Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, που εδρεύει στη Βεγγάζη, Ακίλα Σάλεχ, προχώρησε σε μια ιδιαίτερα ηχηρή δημόσια τοποθέτηση, αμφισβητώντας ευθέως, για πρώτη φορά μετά το 2019, τη νομιμότητα του Τουρκολιβυκού Μνημονίου.
Σε συνέντευξή του στο Λιβυκό Πρακτορείο Ειδήσεων, χαρακτήρισε τη συμφωνία «νομικά άκυρη και μη δεσμευτική», ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για πολυμερείς διαπραγματεύσεις σχετικά με την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η παρέμβαση Σάλεχ αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς έρχεται λίγες ημέρες μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, αλλά και σε μια περίοδο αυξημένων διεργασιών στην περιοχή, με φόντο τις επαφές του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ στο Κάιρο.
«Μόνο η Βουλή μπορεί να κυρώνει διεθνείς συμφωνίες»
Ο Ακίλα Σάλεχ επανέλαβε με έμφαση ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων αποτελεί τη μοναδική αρμόδια αρχή για την κύρωση διεθνών συμφωνιών. Υπενθύμισε ότι το μνημόνιο που υπέγραψε το 2019 η κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ Σάρατζ με την Τουρκία δεν παρουσιάστηκε ποτέ προς έγκριση στο λιβυκό Κοινοβούλιο, γεγονός που το καθιστά, όπως είπε, «νομικά άκυρο και μη δεσμευτικό για το λιβυκό κράτος».
Σύμφωνα με τον ίδιο, διεθνείς συμφωνίες μπορούν να συναφθούν μόνο από κυβέρνηση που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Όσα υπεγράφησαν, τόνισε, «δεν εξέφραζαν τη βούληση του λιβυκού λαού», προσθέτοντας τη χαρακτηριστική φράση ότι «ό,τι οικοδομείται πάνω στην παρανομία παραμένει παράνομο, ανεξάρτητα από το πόσος χρόνος κι αν περάσει».
Η τοποθέτηση αυτή κλείνει, πρακτικά, κάθε σενάριο κύρωσης του Τουρκολιβυκού Μνημονίου από τη λιβυκή Βουλή και αποδυναμώνει τις προσπάθειες της Άγκυρας να το εφαρμόσει στην πράξη.
Νέο παράθυρο διαλόγου στην Ανατολική Μεσόγειο
Ο πρόεδρος της λιβυκής Βουλής υποστήριξε ότι η χώρα του διαθέτει πλέον μια «νέα ευκαιρία» να επανακαθορίσει τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες της, μέσω διαπραγματεύσεων με τη συμμετοχή της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Όπως σημείωσε, η επόμενη φάση θα πρέπει να βασιστεί στη συνεννόηση και όχι στην αντιπαράθεση, με τη λιβυκή κυριαρχία στα χωρικά ύδατα να αποτελεί αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή.
Αναφερόμενος στις διεθνείς αντιδράσεις, ο Σάλεχ παραδέχθηκε ότι ορισμένες χώρες αναγνώρισαν εξαρχής την έλλειψη νομιμότητας του μνημονίου, ενώ άλλες το αντιμετώπισαν ως τετελεσμένο για πολιτικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση, ξεκαθάρισε ότι καμία μη κυρωμένη συμφωνία δεν δεσμεύει το λιβυκό κράτος.