Ολόκληρη ομιλία του εκδότη Ιωάννη Φιλιππάκη στην εκδήλωση στο Καπνεργοστάσιο:
«Θα σας μεταφέρω σε μια άλλη εποχή. Όχι τόσο μακρυνή. Σίγουρα όμως πολύ πολύ διαφορετική. Μεσημέρι μιας καθημερινής, γύρω στις 14:30, σε ένα αστικό διαμέρισμα, στο κέντρο της Αθήνας, στη Νεάπολη Εξαρχείων.
Τότε οι οικογένειες κάθονταν γύρω από το στρωμένο τραπέζι κάθε μεσημέρι. Σήμερα, δυστυχώς, στην καλύτερη περίπτωση κάποιες Κυριακές.
Ο αδερφός μου κι εγώ, σε θέση οριακά επιβεβλημένης πειθαρχίας, ανυπομονώντας για το φαγητό που μοσχοβολούσε όπως πάντα. Η μητέρα έβαζε τις τελευταίες πινελιές της στην καθημερινή τελετουργία της.
Καθυστερούσε τεχνηέντως ώστε με το που θα ερχόταν ο πατέρας μας, το φαγητό να σερβιριζόταν ζεστό. Η υπομονή μας εξαντλείτο. Η τάξη μετρούσε λεπτά που θα κατελύετο. Και ευτυχώς! Ο θόρυβος του ασανσέρ, ο γνώριμος τσιγαρόβηχας του πατέρα, το τρίξιμο της πόρτας, το μπεγλέρισμα των κλειδιών και επιτέλους!
Η φιγούρα που θα μας οδηγούσε στην απόλαυση, ξεπρόβαλε στην πόρτα. Φορτωμένος όπως κάθε μεσημέρι. Στο ένα χέρι, τα ζεστά καρβέλια ψωμιού που ακόμα άχνιζαν. Στο άλλο: Εφημερίδα! Βραδυνή ή Μεσημβρινή. Αναλόγως. Και ως εκ θαύματος! Η αγωνία και η πείνα παραμερίστηκαν!
Εκτιναχθήκαμε σαν ελατήρια με τον αδερφό μου, ποιός θα προλάβει να αρπάξει το τρόπαιο. Την εφημερίδα! Και να πέσουμε με τα μούτρα στην ανάγνωση. Πάντα από το τέλος. Από τα αθλητικά. Και μόνο στο άκουσμα της αυστηρής φωνής της μητέρας μας σταματούσε:
«Ξαναπλύνετε τα χέρια σας! Τρώμε!» Η ιεροτελεστία της ανάγνωσης θα συνεχιζόταν μετά το φαγητό… Αρκετά χρόνια μετά το 2009, τέτοιες μέρες περίπου, όταν περνώντας από τα εκλογικά τμήματα στις γειτονιές για τις εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης νέου αρχηγού της Ν.Δ. μου δημιουργήθηκε μια έκπληξη. Έκπληξη που ένιωσα διαπιστώνοντας την κοσμοσυρροή των φίλων της Ν.Δ., που για πρώτη φορά εκλήθησαν να επιλέξουν τον αρχηγό τους. Μια διαδικασία που παρέπεμπε κατεξοχήν σε αριστερά σχήματα. Και όμως, οι οργισμένοι, τότε ψηφοφόροι της κεντροδεξιάς παράταξης, επαναστάτησαν. Με αυτές τις εικόνες και τα ακούσματα γεννήθηκε η ιδέα της έκδοσης της Δημοκρατίας.
- Ήταν η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε στον χαρακτηριζόμενο «συντηρητικό» χώρο, μετά τις-όχι τυχαίες κατά την γνώμη μου- δολοφονικές επιθέσεις που δέχτηκαν οι μεγάλοι εκδότες του χώρου, αρκετά χρόνια πριν.
- Η «δημοκρατία» ήρθε για να προβάλει και να υπερασπίσει όλες αυτές τις Αρχές και τις Αξίες, τις οποίες ενστερνίζεται το σύνολο, σχεδόν, των Ελλήνων- νοικοκύρηδων, όπως τους χαρακτηρίσαμε από την πρώτη ημέρα έκδοσής μας.
Η καλή προετοιμασία, οι συνεργάτες μου που ακολουθούν σταθερά και πιστά τα παράτολμα πολλές φορές επιχειρηματικά μου βήματα αλλά κυρίως η υιοθέτηση και η πίστη από όλους μας των αρχών και αξιών που από την πρώτη μέρα φανερώσαμε στους αναγνώστες μας, μας οδήγησαν στην επιτυχημένη έκδοση της «δημοκρατίας».
Ένα λανσάρισμα ημερήσιας εφημερίδας από τα ελάχιστα επιτυχημένα τα τελευταία χρόνια και σίγουρα το μοναδικό στην περίοδο της κρίσης. Κάτι που αναγνωρίστηκε και διεθνώς, αφού η «δημοκρατία» τα 15 αυτά χρόνια τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις που σπανίως έχει λάβει ελληνική εφημερίδα.
- Υπηρετήσαμε, υπηρετούμε και θα υπηρετούμε πιστά τις ιδεολογικές μας αρχές, με συντεταγμένη αρθρογραφία από το πρώτο κιόλας φύλλο της εφημερίδας μας. Υπηρετούμε την ελεύθερη οικονομία, τον υγιή ανταγωνισμό, το δίκαιο του επιχειρηματία, αλλά και του εργαζομένου. Άλλωστε είμαστε η τετελευταία μεγάλη επιχείρηση στον Τύπο. Χωρίς άλλες δραστηριότητες. Προσπαθούμε να ζούμε, να δημιουργούμε, να μεγαλώνουμε από τις ίδιες δυνάμεις μας. Τιμάμε ό,τι εκφράζει τον Έλληνα. Και αυτός ο αγώνας μας δόθηκε και θα συνεχίσει να δίνεται μαζί με εσάς και τους αναγνώστες μας.
Μέσα από τα φύλλα μας προσπαθήσαμε, προσπαθούμε και θα προσπαθούμε να φωτίζουμε όλες τις πτυχές τόσο των εσωτερικών θεμάτων όσο και των διεθνών. Θα θυμίσω ενδεικτικά τον τρόπο που παρουσιάσαμε την περίοδο των μνημονίων, την στρεβλή πορεία της Ε.Ε., το δημοψήφισμα του ΟΧΙ που εξελίχθηκε σε ΝΑΙ, το ξεπούλημα της ιστορίας μας στο Σκοπιανό, την κριτική μας στην λεγόμενη ΄΄νέα τάξη πραγμάτων΄΄, το τεράστιο θέμα του κορονοϊού και της πανδημίας , την αντικειμενική ανάγνωση και παρουσίαση του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου.
Σήμερα, λοιπόν βρισκόμαστε εδώ, μετά από 15 δύσκολα χρόνια σκληρής δουλειάς γεμάτα αντιξοότητες.
- Είμαστε ίσως η μοναδική εφημερίδα που σε περίοδο συνταγματικής ομαλότητας δέχτηκε και δέχεται τόσες επιθέσεις, πιέσεις και πάσης φύσεως αποκλεισμούς και εκβιασμούς.
- Ίσως γιατί δεν προδώσαμε σε ούτε ένα φύλλο της, σε ούτε ένα άρθρο της, την πίστη στην Ελλάδα, στους Έλληνες, στην Ορθοδοξία.
-Πάντα όμως με την πεποίθησή μας ότι η έννοια της δημοκρατίας στην ενημέρωση και στον τύπο δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
-Πάντα με την επιμονή μας στο χαρτί, στην εφημερίδα!
-Πάντα με την συνειδητή επιλογή μας ότι οι εφημερίδες, οι καλές εφημερίδες δεν ανήκουν
στο παρελθόν ή έστω και στο παρόν. Αλλά προδιαγράφουν το μέλλον.
-Γιατί; Γιατί έχουν το τεράστιο πλεονέκτημα και ίσως, και την μοναδικότητα, να έχουν ως
χρηματοδότες, τους αναγνώστες τους. Ήδη, η μόδα της τελευταίας δεκαετίας, το
διαδίκτυο, μοιάζει ως αποτυχημένο μοντέλο.
Είναι σίγουρα αποτυχημένο επιχειρηματικό μοντέλο. Δίνει δε, την θέση του σε ακόμα πιο
γρήγορα, ευκολοχώνευτα αλλά και πιο πρόχειρα μέσα.
Σήμερα γιορτάζουμε τα 15 χρόνια μας ανάμεσα σε φίλους και ανθρώπους που με τον
τρόπο του ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του για να είμαστε εδώ! Ζωντανοί! Αισιόδοξοι για
το μέλλον!
Η επιλογή όσων προσκλήθηκαν μόνο τυχαία ή τυπική δεν θα την χαρακτήριζα.
Η «δημοκρατία» δεν είναι άλλη μια εφημερίδα.
Αποτελεί μια καθημερινή υπεράσπιση Αρχών και Αξιών σε κάθε έκφανση της λειτουργίας της.
Έτσι λοιπόν επιλέξαμε και όσους θέλαμε να είναι σήμερα κοντά μας. Γιατί όπως ο κακώς εννοούμενος καθωσπρεπισμός και η υποκρισία, δεν χαρακτηρίζει το περιεχόμενο της εφημερίδας, έτσι και η επιλογή των ανθρώπων που είναι σήμερα εδώ, θελήσαμε να γίνει με τα κριτήρια που οδηγούν όλα μας τα βήματα.
Όταν προσπαθήσαμε να σκεφτούμε πως θα θέλαμε να γιορτάσουμε τα 15 χρόνια μας, έπρεπε να διαλέξουμε το θέμα της εκδήλωσής μας και βέβαια το ποιοι θα το διαπραγματευτούν.
Το θέμα που τελικά επιλέξαμε, υπερβαίνει την διάσταση ενός θεσμικού προβλήματος ή/και ελλείματος. Εκτιμούμε ότι είναι, ίσως, ο υπ΄αριθμόν ένας κίνδυνος όχι μόνο της Ελληνικής κοινωνίας. Θα τολμούσα να πω, όλων των πολιτισμένων κοινωνιών του κόσμου. Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ότι ο ορατός πλέον κίνδυνος παντελούς έλλειψης της δημοκρατίας, είναι πυρηνική βόμβα στα θεμέλια του οικοδομήματος του σύγχρονου κόσμου.
Είναι πλέον καθημερινή η απορία που διακατέχει, όλους τους σκεπτόμενους τουλάχιστον, ανθρώπους για το που οδεύουμε.
– Για το αν αυτά που βλέπουμε όντως συμβαίνουν.
– Για το αν αυτά που διαβάζουμε υφίστανται πράγματι.
– Για το αν οι αιτίες, οι αναλύσεις, οι διακηρύξεις που ακούμε στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα, κινδύνους, απειλές.
– Για τον αν η λογική είναι πλέον είδος σε ανεπάρκεια ή κοντεύει ακόμα και να εξαφανισθεί.
Αναρωτιόμαστε αν το πάθος για την εξουσία και η απληστία για το χρήμα είναι αρκετά σοβαροί λόγοι, ώστε η δημοκρατία, η ανθρωπότητα η ίδια να τίθενται σε τέτοιο κίνδυνο. Η επιλογή του πρώην Πρωθυπουργού, κ. Κώστα Καραμανλή, ίσως δεν αποτελεί έκπληξη. Μέσα από τα φύλλα μας πολλές φορές, θελήσαμε να αναδείξουμε τις πτυχές εκείνες της διακυβέρνησής του, που απολύτως επαγγελματικά υποβαθμίστηκαν, ακόμα και αποσιωποιήθηκαν, από όσους εχθρεύονται την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο ίδιος θα νιώθει δικαιωμένος, δυστυχώς, γιατί αν είχε κατορθώσει, αν είχε αφεθεί να ολοκληρώσει, τον στρατηγικό του σχεδιασμό, σήμερα, η χώρα αυτή θα ένιωθε σιγουριά για το μέλλον. Και σίγουρα δεν θα φοβόταν για την ανεξαρτησία της. Ή έστω για όση ανεξαρτησία της έχει απομείνει.
Έχουν κοινά χαρακτηριστικά ο Κώστας Καραμανλής και η «δημοκρατία». Ίσως έχουν διαφορετικό στυλ. Σίγουρα έχουν διαφορετικούς τρόπους δράσης και αντίδρασης. Αλλά τόσο ο πρώην Πρωθυπουργός όσο και η εφημερίδα μας, παρέμειναν και παραμένουν πιστοί στην αγάπη και την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Στην αγωνία για την επιβίωση του Ελληνισμού. Στην επιμονή για δημοκρατικούς θεσμούς. Έννοιες αδιαπραγμάτευτες τόσο για τον ΚΚ όσο και για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η έκπληξη, όμως για πολλούς, είναι η πρόσκλησή μας στον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Μεγαλύτερη έκπληξη ίσως ήταν και η άμεση αποδοχή από μέρους του να είναι σήμερα εδώ. Όμως, ο κ. Βενιζέλος αποτελεί, ένα από τα βασικά πρόσωπα που έχουν την δυνατότητα αλλά και το δικαίωμα να μιλήσουν για την κρίση της δημοκρατίας. Και η παρουσία του εδώ σήμερα το αποδεικνύει περίτρανα.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτά τα 15 χρόνια η εφημερίδα μας τον κατέκρινε, πολλές φορές πολύ σκληρά! Πάντα όμως με καλοπροαίρετη διάθεση. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και ατζέντες. Αν κρίνουμε από την μετέπειτα γενιά των πολιτικών και δη των κυβερνώντων όπου η κριτική και η αμφισβήτηση κρίνονται ενίοτε και απαγορευμένες έννοιες θέλω να τονίσω ότι τον ευχαριστούμε για το ότι είναι σήμερα εδώ. Και να του πούμε ότι απολαμβάνουμε να διαφωνούμε αλλά χαιρόμαστε να συζητάμε μαζί του.
Πριν παρακαλέσω τους δυο, ίσως καλύτερους, σίγουρα πιο ενδιαφέροντες, πολιτικούς-ομιλητές, να μας επιβεβαιώσουν, ή και όχι (…) το θέμα της εκδήλωσης, δηλαδή αν όντως η Δημοκρατία είναι σε κρίση, θέλω να σας τονίσω ότι η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν βρέθηκε ποτέ σε κρίση.
Και αν τα πρώτα 15 χρόνια της ζωής μας, τα εμπόδια που χρειάστηκε να ξεπεράσουμε, ίσως, μόνο εγώ τα γνωρίζω στο σύνολό τους, τα επόμενα χρόνια φιλοδοξούμε η ενηλικίωσή μας να χαρακτηριστεί από όλα εκείνα τα γνωρίσματα που συνοδεύουν μια ενηλικίωση:
Ωριμότητα, ψυχραιμία, πληρότητα, νηφαλιότητα.
Ενα όμως χαρακτηριστικό, το βασικό συστατικό του DNA μας, να είστε σίγουροι ότι δεν θα αλλάξει! Είναι το χαρακτηριστικό μας εκείνο που πολλές φορές, σε κάποιους, που σίγουρα δεν είναι μέσα σε αυτή την αίθουσα, μας κάνει ενοχλητικούς:
Ο συνεχής έλεγχος της εκάστοτε εξουσίας.
Η απάντηση που δίνουμε στο μόνιμο ερώτημα που μας κάνουν: «Μα ποιόν υποστηρίζετε επιτέλους;»
Η απάντηση απλή:
«Τα συμφέροντα των Ελλήνων και της Ελλάδας μας!»
Γιατί όπως σας προείπα:
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ»!