Τρεις σημαντικοί επιστήμονες και διανοούμενοι της Γαλλίας σε κοινό άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», ανοίγουν μια συζήτηση που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη της δημοκρατίας, των εθνών και των λαών, το αρχικό όραμα αντί για της Ευρώπης του Βερολίνου, των καρτέλ, των τραπεζών και της δημοσιονομικής πειθαρχίας κάποιων οικονομικών δολοφόνων με «γκρίζα κοστούμια». Συγκεκριμένα, οι κ. Μαξίμ Παροντί, Τομά Πικετί και Ξαβιέ Τιμπό προέβαλαν την πρόταση για τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής συνέλευσης στην ευρωζώνη, που πρώτη αποστολή της θα είναι η αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος χρέους. Σύμφωνα με την πρόταση των τριών, η κοινοβουλευτική συνέλευση θα δημιουργηθεί από αντιπροσωπίες των εθνικών Κοινοβουλίων των χωρών της ευρωζώνης, ενώ η μόνιμη αποστολή της θα είναι η διαχείριση κρίσεων.
Η προσέγγιση των τριών προτείνει για τη λύση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους την αποπληρωμή του ΔΝΤ, την αναστολή της αποπληρωμής δόσεων από την Ελλάδα ώσπου η πορεία της οικονομίας της να επιτρέψει την εξυπηρέτηση του χρέους και, το σημαντικότερο, σε σχέση με όλες τις χώρες-μέλη του ευρώ, τη δημιουργία κοινού ταμείου χρεών για τη συνολική αναδιάρθρωση, αλλά και την απόφαση για τον ορισμό ως υποχρέωση του κοινού επιπέδου ελλείμματος και δημόσιων επενδύσεων στους επιμέρους κρατικούς προϋπολογισμούς των εθνών.
Με τον τρόπο αυτόν οι τρεις επαναφέρουν το μεικτό σύστημα κεϊνσιανισμού και φιλελευθερισμού των αγορών στην Ευρώπη, συνταγή που και η Αμερική του προέδρου Ομπάμα ακολούθησε για την ανάκαμψη και την ανασυγκρότηση της οικονομίας της μετά την κρίση του 2008, που ξεκίνησε από τη Lehman Brothers. Απέναντι σε αυτού του τύπου τις προσεγγίσεις που αναδεικνύονται από μεγάλη μερίδα της διεθνούς αρθρογραφίας, όπως, για παράδειγμα, η προσέγγιση του G. Rachman στους «Financial Times», που καταλήγει στο ότι «μια Ευρώπη που δεν μπορεί να λυγίσει είναι πολύ πιο πιθανό να σπάσει», αναφερόμενος στις περιπτώσεις Grexit και Brexit (ενδεχόμενο αποχώρησης της Βρετανίας από την Ε.Ε,), υπάρχει η προσέγγιση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε με τη «βαριά σκιά» στο μη θεσμικά υπαρκτό Eurogroup, το οποίο όμως πλέον καθορίζει την πραγματικότητα του ευρώ. Σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει λιγότερο ευέλικτη, με σκληρότερους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας και στενή επιτήρηση από το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Η περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει ως παράγων ενίσχυσης της ευρωζώνης και όχι αποσάρθρωσής της.
Η ελληνική Αριστερά θα πρέπει να παρακολουθήσει πιο στενά τις εξελίξεις αυτές στην Ευρώπη και το σκεπτικό σοβαρών ευρωπαϊστών διανοουμένων και επιστημόνων, εγκαταλείποντας τα σύνδρομα των μπολσεβίκων στο 1917 και τις εμμονές του καφενείου και των καταλήψεων σε προηγούμενες δεκαετίες, αν τουλάχιστον θέλει να γίνει εποικοδομητική για τη χώρα και τον λαό. Με προσδοκίες και ευχές δημοσιονομική πολιτική στην ευρωζώνη δεν γίνεται. Ούτε εξυπηρετεί η μονομέρεια στον κομματισμό. Ο πρωθυπουργός άμεσα θα πρέπει να φτάσει σε μια ενδιάμεση συμφωνία διάρκειας έως το τέλος του καλοκαιριού, που να καλύπτει την αποπληρωμή των αμέσως επόμενων δόσεων, και να κερδίσει χρόνο. Στη συνέχεια να σχεδιάσει, να διαβουλευθεί και να προχωρήσει σε μια νέα κυβέρνηση, υπό τις εντολές του, με υπουργούς προερχόμενους από το Ποτάμι, από μερίδα της Ν.Δ και από το ΠΑΣΟΚ, μετά την κατάληξη της διαδοχής Βενιζέλου. Ακόμη και αν μια τέτοια εξέλιξη κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ., το ζητούμενο παραμένει, χωρίς το ρίσκο νέων εκλογών, η Ελλάδα να διαπραγματευτεί το χρέος και την πορεία οικονομικής και θεσμικής συγκρότησής της με ορίζοντα το 2017 σε μια δεύτερη «μεσοπρόθεσμη συμφωνία», έως τον Οκτώβριο, που θα σημάνει το τέλος της περιόδου των Μνημονίων.
Μενέλαος Τασιόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120