ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ MΑΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ!

Ωραία παρέα οι βιβλιοθήκες. Κρύβουν απαντήσεις σε ερωτήματα που θέτεις στον εαυτό σου καθημερινά, χωρίς τον καταναγκασμό που σου επιβάλλει να διατρέξεις την τρέχουσα μιζέρια. Αλλες φορές, θέτουν εκείνες τα ερωτήματα. Κάθε φορά που το «τερματίζω», λοιπόν, κλείνω τον υπολογιστή, εγκαταλείπω το ρηχό διαδίκτυο και σμίγω με τη μεγάλη παρέα των διανοητών, που με περιμένει αδιαμαρτύρητα.

Αυτή τη φορά, προσπέρασα αγαπημένους Ελληνες, όπως οι Κονδύλης, Σβορώνος, Αξελός, γιατί αναζητούσα στο ράφι τις σκέψεις ενός Αμερικανού δημοσιογράφου. Του Ρόμπερτ Κάπλαν. Θυμόμουν ότι η «Επερχόμενη αναρχία» του με είχε εντυπωσιάσει όταν την πρωτοδιάβασα το 1999 και μερικές από τις σκέψεις του ίσως ταιριάζουν με τη δική μας κρίσιμη συγκυρία. Γιατί να μην τις μοιραστούμε; Με άλλες συμφωνώ, με άλλες όχι, είναι βέβαιο όμως ότι σε μια εποχή που με πρωτοβουλία του Τσίπρα συζητούμε για την οικονομία και τη δημοκρατία θα σας κεντρίσουν.

Παραχωρώ, λοιπόν, τη θέση μου σήμερα στον Κάπλαν, αντιγράφω και εύχομαι οι σκέψεις του να είναι τροφή για σκέψη.

Για την οικονομική ευημερία:
«Για τον μέσο άνθρωπο, οι πολιτικές αξίες στα χρόνια που έρχονται θα σημαίνουν λιγότερα και η προσωπική ασφάλεια περισσότερα».
«Πρώτα φτιάξε την οικονομία και μετά σκέψου τις εκλογές».
«Τα κράτη δεν δημιουργήθηκαν ποτέ με τις εκλογές».
«Οσο πιο πολλά αγαθά κατέχει κανείς τόσο περισσότερους συμβιβασμούς θα κάνει για να τα προστατεύσει».
«Ο ρεαλισμός είναι εν μέρει η ικανότητα να βλέπει κανείς πέρα από τις ηθικές αξιώσεις. Ρεαλισμός είναι να αντιμετωπίζεις επιδέξια το χέρι που σε έχει κτυπήσει».

Για τη δυτική δημοκρατία:
«Η κατάρρευση του κομμουνισμού δεν μας λέει τίποτε για τη μακρά βιωσιμότητα της δυτικής δημοκρατίας. Ο φυσικός θάνατος του μαρξισμού στην Ανατολική Ευρώπη δεν προσφέρει καμία εγγύηση ότι δεν μας περιμένουν πολυπλοκότερες τυραννίες. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει οριστικός θρίαμβος της λογικής».
«Η δημοκρατία είναι απάτη για πολλές φτωχές χώρες. Οι Αφρικανοί επιθυμούν μια καλύτερη ζωή και, αντί αυτού, τους δίδεται δικαίωμα ψήφου».
«Εάν οι φοιτητικές διαδηλώσεις του 1989 στην πλατεία Τιεν Αν Μεν είχαν οδηγήσει στη δημοκρατία, η χώρα θα παρουσίαζε άραγε τους εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης της δεκαετίας του 1990;»
«Η δημοκρατία έπεται και δεν προηγείται της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ σε συνθήκες φτώχειας δρα αποσταθεροποιητικά».
«Εισερχόμαστε σε μια περίοδο κοπιώδους μετάβασης. Ενώ κηρύσσαμε στο εξωτερικό τη δική μας εκδοχή περί δημοκρατίας, η ειρωνεία είναι ότι τελευταία υποχωρεί στις δικές μας χώρες».

Για την παγκοσμιοποίηση:
«Στο μέλλον, αντί για σύνορα θα υπάρχουν μετακινούμενα κέντρα εξουσίας».
Για τις ηγεσίες και τον πολιτισμό:
«Οι αγωνίες κάθε κοινωνίας μπορούν να καταγραφούν από τη λογοτεχνία της, συχνά νωρίτερα και με περισσότερο αποκαλυπτικό τρόπο από ό,τι από τις κοινωνικές επιστήμες της. Αυτό συμβαίνει γιατί το μέλλον κυοφορείται μέσα στις σιωπές, μέσα στα δυσάρεστα και ευαίσθητα θέματα που οι άνθρωποι φοβούνται να συζητήσουν στις δεξιώσεις, επειδή τρέμουν αυτό που οι άλλοι θα σκεφτούν γι’ αυτούς».
«Οι παραγκουπόλεις είναι οι χώροι που φανερώνονται οι έμφυτες πολιτισμικές δυνάμεις και οι αδυναμίες ενός λαού. Αυτοί οι άνθρωποι των οποίων η κουλτούρα μπορεί να επιβιώσει στη ζωή των παραγκουπόλεων χωρίς να αποσυντεθεί θα είναι οι νικητές του μέλλοντος»…

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Κορυφαίες Ειδήσεις