ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

Η κοινωνία πρέπει να δώσει μόνη τη μάχη της

Ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι πιο σημαντικός από όσο εκτιμούν σήμερα στη Νέα Δημοκρατία. Η παρατεταμένη αποχή από τα καθήκοντά της καταγράφεται ως ακόμα μια πολιτική μικροπρέπεια. Η Ελλάδα χωρίς σοβαρή κυβέρνηση και με ανύπαρκτη αντιπολίτευση βαδίζει ολοταχώς στην καταστροφή. Οσες θυσίες κι αν έκανε ο ελληνικός λαός, για να κάνει ευκολότερο το έργο των πολιτικών, πήγαν στράφι. Στην πλάτη του παίχτηκαν νεοφιλελεύθερα παιχνίδια, που μοναδικό σκοπό είχαν την άμεση ανακατανομή του πλούτου και την παράδοση της εθνικής οικονομίας και του παραγόμενου πλούτου στα ολιγοπώλια. Ολες οι κυβερνήσεις από το 2009 και μετά έχουν βασικό άξονα της πολιτικής τους αυτόν ακριβώς τον στόχο. Πώς θα κάνουν την Ελλάδα παράδεισο των πολυεθνικών και των καρτέλ και πώς θα εξαφανίσουν κάθε έννοια ατομικής επιχειρηματικότητας.

Κανένας σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κανένας σεβασμός στην εργασία. Οι τίτλοι κάθε κόμματος δεν υποδηλώνουν πια καμία ιδεολογική ταυτότητα. Πιστοποιούν μόνο τα διαφορετικά πρόσωπα, που ασκούν την ίδια πολιτική.Κι εμείς οι απλοί ψηφοφόροι επιλέγουμε κάθε φορά αυτόν που θα πει τα ωραιότερα ψέματα. Αυτόν που θα μας πλανέψει περισσότερο. Και κάθε φορά η ίδια ιστορία. Εξι χρόνια προδοσίας. Εξι χρόνια στραγγαλισμού της μικρομεσαίας επιχείρησης, έξι χρόνια προσπάθειας να εξαφανιστεί η μικρομεσαία τάξη.

Θα δεχτώ ότι η ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας για το κατάντημα της χώρας είναι ασυγκρίτως μικρότερη από αυτή που καταλογίζεται στους κυβερνώντες. Ομως αν δεν αντιδράσουμε ούτε τώρα, πότε θα το κάνουμε; Ως πότε θα αφήνουμε ανενόχλητους όλους αυτούς που παίζουν με τη ζωή μας; Ως πότε θα παραχωρούμε χωρίς αντίσταση όσα με κόπους και ιδρώτα κερδίσαμε με τη δουλειά μας;
Δεν περιμένω να μας σώσει κανείς. Μόνοι μας πρέπει να δώσουμε κι αυτή τη μάχη. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αναδημιουργήσει ένα πολιτικοκοινωνικό ρεύμα βασισμένο στις αρχές και στις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Ενα κίνημα που θα ξυπνήσει τους Ελληνες από τον λήθαργο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Που θα τους δώσει ξανά όραμα και ιδανικά.
Πείτε με γραφικό. Πείτε με προσωπολάτρη. Πείτε με όπως θέλετε, αλλά ο μόνος πολιτικός που αντέχει να σηκώσει στις πλάτες του τις ελπίδες του λαού είναι ο Κώστας Καραμανλής.

ΥΓ. Είναι αστείο να ζητεί η Φώφη Γεννηματά εξεταστική επιτροπή για την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή. Ακόμη πιο αστείο είναι ότι δεν βρέθηκε κανείς από τη Νέα Δημοκρατία να της πει ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί». Αυτοί που ανήγαγαν την κομματική διαπλοκή σε επιστήμη έχουν το θράσος να αφήνουν υπόνοιες και να κουνούν το δάκτυλο σε αυτόν που τόλμησε να πει μόνο αλήθειες στον ελληνικό λαό.

ΥΓ.1 Οι ψηφοφόροι της Κεντροδεξιάς κράτησαν ζωντανή μια παράταξη που αλλοιώθηκε βάναυσα από τον Αντώνη Σαμαρά και το επιτελείο του. Και σήμερα βλέπουν με αμηχανία υποψήφιους αρχηγούς να λένε ότι η Ν.Δ. δεν έχει βασικό μέτοχο-ιδιοκτήτη ή πως έχει παλιώσει σαν κόμμα. Σαφέστατη αιχμή-προσβολή προς τον Κώστα Καραμανλή και την παράταξη. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι απόψεις σαν αυτές που εκφράζουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Αδωνις Γεωργιάδης μπορεί να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν τη βάση του κόμματος; Αν κάποιος από τους τρεις νικήσει στις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου, η Νέα Δημοκρατία θα τεμαχιστεί. Θα σπάσει σε χίλια κομμάτια.

ΥΓ.2 Η σύνδεση της παράταξης με την ιστορία της μπορεί να γίνει μόνο από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Μόνο αυτός -από τους υποψήφιους αρχηγούς- μπορεί να επαναφέρει τη Νέα Δημοκρατία στον δρόμο του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Ενός συστήματος που εκτός από τη δικαιοσύνη που παράγει στην εργασία και στην οικονομία, καταπολεμά από τη φύση του τη διαπλοκή. Γι’ αυτό και απορρίπτεται από «επαγγελματίες» πολιτικούς, που βρίσκουν καταφύγιο σε νεοφιλελεύθερες πρακτικές.