, αν γίνει επίκληση δημοσίου συμφέροντος
Ο Παύλος Μαρινάκης φόρεσε χθες τον μανδύα της ειλικρίνειας. Παρίστανε τον απορημένο για τα αιτήματα συγγενών των Τεμπών να ξεθάψουν τα παιδιά τους: «Τι μας ζητάνε τα κόμματα; Να παρέμβουμε στη Δικαιοσύνη;» Διόλου… τυχαία, πριν περάσουν μια δυο ώρες, ο Αρειος Πάγος, σωστά εκπαιδευμένος πια για τις ανάγκες και τα «θέλω» του Μαξίμου, έσπευσε να υπερασπιστεί την απόρριψη αιτημάτων των απεργών πείνας.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ακόμα μια φορά κυβέρνηση και Δικαιοσύνη έδειξαν να επιβεβαιώνουν τη σχέση κατανόησης που υπάρχει μεταξύ τους. Δεν είναι ότι συνεργάζονται ή ότι παίρνουν και δίνουν εντολές, προς Θεού, αλλά ότι ο ένας καταλαβαίνει την ανάγκη του άλλου. Ειδικά για τα Τέμπη οι δύο, διακριτές κατά τ’ άλλα, εξουσίες έχουν αναπτύξει μια βαθιά ενσυναίσθηση.
Ο,τι τρέμει ο Μητσοτάκης, όπως να ξεσκεπαστεί κάποτε η μεθοδευμένη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, η ελληνική Δικαιοσύνη το αντιλαμβάνεται. Οπως το ίδιο έπραξαν και οι Αρχές όταν έκλεισαν τα μάτια στην αλλοίωση του χώρου του εγκλήματος. Τροχαία, Πυροσβεστική, διορισμένοι από το Δημόσιο «πραγματογνώμονες», ένα σωρό προσωπικό. Αυτό που κάνουν πως ξεχνούν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μαρινάκης, ο υπουργός Φλωρίδης και τα άλλα «πιστόλια» του Μαξίμου είναι ότι αυτός που νομοθετεί κι αποφασίζει για τη Δικαιοσύνη είναι η κυβέρνηση, άρα αυτή βάζει τους όρους του παιχνιδιού, όχι οι ίδιοι οι δικαστές. Ετσι, για παράδειγμα, η νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου, η Παπαδοπούλου, κατά την ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ήταν μόλις 4η στην επιλογή των συναδέλφων της. Ωστόσο, έγινε 1η επιλογή, άρα πρόεδρος, επειδή συγκέντρωσε τις ψήφους βουλευτών στη διαδικασία της Βουλής, από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Κι εκεί την πλειοψηφία έχει, ως γνωστόν, η Ν.Δ.
Η κυβέρνηση ήταν αυτή που άλλαξε στη Βουλή, όταν έσκασε το σκάνδαλο υποκλοπών, τη νομοθεσία προκειμένου να τη γλιτώσει ο πολιτικός προϊστάμενος, δηλαδή ο πρωθυπουργός, από τις ευθύνες του για την ΕΥΠ. Η κυβέρνηση άρχισε να ανταλλάσσει ραβασάκια και να μεταχρονολογεί τις πληρωμές για τις μπουλντόζες που μπάζωσαν στα Τέμπη. Αυτή αναβάθμισε με πολιτικές αποφάσεις τους συμμετέχοντες αξιωματικούς που επέτρεψαν την αλλοίωση του τόπου εγκλήματος. Ολοι ξέρουν πώς συμπεριφέρθηκε η εισαγγελέας Αρείου Πάγου Αδειλίνη στους συγγενείς. Προχθές, Κυριακή, μάθαμε από τον αδερφό Φλωρίδη, Βασίλη, αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου, που κάποιοι επιδίωξαν την αναβάθμισή του πρόσφατα, ότι ψήνεται επί Μητσοτάκη ακαταδίωκτο και για τους δικαστές. Σε άρθρο του ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός και αδελφός του υπουργού Δικαιοσύνης αναφέρεται σε όποιους «καταμηνύουν ψευδώς ή δυσφημούν δικαστικούς λειτουργούς» και προτείνει την αυτεπάγγελτη δίωξή τους ως γραμμή άμυνας της ηθικής εξόντωσης δικαστικών λειτουργών.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, ωστόσο, ήταν αυτός που φυλούσε το καλύτερο για να αποδείξει ότι η ελληνική Δικαιοσύνη είναι… κέρβερος και προφυλάσσει τα δικαιώματα των πολιτών. Ο απόμαχος πολιτικός, πρώην πασόκος, τρολ και όψιμος θαυμαστής Κυριάκου βγήκε από τη ναφθαλίνη προκειμένου να προκαλεί διαρκώς κι αντιδημοκρατικά την κοινωνία, όπως τότε που έλεγε ότι είναι για τα μπάζα όσοι μιλούν για το -αδιαμφισβήτητο- μπάζωμα, ή με διατάξεις άλλων εποχών. Αυτή είναι η δουλειά του βολικού Φλωρίδη, του πρώην δήθεν «εξυγιαντή» του ποδοσφαίρου που τον έδιωξε σε μια νύχτα ο Σημίτης.
Ο Φλωρίδης, λοιπόν, πέρασε την περασμένη Παρασκευή τη μη αποδεκτή στις δημοκρατίες διάταξη βάσει της οποίας προβλέπεται περιορισμός πρόσβασης σε στοιχεία της δικογραφίας από κατηγορουμένους με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος. Δηλαδή, αν μια υπόθεση χαρακτηριστεί δημοσίου συμφέροντος, τότε ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλη τη δικογραφία. Κάτι που σημαίνει ότι χάνει το δικαίωμα της υπεράσπισής του. Η διάταξη αυτή προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από δικηγορικούς συλλόγους, επιστημονικούς συλλόγους δικηγόρων, δικαστές, αλλά και την αντιπολίτευση στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του επίμαχου νομοσχεδίου.
Η βασική ένσταση του νομικού κόσμου ήταν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ότι μπορεί να οδηγήσει «σε κατάφωρες αδικίες για τον κατηγορούμενο, παραβιάζοντας σφόδρα τα υπερασπιστικά του δικαιώματα, γεννώντας ζητήματα νομιμότητας και προσβολής του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη». Μομφή υπήρξε και για την έλλειψη διαλόγου με τη νομική κοινότητα. Ο Φλωρίδης, για να ξεγλιστρήσει, επιστράτευσε το παρελθόν, ότι αυτή η διάταξη υπήρχε και παλαιότερα, το 2014 επί Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Κι άρχισε τις γνωστές αλλόκοτες ειρωνείες του: «Προς αυτούς που σήμερα δηλώνουν ότι “αισθάνονται τρόμο”, πώς έζησαν με αυτόν τον τρόμο επί πέντε χρόνια χωρίς να πουν μία λέξη; Ισως από τον τρόμο τούς είχε κοπεί η λαλιά, πράγμα που δεν πιστεύω».
Το γεγονός ότι νομοθετήθηκε κάτι λανθασμένα πριν από 10 ή 20 χρόνια δεν νομιμοποιεί κανέναν να επαναφέρει «άκυρες» διατάξεις. Πέρα απ’ αυτό, ο Φλωρίδης οφείλει να αντιληφθεί ότι δεν παραμένει ακόμα ένα τρολ του Μητσοτάκη που γράφει ό,τι ακατάληπτο θέλει στα social media. Είναι υπουργός Δικαιοσύνης, συνεπώς οι απαντήσεις του πρέπει, πέρα από περιεχόμενο, να έχουν και ανάλογο ύφος. Ομως, ακόμα μία φορά, η τοξικότητα, η μισαλλοδοξία και η ακαταλληλότητα αυτών των φαντομάδων της πολιτικής που βγάζει κάθε φορά από τα σκουριασμένα ράφια ο Μητσοτάκης για να ξεπλένει τη σκανδαλώδη και διαπλεκόμενη διακυβέρνησή του μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ
Υπουργός Δικαιοσύνης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1956 στο Κιλκίς. Σπούδασε Νομικά στο ΑΠΘ κι έγινε οργανωμένο στέλεχος στη φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ). Το 1993 εξελέγη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς και την επόμενη χρονιά διορίστηκε από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου νομάρχης στην ίδια περιφέρεια. Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής επί Σημίτη το 1996 και επανεκλεγόταν ως το 2009. Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών, υφυπουργός Αθλητισμού, υφυπουργός Οικονομικών και για λίγους μήνες υπουργός Δημόσιας Τάξης. Αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 2010. Το 2014, πάντως, ήταν εκ νέου υποψήφιος με το ίδιο κόμμα για την Ευρωβουλή, αλλά δεν εξελέγη. Στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη διορίστηκε, ως εξωκοινοβουλευτικός, υπουργός Δικαιοσύνης.
Μ.Η.Τ. 232120