Την περασμένη Τετάρτη στο θέατρο Παλλάς, όπου παρουσιάστηκε επίσημα το βιβλίο του, ο Αλέξης Τσίπρας είπε φωναχτά αυτό που ξέρουν όλοι. Τα παρακμιακά κόμματα της Κεντροαριστεράς κλείσανε τον κύκλο τους κι είναι ώρα ο χώρος ν’ ανοίξει πανιά.
- Από τον
Γιώργο Χατζηδημητρίου
Η ζαριά που έριξε ο πρώην πρωθυπουργός προαναγγέλλοντας το κόμμα του προκαλεί αισθητές παρενέργειες. Κυρίως επειδή, χωρίς να μασάει τα λόγια του, διαμήνυσε προς σύμπαντες ότι σκοπεύει να ιδρύσει «κάτι νέο από την αρχή», στο οποίο δεν τους χρειάζεται απαραίτητα όλους. Είπανε πολλοί έπειτα από αυτό πως ήταν άκομψη η χωροταξία στο Παλλάς, όπου τα πρώην μεγαλοστελέχη οδηγήθηκαν στον εξώστη, από όπου άκουσαν τον πρώην σύντροφό τους να διαπιστώνει ότι είναι ανεπαρκείς κι ότι διαγκωνίζονται σε μια αδιέξοδη μάχη για τις καρέκλες, αφήνοντας την κυβέρνηση να αλωνίζει. Την αφεντιά του, την άφησε επιμελώς απέξω…
«Τοποθέτησε», όμως, λέχθηκε, και στελέχη «δικά του» ανάμεσά τους, όπως η «ηγερία» του, η Ολγα Γεροβασίλη, για να συμβολίσει ότι στο πλοίο δεν υπάρχουν θέσεις «ρεζερβέ» – μόνο κατάστρωμα. Μιλώντας με σοβαρά στελέχη που γνωρίζουν καλύτερα από εμάς και δεν αναφέρονται σε αόριστους «συνομιλητές» ή «συνεργάτες» και «κύκλους», καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει.
Οπως ακριβώς με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο «γιαλαντζί Ανδρέας» αντιμετώπισε ιστορικές προκλήσεις με βαθιά άγνοια -δεν του χαλάλισε, παρεμπιπτόντως, ούτε καν μια λέξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ομιλία του, όπως σχολίασαν στην εφημερίδα έμπειρες πηγές…-, ο Α. Τσίπρας νιώθει τώρα έτοιμος για ένα άλμα που θα συντελέσει, όπως σε ανύποπτο χρόνο έγραψε η «δημοκρατία», στην εμφάνιση της «Νέας Μεταπολίτευσης».
«Κανέναν από τους παλιούς δεν χρειάζεται γι’ αυτό» λέει στην εφημερίδα άνθρωπος που τον ξέρει. Και κυρίως όσους στις ήττες τού υποδείκνυαν επιτακτικά «φύγε!». Οι συνομιλητές του, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, είναι ελάχιστοι. Ειδικά αυτές τις μέρες, που πολλοί «πουλάνε» επικοινωνιακή ευκολία ή κάποιοι αλλοτινοί «φίλοι» του περιφέρουν αυτοεξεφτιλιζόμενοι τον διαθέσιμο εαυτό τους στη δημόσια σφαίρα προκαλώντας αισθήματα οίκτου…
Τα πράγματα για τους υπόλοιπους είναι κουκιά μετρημένα. «Το θέμα είναι τώρα τι λες…» όπως το συνόψισε ο ποιητής της χαμηλόφωνης Αριστεράς Μανόλης Αναγνωστάκης. Μετά τις πρώτες εκδηλώσεις θυμού, που προδίδουν πολιτική ανωριμότητα, όπως η αναφορά του γ.γ. του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Καλπάκη, ότι «τσουβαλιάστηκαν» άδικα, έρχονται τοποθετήσεις που αναγνωρίζουν την ανάγκη συγκρότησης λαϊκού μετώπου απέναντι στη Δεξιά. Θα αυτοδιαλυθούν;
Το ερώτημα κυρίως αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, που καταλαβαίνουν πολύ καλά (Χαρίτσης, Εφη Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος κ.ά.) πως, όταν δεν μπορείς να επιβάλεις τους όρους σου, είναι φρόνιμο να διασώζεις τα προσχήματα… Οι «αποσυνάγωγοι», υπό τη διαρχία Πολάκη – Παππά, θα διεκδικήσουν ό,τι μπορούν.
Οσο για το ΠΑΣΟΚ που μετεωρίζεται ασταθώς, τα δύσκολα μόλις αρχίζουν…