Με την ανοχή του «λίγου» Ανδρουλάκη, ο Μητσοτάκης καταφέρνει να διατηρεί διαρκώς «δικούς του» υποστηρικτές μέσα στην καρδιά της Χαριλάου Τρικούπη
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένας κακός ηγέτης. Οχι μόνο επειδή απέτυχε ακόμα και στο πιο απλό, στην επιλογή του νέου διευθυντή του γραφείου του στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, κυρίως, επειδή αποτυγχάνει συστηματικά να σταθεί αντάξιος της εμπιστοσύνης που του έχουν δείξει δύο φορές οι ψηφοφόροι του στις εσωκομματικές εκλογές.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Υπό αυτή την έννοια, είναι ακατάλληλος, και οφείλει να αποδεχθεί αυτή την ακαταλληλότητά του, κάνοντας στην άκρη. Αποδεικνύεται καθημερινά πλέον ότι η πολιτική ατολμία -αν όχι ανυπαρξία- του Ανδρουλάκη δεν επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ να κάνει έστω ένα βήμα μπροστά. Παρασύρει, δηλαδή, όποιες ελπίδες ανάκαμψης ενός ήδη ταλαιπωρημένου κόμματος στη δική του προσωπική μετριότητα.
Με αυτόν στο τιμόνι, οι επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ ισούνται με τις επιδόσεις Ανδρουλάκη. Σε τούτη τη χρονική συγκυρία, ολοένα περισσότεροι απηυδισμένοι πολίτες αναζητούν εναγωνίως ένα κόμμα που, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα παίξει σωστά τον ρόλο ελεγκτή και διεκδικητή της εξουσίας. Με στόχο να μπει ένα φρένο στη διεφθαρμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Οι αυτοκτονικές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ του 18% «χάρισαν» από το πουθενά, κι όχι μέσω ψήφου, στο ΠΑΣΟΚ του 12% τη δύναμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στα δώρα από την αυτοκαταστροφή των άλλων. Παραμένει ένας «βραδύκαυστος» γραφειοκράτης του αραχνιασμένου κομματικού σωλήνα, ένας «παρωχημένος» και στενόμυαλος αρχηγός, που δεν εμπνέει καν τα στελέχη του, που δεν γοητεύει κανέναν. Δεν τον βοηθούν ούτε τα επικοινωνιακά κολπάκια για να επαναλανσαριστεί στοιχειωδώς.
Ας το δεχτούμε: ο Ανδρουλάκης δείχνει ότι δεν πρόκειται να γίνει ένας σύγχρονος πολιτικός, με ιδέες, δυναμική και λάμψη. Και το βασικότερο; Με πυγμή. Αυτή η φοβικότητά του να ασκήσει σωστά την εξουσία του είναι που, πρακτικά, αφήνει ορθάνοιχτες τις πύλες του ΠΑΣΟΚ για να το διεμβολίζει ο Μητσοτάκης ακόμα και σήμερα. Αρπάζοντας διαρκώς στελέχη και ψηφοφόρους.
Κυρίως, όμως, ο Μητσοτάκης διατηρεί «δικούς του» υποστηρικτές μέσα στα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, ακριβώς στην καρδιά της Χαριλάου Τρικούπη. Το δημοσκοπικό σύστημα Μητσοτάκη ήταν, άλλωστε, που εκστασιαζόταν να βγάζει πρώτο τον Λοβέρδο στα εσωκομματικά γκάλοπ του 2021 και τη Διαμαντοπούλου σ’ αυτά του 2024. Ο Ανδρουλάκης ήταν που επέτρεπε και επιτρέπει στους «γοητευμένους» από τον Κυριάκο «δελφίνους» να μένουν εκεί για να κακοφορμίζουν το ΠΑΣΟΚ.
Ολοι ήξεραν τον διπλό ρόλο του Λοβέρδου, που, ενώ ήταν στο ΠΑΣΟΚ κι έβαζε ακόμα και υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος, είχε την απόλυτη στήριξη των ΜΜΕ του Μητσοτάκη. Ολοι έβλεπαν, από το 2021 κιόλας, ότι θα πάει στη Ν.Δ. Ομως, ο Ανδρουλάκης τον κρατούσε στο κόμμα, αφήνοντας την πρωτοβουλία κινήσεων στον ίδιο τον Λοβέρδο, που εφάρμοζε ανενόχλητος την τακτική του μέχρι πέρυσι στο κομματικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό του Κυριάκου.
Ολοι γνωρίζουν πως η Αννα Διαμαντοπούλου είναι η αγαπημένη των μητσοτακικών ΜΜΕ. Την είχαν «βαφτίσει» με το ζόρι ακόμα και φαβορί για τις εσωκομματικές εκλογές του 2024, ενώ ήρθε 4η και καταϊδρωμένη. Ο Ανδρουλάκης, με επίδειξη δειλίας για μια ακόμα φορά, την κράτησε στο ΠΑΣΟΚ. Με αναβάθμιση καθηκόντων! Τώρα, κι ενώ υπήρχαν όλα τα χρονικά περιθώρια για να αναζητηθεί επαρκώς το πρόσφατο φιλομητσοτακικό παρελθόν του Γιώργου Παπαβασιλείου, ο Ανδρουλάκης τον διόρισε τη μια μέρα νέο διευθυντή του γραφείου του. Για να τον «ξηλώσει» την επόμενη!
Ολα αυτά, ενώ ήδη βρίσκεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μια τετραετία. Δεν είναι πια νέος, άμαθος, άπειρος. Θα όφειλε να ξέρει. Και να μην έχει θολωμένο μυαλό σε αποφάσεις που διασύρουν τον ίδιο και το κόμμα του. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει να ισούται με το άθροισμα των προσωπικών μικροσχεδιασμών κάθε στελέχους εκεί μέσα. Μια μικρομεσαία Βαβέλ φιλοδοξιών και στρατηγικών, που έτσι δεν μπορεί να πάει ούτε μπρος ούτε πίσω. Παραμένει στάσιμη στη μιζέρια.
Δουλειά του ηγέτη θα ήταν να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο. Να απελευθερώσει το ΠΑΣΟΚ από τον «σημιτισμό», τον Λοβέρδο, τη Διαμαντοπούλου και, φυσικά, το άγρυπνο μάτι του Μητσοτάκη και του συστήματος που τον εξέθρεψε. Μέχρι και διευθυντή γραφείου θαυμαστή της «Ομάδας Αλήθειας» απέκτησε ο Ανδρουλάκης για 24 ώρες! Αν τον Ανδρουλάκη δεν τον ενδιαφέρουν για τον εαυτό του οι πολιτικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ, έχει καθήκον απέναντι στον κόσμο να το κάνει. Δεν εκπροσωπεί πλέον μόνο το 12% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ως τρίτο κόμμα – αντιπροσωπεύει την αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου. Εχει πολιτική ευθύνη να φέρει σε πέρας καθημερινά τον ρόλο του.
Τελευταία απόδειξη ότι δεν είναι άξιος να προσφέρει ικανή αξιωματική αντιπολίτευση στη χώρα ήταν η ανεξήγητη στάση του στο ζήτημα του βέτο στην Ε.Ε. Λέει «όχι» στην τελευταία γραμμή άμυνας και στο μοναδικό διπλωματικό όπλο που διαθέτει κάθε μικρομεσαίας ισχύος χώρα μέσα στην Ενωση. Είναι, τελικά, ο ίδιος ο Ανδρουλάκης που κρατά «αόρατη» την αξιωματική αντιπολίτευση, που αφήνει ένα αδύναμο κι ανυπόληπτο ΠΑΣΟΚ χωρίς ανάστημα απέναντι στη λαίλαπα Μητσοτάκη. Ο μόνος, τελικά, που κάνει σωστά τη δουλειά του στο ΠΑΣΟΚ είναι ο… Κυριάκος.
ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
Πρόεδρος ΠΑΣΟΚ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Δημοκρίτειο Θράκης, με μάστερ στο Περιβάλλον. Το 2001 έγινε μέλος στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και το 2008 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Το 2013, επί Βενιζέλου, εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Από το 2014 ήταν ευρωβουλευτής και από τις 12 Δεκεμβρίου 2021 είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά και την επανεκλογή του στις εσωκομματικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου. Από τις 21 Νοεμβρίου 2024 είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έπειτα από τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.