Γνωρίζω άριστα τη δυναμική ανανέωσης που έχουν αρχίσει να λαμβάνουν οι εξελίξεις στην κεντροδεξιά παράταξη. Εχω την πολυτέλεια να γνωρίζω καλά τους πρωταγωνιστές, με τα χαρίσματά τους και τα ελαττώματά τους, ωστόσο θα αποφύγω και σήμερα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, να προσεγγίσω τα πράγματα με προσωπικούς όρους. Θα επιμείνω στην ανάπτυξη των αρχών που οφείλουν να διέπουν την κρίσιμη για την πορεία της παράταξης εσωκομματική αναμέτρηση, σε συνέχεια προηγούμενων σημειωμάτων.
Αρχή πρώτη: Η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου της Ν.Δ. δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το να πέσει κατηγορία η κεντροδεξιά παράταξη στη συνείδηση των πολιτών. Η Ιστορία θα γράψει με μαύρα γράμματα όλους εκείνους, τους οποίους η μωροφιλοδοξία τους τούς ώθησε να υποβαθμίσουν την εκλογή σε αρχαιρεσία συνοικιακού σωματείου. Χώρος για φουσκωμένα μυαλά δεν υπάρχει. Η παράταξη έμεινε όρθια μέσα στη δίνη των Μνημονίων και απέφυγε να έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Η παράταξη έβαλε τη σφραγίδα της στη διάσωση της χώρας, με τη στάση ευθύνης που επέδειξε. Οποιος -με την ανοησία του να παραστήσει κάτι που δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ (αρχηγός)- οδηγήσει στη μείωση του κύρους της στην ελληνική κοινωνία και στον ευτελισμό της θα ονοματιστεί. Το πολιτικό κεφάλαιο αυτής της παράταξης είναι τεράστιο για να το διαχειριστούν αεριτζήδες… Γραφικούς «Μητσάρες», που να στέκονται πίσω από την κάμερα για να μπουν στο πλάνο, αυτός ο χώρος ούτε είχε ούτε πρέπει να αποκτήσει.
Αρχή δεύτερη: Κριτήριο για την αρχηγία δεν είναι η κοινωνική τάξη, αλλά η αξία. Τα «τζάκια»; Ναι, έχουν δικαίωμα στη διεκδίκηση της αρχηγίας, αλλά με βάση την αξία τους, όχι το επώνυμό τους. Η Δραπετσώνα και η Κοκκινιά; Ναι, έχουν δικαίωμα στο όνειρο, αλλά με βάση τις περγαμηνές τους, όχι την επίκληση της λαϊκής καταγωγής τους.
Αρχή τρίτη: Οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, σαφώς και έχουν δικαίωμα διεκδίκησης του θώκου. Υπό μία προϋπόθεση, όμως: να παραιτηθούν αμέσως από τα αξιώματά τους. Οποιος εννοεί στα αλήθεια να διεκδικήσει μια τόσο βαριά καρέκλα πρέπει να αποδείξει ότι έχει την τόλμη να θυσιάσει μια άλλη. «Φιγούρα» με την καρέκλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν δικαιούται να κάνει κανείς. Ρισκάρετε, αγαπητοί…
Αρχή τέταρτη, πάλι για τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης: Δεν θεωρώ κώλυμα τη διεκδίκηση του θώκου χωρίς τη βουλευτική ιδιότητα. Στις δημοκρατίες, όποιος έχει την ελευθερία έχει και την ευθύνη. Η βάση της Ν.Δ. είναι υπεύθυνη να αξιολογήσει το μέτρο της σοβαρότητας ενός εκάστου που διεκδικεί αρχηγία χωρίς τη βουλευτική ιδιότητα, σε καιρό όπου όλες οι εξελίξεις περνούν από το Κοινοβούλιο λόγω Μνημονίου. Δεν απαγορεύεται, πάντως. Οποιος διεκδικήσει, όμως, αρχηγία χωρίς βουλευτική ιδιότητα πρέπει να ανακοινώσει από τώρα ποιος θα είναι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος. «Μουρίνιο» αρχηγούς, που θα βλέπουν τις συνεδριάσεις της Βουλής από το θεωρείο, ανήμπορους να απαντήσουν στον Τσίπρα, δεν αντέχει η παράταξη.
Αρχή πέμπτη: Οποιος θέλει να γίνει αρχηγός αυτού του κόμματος δεν ρωτάει τους παλιούς – τραβάει μπροστά. Οταν όμως ρωτάει, πρέπει να σέβεται τη γνώμη τους. Αλλιώς, να μη ρωτάει.
Αρχή έκτη: «Αρχηγός» σημαίνει «μπορώ να ηγηθώ και να εκφράσω τις αγωνίες δύο εκατομμυρίων ανθρώπων». Μεγάλο βάρος. «Υποψήφιος πρωθυπουργός» σημαίνει «μπορώ να σηκώσω τη χώρα στην πλάτη μου». Πολύ μεγάλη ευθύνη. Τα θυμίζω.
Αρχή έβδομη: Η εσωκομματική διαδικασία ανάδειξης αρχηγού έχει ως στόχο την ενότητα της παράταξης, όχι τη διάλυσή της προκειμένου να καταστεί ευχερής η ίδρυση άλλης «φιλοευρωπαϊκής».
Αρχή όγδοη και τελευταία: Απαντες οι πρωταγωνιστές χρωστούν στον κόσμο της Ν.Δ. Δεν χρωστάει εκείνος τίποτα να μείνει απροστάτευτος στο έλεος του ΣΥΡΙΖΑ .Αν ορισμένοι επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους ρόλο Ηροστράτου, ας το ξεχάσουν.
Μανώλης Κοττάκης
